Splinter en balk.

Dr. H. Schokking van Vlaardingen maakt in de Gereformeerde Kerk captie op de rede, door Prof. Geesink te Groningen gehouden. Hij is het volkomen met Prof. Geesink eens, dat een hoogleeraar, die afwijkt van de belijdenis der kerk, het recht moet hebben voor de vierschaar der Synode zijn bedenkingen uit Gods Woord te adstrueeren, en de confessioneele band onderworpen moet blijven aan hetgeen voor eiken gereformeerde alleen absoluut gezag heeft: de uitspraak van Gods Woord.

En evenzoo stemt hij van harte toe, dat een Hooges'chool, die van een bepaald beginsel uitgaat, op den duur geen hoogleeraar kan dulden, die tegen dit beginsel ingaat. Wanneer een Generale Synode uitspraak heeft gedaan, dat de meeningen van een hoogleeraar in strijd zijn met Gods Woord en de daarop gegronde belijdenis der Kerk, dan kan de Hoogeschool, hoe pijnlijk het haar ook vallen moge, niet anders doen dan zulk een hoogleeraar van zijn ambt te ontzetten.

Zijn bezwaar geldt alleen de vraag, hoe zulk een hoogleeraar behandeld moet worden zoolang de beslissing der Synode nog niet gevallen is. 'Prof! Geesink had daarop geantwoord, dat zulk een hoogleeraar dan zijn meeningen ni^t apodictisch mocht voordragen. Dit acht Dr. Schokking bedenkelijk. En hij wijst er op, hoe Dr. A. Kuyper jarenlang als hoogleeraar aan de Vrije Universiteit zijn afwijkende meening omtrent Artikel 36 der Confessie heeft verkondigd, zonder hierover ooit tot verantwoording te zijn geroepen.

Deze laatste opmerking geeft aan deze critiek een bijsmaak, waardoor de objectiviteit van het debat zeker niet bevorderd wordt. Dr. H. Schokking weet toch even­ goed als wij, dat niet één Gereformeerde kerk in Europa of daarbuiten het beginsel, in Art. 36 uitgesproken, meer in den zin onzer vaderen onderschrijft. Voorzoover deze kerken zich hebben uitgesproken, hebben ze of dit beginsel als onschriftuurlijk ter zijde gelegd of de instemming met dat beginsel aan ieders particulier oordeel overgelaten. Zelfs betwijfelen we, of de kleine groep, die in ons vaderland nog bij Art. 36 zweert, bereid zou zijn elk woord van dit artikel in den zin, dien onze vaderen er aan hechtten, voor hun rekening te nemen. Dr. H. Schokking zou toch niet wenschen, dat voor de Servets onzer dagen door de Overheid een brandstapel werd opgericht.' Bij dit artikel onzer Confessie heeft men dus met een exceptie te doen, die niet als regel voor het geheele geding mag worden gesteld.

Maar dat daargelaten, zoo schijnt ons deze critiek op het standpunt der Vrije Universiteit niet vrij van zekere gezochtheid. Dr. Schokking studeerde zelf te Utrecht aan een faculteit, waar modernen, ethischen en confessioneelen bro.ederlijk saamhuisden. Hij is predikant in een kerkgenootschap, waar zelfs de predikers van het socialisme vrijelijk mogen optreden. En in plaats van eenige daad te doen, waardoor de band aan de Confessie in zijn kerk weer tot eere komt, raadt hij aan geduldig te wachten tot de Geest des Heeren doorwerkt en de gemeente tot schuldbesef en verootmoediging komt.

Maar de Vrije Universiteit wordt in een bedenkelijk daglicht gesteld, omdat ze eerst het oordeel eener Gereformeerde Synode wil afwachten voor ze tegen een afwijkenden hoogleeraar afdoende maatregelen neemt. Waarbij Dr. Schokking natuurlijk geheel uit het oog verliest, dat hierbij alles afhangt van den aard der afwijking en dat bij ernstige gevallen elk oogenblik een Synode kan saam geroepen worden, die de procedure tot beslissing brengt.

Zou het niet beter zijn, naar Christus woord eerst den balk uit eigen oog weg te doen voordat men zich zoo bezorgd toont over den splinter in eens anders oog?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen