Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Buitenland.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenland.

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Theolo­ Duitschland. De crisis op gisch gebied.

De Duitsche Kerken doorleven een crisis gelijk nooit te voren. De strijd tusschen geloof en ongeloof is heviger dan ooit. Onlangs voerde hierover professor Bornbauser te Halle het woord. Hij betoogd; , dat aan de ééne zijde geroepen werd: „Wij willen geen Christenen zijn" en aan de andere zijde: „Wij zeggen, dat wij zulke goede Christenen zijn als iemand anders ? " Dan weer heet het: „Wij meenen dat de Evangelische kerk niemand zoo bitter noodig heeft, als ons". Daarom gaan die moderne Theologen wakker aan den arbeid, cm hun geloof (? ) uit te dragen op de markt des levens en te prediken in de scholen en huizen. Zij twijfelen niet aan de juistheid van het wetenschappelijk onderzoek, zij zijn overtuigd van de onmacht van hen die aan het geloof der Kerk vasthouden, en strijden 'nu voor de nieuwe godsdienstige be zieling van ons volk, overtuigd dat de overwinning hunner is en dat de vrucht van hun werken weldra zal geplukt kunnen worden. Ja, menigeen denkt dat het niet meer zaak is de ontkerstende massa te bearbeiden, zij zijn vol medelijden voor de rechtzinnigen, die men bevrijden moet van den mat, koud en fanatiek makenden last hunner dogma's.

Wat zal het gevolg van hun optreden zijn? Het is niet moeilijk te voorspellen. De geschiedenis van het Christendom bewijst te duidelijk, dat een Christendom zonder Christus geen belofte van duurzaamheid in zich draagt.. Zou het der Theologie zonder Christus gelukken tot lleenheerschappij in de kerk te komen, of ocht het haar gelukken den boventoon te krijgen, dan zou zij het Evangelie van Jezus hristus niet kunnen dooden, maar wel zou zij kerk vernietigen.”

Dergelijke getuigenissen tegen de driestheid, waarnrede het ongeloof het hoofd opsteekt, zijn eker uitnemend. Maar helaas ziet men geen wegaanwijzers, die de Kerk des Heeren bevrijen kan van zoovelen die haar binnen hare uren bestrijden en verwoesten. Men richt Gemeinschaften" op, en sommige rechtzinnige redikanten zijn daarvoor, anderen er tegen, aar tot een strijd om Zion's muren op te bouen komt het niet. En toch is juist dit, zooals ij de dingen inzien, dringend noodig.

Merkwaardig is hetgeen dezer dagen besloten erd op de algemeene vergadering van den Evangelischen bond". Op den Katholieken dag e Essen hadden de Roomschgezinden voorgelagen, met de Evangelischen zich te verbinden m den politieken strijd gemeenschappelijk te trijden. »De Evangelische bond" heeft de toe estoken hand van den „Katholiekendag" echer afgewezen „wijl daarin de poging gezien erd, de macht van de Centrumspartij, die in e eerste plaats de Roomsche belangen voortaat, te versterken en die vrijheid voor de kerk e helpen veroveren, die onvereenigbaar is met e grondstellingen van den souvereinen natio alen staat en die eene voortdurende bedreiging an den confessionieelen vrede beteekent.

Daarentegen sprak de Evangelische bond uit dat hij wilde: „Vrije ontwikkeling van de levens krachten der Reformatie, welke van oudsher bleken het volk en den staat te kunnen omhoog houden; Faam werken met allen die het vaderland willen dienen op elk gebied van de Christelijke beschaving en volkswelvaart. Maar geen verbond met het centrum en geen politieke steun voor die parlementaire vertegenwoordiging van de belangen der Roomsche Kerk. Deze Kerk is geen bolwerk tegen de Revolutie en Omwenteling, en ten slotte was elk bondgenoot van het Ultramontanisme de bedrogene.”

Het is opmerkelijk dat de mannen van den Evangelischen bond toonen nog niets te hebben geleerd. Het Roomsche Centrum heeft, na jaren lang te hebben gestreden, ten slotte de Meiwetten afgeschaft gekregen, die een keten waren voor de Roomsche Kerk. Onder leiding van den siaatsman Windthorst werkten zij wel met socialisten saam om hun politiek doel, de vrijmaking der kerk, te bereikm. Ten slotte moest zelfs de ijzeren Kanselier von Bismarck voor de macht van het Centrum wijken. Nu hebben de ware vrienden vau de Evangelische kerk altijd geroepen om „meer vrijheid en zelfstandigheid voor de Evangelische kerk". Door een bondgenootschap met de Centrumpartij ware dit te verkrijgen. Doch de door de Roomschen toegestoken hand wordt geweigerd!

Liever spreekt de Evangelische Bond van de rechten van den „souvereinen nationalen staat" om daarmede aan te duiden, dat hij met beide voeten op den bodem van de beginselen der revolutie staat, en daardoor te bewijzen dat hij in de eerste plaats geen bolwerk kan zijn tegen de revolutie en de anarchie.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 4 november 1906

De Heraut | 4 Pagina's

Buitenland.

Bekijk de hele uitgave van zondag 4 november 1906

De Heraut | 4 Pagina's