Officieele Berichten.

Classis Almkerk.

Vergadering D. V. op Donderdag 15 Dec. e.k. des voormiddags 9 uur te Werkendam, in de consistorie der kerk A.

Brieven en stukken voor 't agendum in te zenden aan den eerstondergeteekende vóór 30 November e.k.

Namens de roepende kerk van Dussen,

G. J. D. AALDERS, Pres.

A. V. D. BERGE, Secr.

Classis Tiel.

De classicale vergadering van 16 Nov. j.l. heeft na gehouden praeparatoir examen, met algemeene stemmen, tot de bediening des Woords en der heilige sacramenten in de Ge reformeerde kerken toegelaten den heer J. F. van Hulsteijn Jr., wiens adres is te Tiel.

Namens de classis:

E. VONK, Scriba.

Theologische School van „de Gereformeerde Kerken in Nederland".

1854 — 6 December — 1904.

Het Curatorium der Theologische School brengt bij dezen den kerken in herinnering, dat hare school den 6den December a.s. haar vijftigsten jaardaa; zal hebben.

Het wekt de ktrken "p, den Heere daarvoor te danken en Hem te bidden, haar te blijven gedenken.

Het beveelt bij de kerken aan de 6 Deccollecte, die sinds het 25 jarig bestaan der school in vele kerken omstreeks dezen üjd gehouden wordt.

Namens het Curatorium voornoemd,

A. M. DONNER, Secretaris.

Amersfoort, 15 Nov. 1904.

Theologische School.

Namens het Curatorium wordt aan belanghebbenden medegedeeld, dat Prof. Br. H. Bouwman Bibliothecaris is der Theol. School, en dat tot Amanuensis is benoemd de heer /. H. Bos te Kampen, tot wien men zich bij leening van boeken of geschriften uit de Biblio theek te wenden heeft, volgens de instructie, vermeld in Art. 32 der jongstverschenen „Handelingen", alwaar in plaats ya.n „Bibliothecaris" moet worden gelezen Amanuensis.

De secretaris der Theol. School,

A. M. DONNER

Amersfoort, 15 Nov. 1904.

Verslag van de Centrale Pastorale Conferentie.

II.

Referent acht de kwestie, waarover het thans gaat, een alleszins moeilijke. Ze kan makke lijker worden gesteld dan opgelost; althans hij voor zich gevoelt zich niet in staat, haar zoo op te lossen, dat ieder met die oplossing bevredigd zal zijn. Toch wil hij trachten bij het licht der historie en der beginselen van ons Geref. Kerkrecht de zaak in kwestie onder de oogen te zien, en zoo den weg te banen om haar tot oplosting te brengen.

Prof. Bouwman geeft thans dienaangaande een keurig historisch overzicht, en laat daarna het licht van ons Geref. Kerkrecht op de zaak in kwestie vallen. Hij wordt daarbij met de meeste belangstelling aangehoord en komt tot de volgende conclusiën.

De praktijk onze vaderen verspreidt wel eenig licht over de vraag, of de Professoren ter Generale Synode mogen of moeten komen, en zoo ja, welke hunne bevoegdheid is, maar geeft geene beslissing. Immers, I op de Nationale Synode vóór 1618 waren de Professoren als zoodanig niet genoodigd. In 1578 was er slechts één hoogleeraar, maar als afgevaardigde van de Waalsche Kerken. In 1581 en 1586 was een hoogleeraar uitgenoodigd om üi bizondere gevallen praeadvies uit te brengen. Hiermede wilden de kerken niet uitspreken dat de Hoogleeraren als zoodanig niet ter Synode mochten komen. Men bouwde er geen theorie op. Het doctorenambt was nog niet geregeld. Voor zoover men de professoren genoogdigd had, maakte men gaarne van hun advies gebruik.

II. Vooral in den strijd met de Libertijnen en de Arminianen werd het duidelijk openbaar, dat de Geref kerken geen bezwaar hadden, dat de Professoren ter Generale Synode kwamen, wijl zij erkenden dat de Theologie, (hoewel zij als wetenschap eene zelfstandige positie had), altoos was ten behoeve van de kerk. Dienvolgens stonden de professoren in dienst der kerk, geroepen om het geheel der kerken te dienen, en mochten daar zitting nemen, waar het geheel der kerken ter Generale Synode samenkwam.

III. Op de Synode van Dordt verschenen de professoren met goedvinden der kerken op uitnoodiging van de Overheid, met decisieve stem.

Getoetst aan den eisch van het Gereformeerde kerkrecht, komen wij tot deze conclusie:

I. Dat de professoren niet lid van de Generale Synode zijn krachtens goddelijk recht, maar slechts lid kunnen zijn krachtens kerkelijke in­stelling.

II. Het is alleszins wenschelijk, dat de kerken ter Synode vergaderd, de doctores ecclesiae uitnoodigen, zoowel met het oog op het belang der kerken, die met de kennis en ervaring der hoogleeraren winste kunnen doen, als met het oog op de hoogleeraren zelf, die krachtens hun ambt er belang bij hebben om invloed uit te oefenen op de werkzaamheden der Synode, vooral wanneer deze de belijdenis en de alge meene regelen der kerkenordening betreffen.

III. De Synode der Geref. kerken noodige, mede met het oog op den eigenaardigen toestand van ons kerkelijk leven, zoowel de hoogleeraren van de Theol. Fac. a. d. Vrije Universiteit als die van de Theol. School.

IV. De Synode geve aan de hoogleeraren het recht om deel te nemen aan de beraadslagingen en verleene hun een adviseerende stem.

V. De Professoren vergaderen, vóór eene zaak in openbare zitting behandeld wordt, af zonderlijk en brengen bij monde van een der hoogleeraren hun praeadvies schriftelijk ter synodale tafel,

Zooals te verwachten was, ontspon zich uit het referaat van Prof. Bouwman een breede discussie.

Niet gemakkelijk valt het deze discussie weer te geven. Men ging niet regelrecht op de con clusiën van Prof Bouwman in. Ook werd men soms, door op bizondere punten in te gaan, van de hoofdpunten afgeleid. Als winste kan echter bij zulk een discussie worden geboekt, dat de gedachten over de dingen vrij worden uitgesproken, en zoodoende de geesten tot openbaring komen. En moge dit uit een wetenschap pelijk oogpunt minder gewenscht zijn, voor het kerkelijke leven kan het echter zijn nut hebben. Laat men op het gebied van het kerkelijk leven weten, wat men aan elkander heeft. Men moet, ook als men in gevoelens van elkander verschilt, althans wanneer die niet tegen de groudstukken des geloofs ingaan, elkander kunnen dragen. Juist bij verschil is er gelegenheid voor de broederlijke liefde, om zich te oefenen. Wanneer die ons vervult, en we hebben daarbij alleen Gods eere en het heil der Kerk op 't oog, komen we immers elkander altijd nader.

Wij zullen trachten, zooveel ons doenlijk is, nauwkeurig verslag van de hoofdzaak der gevoerde discussie te geven. Mochten we niet altijd geheel juist weergeven, wat door de broeders in 't midden werd gebracht, we vragen daarvoor verschooning, en zijn bereid, indien dat door hen verlangd wordt, de noodige cor recde ter kennis van de lezers onzer kerkelijke bladen te brengen.

Vooraf zij nog opgemerkt, dat we de namen der broeders, die zich in de discussie gemengd ebben, niet verzwijgen. We kunnen daarvan het nut niet inzien. — Op het Gereformeerde erf moet vrijheid zijn. Wie Gereiotmeerd is acht zich gebonden aan Gods Woord, gebonden aan de belijdenis der Kerk, gebonden aan wat de Kerk als haar geloof in belijdenis, liturgie en kerkenorde uitspreekt, maar voorts ook aan niemand en niets. En wie een broeder hard valt of miskent, omdat hij zich veroorlooft, op het gebied van het kerkelijk leven uit te spreken, wat met zijn gevoelen niet overeenstemt, die is in dit opzicht niet Gereformeerd.

Eenmaal heeft onze tegenwoordige Minister van Binnenlandsche zaken eene rede uitgesproken over het Calvinisme, als oorsprong en waarborg onzer constitutioneele vrijheden. De ware Calvinist wil en moet zich vrij kunnen bewegen, zoowel op het gebied van de Kerk als van den Staat.

We laten nu echter onze beschouwingen ter zijde, om te beginnen met het verslag.

Allereerst dan verkreeg het woord Ds. v. Mechelen, van Rouveen. Ds. v. M. meende uit het gesprokene te moeten concludeeren, dat het kerkrechtelijk niet kan bewezen worden, dat de Professoren in de Theologie als zoodanig ter Synode verschijnen; alleen uit een praktisch oogpunt wordt hunne tegenwoordigheid wenschelijk of noodzakelijk geacht. Wat hem betreft, hij zou niet gaarne de Professoren op de Synode missen. Toch zou het uu een practisch oogpunt gewenscht zijn, dat er wat minder Professoren kwamen, en de afgevaardigden wat meer zich lieten hooren en gelden. Het zou uitwinnen tijd en geld, en den gang der zaken zou er niet minder om zijn. Thans nemen de Professoren, wegens de door hen gevoerde discussiën, teveel van den Synodalen tijd in beslag. Laten enkele Professoren worden uitgenoodigd, voor zoover in verband met de vakken, waarin zij doceeren, hunne tegenwoordigheid gewenscht of noodzakelijk wordt geacht.

Ds. W. Diemer, emeritus predikant te Apeldoorn, verklaart, met zeer veel genoegen reterent te hebben aangehoord, hoewel niet altijd met instemming. Dit referaat is vèr strekkend in beteekenis en kan groote gevolgen voor de toekomst hebben. Hij spreekt den wensch uit, dat het spoedig in druk verschijnc — waarmee geheel de vergadering instemt. Hij moet echter tegen den wensch van den referent op komen, om professoren, die geen Kerkelijk ambt qua Professoren hebben gelijk, te stellen met hen, die dat wel hebben, en als zoodanig ook hen ter Synodale tafel uit te noodigen. Hij legt er den nadruk op, dat het hier niet gaat over practische zaken, maar over het beginsel. Het gaat hier over de groote vraag, of de Professoren naar den eisch van 't Gereformeerde Kerkrecht met een bepaald Kerkelijk mandaat ter Synode komen. Toen referent dan ook aan dit punt toekwam, kwam hij op een zwak punt. Zeker leerboekje zou zeggen : het is meer een wenschen dan een dadelijk gelooven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen