Buitenland.

Frankrijk. Herderlijk schrijven.

De vastentijd is door vele bisschoppen in Frankrijk gebruikt om in herderlijke brieven de parochiën er op te wijzen, welke verplichtingen op haar gaan rusten wanneer de plannen der regeering in zake scheiding van kerk en staat doorgezet worden. Zoo schreef de kardinaal en aarts'iisschop Lecot van Bordeaux: „den priester zal het tractement ontnomen worden waarop hij recht heeft. Hij zal zijn pastorie en de kerk moeten verlaten of voor geld moeten werken, wanneer de vertegenwoordigingen der gemeenten dit niet weten te verzamelen. Wij'staan voor den smaad, onzen Heiland en onzen God geen huis meer te kunnen aanbieden, dat Hem toebehoort, en wij zullen genoodzaakt zijn Hem in een gehuurde woning te ontvangen. Een vreeselijke kreet van ontzetting zal in geheel Frankiijk gehoord worden op den dag, waarop alle kerkdeuren gesloten, de altaren weggedragen, de biechtstoelen vernield, de doopvonten naar buiten zullen geworpen zijn." Ten slotte roept hij de bevolking, in het bijzonder de jeugd op, nu reeds vereenigingen te vormen om den komenden storm te wederstaan.

Ook Fransche Gereformeerden en Lutherschen sporen in geschriften hunne geloofsgenooten aan, om zich voor te bereiden op de dingen die komen zullen. Het komt echter daarbij uit, dat de Gereformeerden in drie groepen uiteen vallen. De Luthersche kerk van Parijs heeft bij monde van het consistorium zijne leden vermaand, nu reeds de middelen te vergaderen, om daarna onafhankelijk van den Staat te blijven leven.

N. Amerika. De revival in Louisville.

Ook in de nieuwe wereld is een revivs.l ontstaan. Prof. Dosker deelt hieromtrent het volgende mede:

Een „revival", een verlevendiging, toch wordt altijd geboren en kan nooit gemaakt worden; ofschoon wij door eene gebruikelijke verwarring van termen, de woorden „herlevendiging" en

„Campagne" steeds verwisselen. De laatste beweging kunnen wij op touw zetten als wij willen.

Het meer en meer ernstig en algemeen pogen der gemeente om zich in de wereld buiten haar, te doen gevoelen, is gelukkig een teeken der tijden, en wij verblijden er ons over. God werpt daarin kennelijk een dam en wal op tegen het steeds driester optredend rationalisme, dat in ons land thans zoo stout om zich grijpt.

De revival dan is Gods werk en wordt door Hem in het leven geroepen; de Campagne, de geestelijke strijd der gemeente naar buiten, wordt georganiseerd.

Dat deden ook wij hier. Alle kerken saam hebben zich verbonden. Veertien dagen aaneen waren de genoode Evangelisten aan het werk met hunne zingers, en thans zijn die veertien dagen voorbij.

Wat mijne indrukken zijn?

I. Het personeel der Evangelisten.

Ik weet niet hoe het elders gaat, maar hier is het volle Evangilie der zaligheid, in al zijn rijkdom, en zonder schroom gepredikt. Zonde, bekeering, voldoening door Christus alleen, heiligmaking, waarschuwingen tegen wereldgelijkvormigheid, tegen kaartspel en dans en schouwburg, hemel en hel, wet en evangelie ... zie dat was scheering en inslag; niet vaneen maar van allen.

De evangelist, die in onze kerk de yergade ringen leidde, — Dr. James Gray, — is een „Retormed Episcopal" prediker. Maar preeken! En bijbelverklaren, ziet dat was een lust! Hij is door en door Calvinistisch en sprak van verkiezing en „souvereiniteit Gods, " alsof dat bij een gewone „revival" behoorde. Nu waren er Methodisten en allerlei andere „isten" daar, maar Dr. Gray ging ongestoord zijn gang en predikte en verklaarde de Schriften voor gehooren van aooo a 3000 menschen. Die man deed een goed werk voor de Presbyter! sche Kerken te Louisville!

Zijn tegenvoeter was Rev. Geo. Stuart, voor jaren aaneen de helper van den wijdbekenden „Sam Jones." Ik hoorde hem verscheidene malen in de - Broadway Methodistische kerk. Hier was alles, praktijk, alles leven; met heel weinig theologie, maar heel veel bevinding en Christelijke levenswijsheid. En deze man, zoo totaal ver schillend van den eerste, heeft evenzeer een groot werk voor God gedaan in deze stad. Hij tastte de Christelijke zedeloosheid in de hartader aan. Hij bracht menschen op de knieën, die door Dr. Gray niet konden bereikt worden. Nooit vergeet ik hoe hij, over het kaartspelen iu Christelijke huisgezinnen sprekende, op eens een pak kaarten omhoog hield en uitdonderde: — „Ik heb nog nooit een dek kaarten en een helder brandend familie altaar onder éen dak gevonden !"• En menschen, die jaren aaneen belijdende Christenen en kaartspelers geweest waren, hebben op zijn woord de kaarten verbrand en zijn teruggekeerd tot den ouden Bijbel-

Wat het personeel der evangelisten aangaat, dat was hier buitengemeen goed, in deze beweging.

I. De vruchten der beweging dan 1

Wij begonnen met het oog op de vele totaal verlorenen in deze groote stad. Dat was het eerste en grootste object. Als nu de couranten u vertellen dat er, in deze revival, 7000 menschen bekeerd werden, geloof er dan geen woord van. Ik heb de dingen nauwkeurig gadegeslagen en meegewerkt, zooveel ik kon; maar ik geloof at het getal van waarachtige bekeeringen niet oo bijzonder groot is. De vraag is natuurlijk at wij onder „bekeering verstaan. Voor de ewone evangelisten is het genoeg dat iemand pstaat om de voorbede te vragen of een kaart eekent, waarop hij de begeerte uitdrukt om erder bezocht en bearbeid te worden. Dat oge eene Methodistische bekeering zijn, wij verstaan wat anders met dat woord. Toch werden velen bekeerd. Ook al vallen duizenden van die 7000 af En al ware de gebeele beweging slechts dienstbaar geweest om een dozijn ja om een enkele zondaar te bekeeren — zou dat de moeite en den arbeid niet geloond hebben?

De groote vrucht der beweging werd echter openbaar in de verdieping van het geestelijk leven van belijdende Christenen, en in dat opzicht was de uitkomst heerlijk. Vele menschen, die sleur-Christenen waren, leven thans weer diep meê. De kerken zijn vol met aandachtige toehoorders; de bidvergadericgen vol van ernstige zielen, de predikers spreken met dieper besef van eeuwige dingen. Het was een heerlijke tijd. in één woord, dien wij hier doorleefd hebben. Nooit heb ik zooveel menschen in de kerken gezien, zelfs in Nederland niet, als hier op den algemeenen biddag, 22 Febr. l.l.

Om de eindresultaten der beweging te leeren kennen, zullen wij moeten wachten tot de eindelijke vruchten zijn ingezameld en de thans wakkergeschudde Christenen hun nienw werk voor Christus gedaan hebben, — misschien tot den dag der eeuwigheid."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen