Buitenland.

Engeland. Het rapport der commissie inzake kerkelijke discipline. Strijd over de voorgestelde schoolwet.

Er werd een koninklijke commissie ingesteld, die rapport moest uitbrengen over den toestand der Engelsche Staatskerk.

Dit rapport is dezer dagen in het licht verschenen, en daardoor worden zij gerechtvaardigd, die al jaren lang getuigd hebben tegen de verslapping in de leer en de Ritualistische excessen in de Engelsche Staatskerk. De leden der commissie zijn eenstemmig in de ernstige klacht, dat een groot en toenemend aantal geestelijken en leeken sympathiseeren met de Romaniseerende beweging. Dezen zijn kennelijk ongehoorzaam aan de wet en gaan daarmede maar ongestraft voort.

Zonder overdrijving kan gezegd worden, dat het optreden der Ritualisten niet alleen „een zonde is tegen de publieke orde, maar ook een ergernis inzake de religie en een oorzaak van zwakheid voor de kerk van Engeland". Het rapport toont dan ook aan, dat elk beginsel en elke praktijk der Roomsche kerk voorgestaan wordt in de gemeenten der Engelsche Staatskerk, en deze dingen gaan maar zonder eenige belemmering voort, want „de organisatie om tucht uit te oefenen is verbroken (the machinery for discipline has broken down).

De commissie doet, om het kwaad te keer te gaan, onderscheidene voorstellen, waarvan enkele liggen op het terrein der wetgeving. Er moeten dan wetten gemaakt worden die de Ritualisten in toom zullen houden; doch dit ligt in de toekomst. Maar aanstonds kan het belangrijkste voorstel in toepassing gebracht worden. Dit luidt: „Praktijken die duidelijk toonen, dat er eene leer beleden wordt die in tegenspraak is : net de leer van de kerk van Engeland en die daarom ongetwijfeld onwettig zijn, moeten aanstonds ophouden door de uitoei< 2ning van het gezag, dat aan de Bisschoppen toebehoort, en zoo noodig, door die praktijken aanhangig te maken bij de kerkelijke rechtbanken.”

De commissie wil dus de Bisschoppen voor de zaak spannen. Zou er eenige verwachting wezen, dat zij daarvoor te vinden zullen zijn ? Wij houden het er voor, dat deze actie op niets zal uitloopen, want de Bisschoppen hadden reeds lang kunnen ingrijpen en deden het niet. Ruim tachtig jaar is de Ritualistische beweging aan het werk en de Bisschoppen lieten haar hand over hand toenemen.

Het is ook een feit, dat slechts een enkele Bisschop niet met de Ritualisten sympathiseert. De weinigen die tegen hen gekant zijn, hebben tot hier niet den moed gehad hun gezag krachtige laten gelden.

Eenige jaren geleden verklaarde een anti-Ritualistisch Bisschop, dat hij, zoolang de geestelijken in zijn ressort voortgingen met hunne Roomsche praktijken, zich in hunne kerken niet zou laten zien.

Kennelijk gevoelt deze kerkvorst dat hij tegen de Romaniseerende strooming in zijne diocesse niet opgewassen was. Maar dit neemt niet weg, dat het bestaan van onwettige praktijken in de Protestantsche Engelsche Staatskerk officieel is geconstateerd, waarvoor de kerkbestuurders nu niet langer de oogen kunnen sluiten.

De nieuwe Engelsche schoolwet is in het Lagerhuis in behandeling. Tegen de schoolwet die tegenwoordig van kracht is, hadden de meeste dissenters, of niet leden der Anglicaansche kerk, groot bezwaar. Maar tegen het nieuwe wetsontwerp hebben niet alleen de Anglicanen, maar ook de Roomschen en vele liberalen niet minder bezwaar. Voor een amendement, met de strekking dat de plaatselijke besturen verplicht zouden zijn godsdienstonderwijs te laten geven, stemden behalve de oppositie, de conservatieven of Tories, ook de lersche afgevaardigden en ook een 45 Uberalen. Het werd wel niet aangenomen, doch het bleek, dat de liberale meerderheid zeer was geslonken.

Nog sterker dan bij deze stemming toonde de afbrokkeling der meerderheid zich bij de behandeling van paragraaf 6 van het wetsvoorstel. Volgens deze paragraaf zouden de ouders niet gedwongen zijn, hunne kinderen aan het godsdienstonderwijs deel te doen nemen. De heer Walters, vroeger president der algemeene schoolvereeniging, had voorgesteld, om ook het godsdienstonderwijs in de gewone scholen, het z.g. bijbellezen, verplichtend te stellen. Hierover ontspon zich een lang debat, waarbij sprekers van alle partijen der regeering onder het oog brachten, dat het gevaarlijk is het godsdienst-

onderwijs en daardoor den naam Gods geheel uit de scholen te verbannen. Andere landen waren dien gevaarlijken weg wel opgegaan, doch het was te hopen, dat Engeland zich niet zou laten verleiden ook dien weg te bewandelen.

Ten slotte werd het amendement-Walters met eene meerderheid van slechts 15 stemmen verworpen.

Nu verwachten velen, dat het Engelsche Hoogerhuis de nieuwe schoolwet zal afstemmen. Het is te hopen. De bestaande wet is een doorn in het oog van de dissenters, vooral in Wales, waar men er zich lijdelijk tegen verzette; maar de nieuwe wet stuit allen tegen de borst, die de religie als kracht tengoede in het volksleven willen behouden. Waarom kon het liberale ministerie niet een wet voorstellen, waarbij hetgeen de Dissenters tot verzet prikkelde, was weggenomen, om voorts de dingen te laten die zij zijn? Gelukkig dat er En gelsche liberalen zijn, die de revolutionaire denkbeelden verwerpen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen