Gemengd Nieuws.

Een wijze raad opgevolgd. Gelijk de iProtestantische Monatshefte" mededeelen, heeft de privaat docent in de Godgeleerdheid te Jena, F. R. Lipsius, in zijn boek «Critiek der Theologische kennis", het persoonlijk bestaan van God, de Voorzienigheid en de onsterfelijkheid der ziel geloochend. Onderscheidene leden der Theologische faculteit van de Universiteit te Jena en in de eerste plaats de hoogleeraar in de Dogmatiek H. H. Wendt, hebben hierop Dr. Lipsius den raad gegeven tot de philosophische faculteit over te gaan. Men hield hem voor, dat hij niet meer op den bodem van het historische Christendom stond en dat men daarom groot bezwaar had tegen zijn verder voortwerken in een organisme, dat bestemd was toekomstige dienaren der Christelijke Kerk te vormen. De privaat docent, die te Jena naast professor Wendt de dogmatiek onderwees, heeft den hem gegeven raad opgevolgd; hij verliet de Theologische faculteit. Wij meenen dat aan menig hoogleeraar im de Godgeleerdheid in Duitschland en daarbuiten dezelfde raad, en dat met evenveel recht, kon gegeven worden!

Te Kotzenbühl heeft onlangs, gelijk Dr. Brandes in de Reformirte Kirchenzeitung uit Bückeburg schrijft, de «Frau Pastorin" in de Godsdienstoefening op Zondag voor de gemeente een preek voorgelezen ! Daarover wordt in vele kerkelijke bladen de staf gebroken. Men roept: de vrouwen hebben in de gemeente te zwijgen Dr. Brandes meent echter, dat in het onderhavige geval de nood de wet moest breken De predikant was toch plotseling ziek geworden, de koster die in zulk een geval een leesgodsdienstoefening pleegt te houden, afwezig, en de gemeente vergaderd. Toen besloot de vrouw van den predikant om de gemeente niet te laten gaan, maar een preek voor te lezen, daar er niemand anders was die het doen kon of wilde.

Maar de vraag rijst, was er dan geen ouderling die der gemeente een preek |kon voorlezen ? Ja, de Evangelische kerk kent een »Kircbenvorstand". Doch het schijnt, dat dit lichaam in menige gemeente niets anders doet dan de gelden administreeren en het opzicht voeren over de kerkelijke eigendommen, gelijk ten onzent onze kerkvoogdijen en commissies van beheer. Daarop wijst Dr. Brandes en zegt ten slotte: zal nieuw leven in de dorre doods beenderen komen, dan komt het, naast de genade des Heeren, daarop aan, dat de ouderlingen hunne roeping récht leeren verstaan en ten uitvoer brengen, en dan ook nog meer doen, dan in geval van nood een preek voorlezen, Geve God den gemeenten weer rechte Presbyters (ouderlmgen) en niet »kirchenrate"; een titel, die veel te veel aan het wereldlijke herinnert en datgene, wat het ambt zijn moet, al te zeer in de schaduw stelt." Dr. Brandes' weerzin tegen het woord kerkeraad deelen wij niet, wel wenschen wij met hem, dat de Gereformeerde Kerken in Duitschland meer mannen ontvangen, die als ouderlingen de gemeente kunnen dienen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen