Geen casuistiek.

De sabbathsquaestie neemt nog steeds een breede plaats in in ons volksleven. Allerlei splinterige vragen doen zich daarbij voor, die tot de lastigste casus conscientiae behooren. En meermalen wordt onze redactie daarbij lastig gevallen om haar oordeel.

Zoo nu weer door een broeder, die ons het volgende schrijft:

Mijnheer de Redacteur !

Daar in onzen tijd veel met de fiets wordt omgegaan, 't zij om spoedig boodschappen te verrichten of wel tot ontspanning, is toch aan dit nieuwe middel van vervoer eene schaduw zijde. Daarom zoudt ge mij zeer verplichten indien ge over het volgende feit eens uw gewaardeerd oordeel wildet geven:

Een Christen heeft de vrijheid genomen, om op den dag des Heeren een fietstocht te gaan ondernemen van A. naar B. — een afstand van ongeveer 4 a 5 uur — om zoodoende onder 't gehoor te wezen van een predikant, die in zijn eerste gemeente beveS' tigd zou worden.

Laat ik er bijvoegen, dat het alleen een bewijs van vriendschap (geen noodzaak) was om die plechtigheid bij te wonen.

Daarom doe ik de vraag:

Is dat geoorloofd, ja of neen ?

En is dat den dag des Heeren heiligen (hoe goed de bedoeling ook is) of ontheiligen ?

1) Daar ook een ongeloovige de boven beschre ven bedoeling zou kunnen hebben om een sacra ment te ontvangen, zoo kan het geloof in het algemeen niet als een vereischte voor het geldig ontvangen van het sacrament gesteld worden.

2) Derhalve is de genoemde bedoeling van den ontvanger wel niet de oorzaak (causa efficiensj van de werkzaamheil van het sacrament, maar toch de onontbeerlijke voorwaarde daarvoor (conditio sine qua non.)

3) Echter wordt bij den volwassene vereischt eenige intentie, opdat zij (het sacrament van de Eucharistie) niet alleen wat de materie aangaat, maar ook op sacramenteele wijze en met vrucht ontvangen kunnen.

Moeten wij zoo iets vergoelijken of daartegen strijden ?

Met dank voor de opname. VAN W.

Nu begrijpt deze broeder zelf wel, dat, zoodra we op deze ééne vraag ingaan, straks een heirleger zal opdoemen van bezwaarden, die in deze of gene daad een ontduiking van het Sabbathsgebod zien, en daarom gaarne zouden hebben, dat De Heraut daarover een afkeurend oordeel uitsprak.

Principieel nu weerstaan we de poging om ons op dien weg te laten meesleepen.

Vooreerst, omdat onze Gereformeerden steeds gewaarschuwd hebben om in dergelijke gevallen een soort wetboek te geven, waarbij haarfijn bepaald werd, wat op den Sabbath geschieden mocht en wat niet. Men vervalt dan zoo licht in de spitsvondigheden der Joodsche rabbijnen of der roomsche biechtboeken, terwijl wat hier beslissen moet is de eigen conscientie, voorgelicht door het Woord Gods.

En ten tweede, omdat we spoedig in de uiteenzetting van de Wet des Heeren ook over het sabbathsgebod te handelen hebben en dan de beginselen kunnen aangegeven worden, die tot oplossing dezer conscientievragen kunnen leiden.

Een dergelijk geval op zich zelf te bespreken zou alleen tot misverstand kunnen leiden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen