INGEZONDEN STUKKEN.

(Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie).

Geachte Redacteur,

Toen ik in de Heraut van 28 April las een schrijven van Br, van Alpben in zake de zending op Soemba, moest ik mij onwillekeurig afvragen: Is het wel verstandig op deze wijze de zending op Soemba in het publiek te be spreken? — Ik twijfel er niet aan of Br. v. Alphen heeft volgens zijne overtuiging gesproken, en heeft hij gemeend door dit zijn woord de zending van dienst te kunnen zijn.

Br. V. Alphen heeft vele jaren op Soemba gewerkt. — Heeft onder zeer ongunstige om staudigheden en onder vele moeiten en zorgen de hitte des daags gedragen. Een ieder die onzen Broeder heeft ontmoet, en ook maareen weinig bekend is met zijne lijdensgeschiedenis op Soemba, verstaat dan ook terstond het ietwat sombere en zwaarmoedige in zijnen brief. Toch mag niet te veel aan zulk eene gemoedsstemming worden toegegeven, en 'tis daarom, dat ik meende door een enkel woord den brief van onzen Br. van Alphen te moeten aanvullen.

De zending op Soemba heeft met vele teleurstellingen te kampen gehad, en wij kunnen nog niet zeggen, dat wij ze te boven zijn. Toen Br. Wielenga naar dit eiland werd gezonden, met het doel de Fjoembaneezen het E'/angelie te brengen, was Br. de Btuyn nog in het Vaderland en waren Br. en Zr. Pos nog maar kon geleden op Melolo teruggekeerd. Op de doorreis vertoefden Br. en Zr. Wielenga eenige weken te Jogjakarta en hadden wij het voorrecht nader met hen kennis te mogen maken. Reeds in Europa onderwezen in de beginselen der genee; kunde, zocht onze Broeder zich, met den meesten ijver, verder praktisch te bekwamen door dagelijks de behandeling der zieke in het Petronella-Hospitaal bij te wonen.

Genoeglijk waren de dagen, die wij met elkander doorbrachten, en het deed ons goed, dit jeugdifj echtpaar zoo vol moed en geloof naar Soemba te zien vertrekken.

Na eene zeereis van eenige dagen was het eiland Soemba — het terrein van arbeid, — bereikt en reikten de Brs. Pos en Wielenga elkander de hand als medearbeiders in den dienst des Heeren. Was er eerst blijdschap, die blijdschap zoude spoedig in droefheid veranderen, Zufter Pos werd ernstig krank, en God nam haar tot zich. Br. Pos begon te sukkelen, gevoelde ïich zwak en moest met de eerste de beste boo'gelegenheid terug naar Holland, en zoo stonden daar Br. en Zuster Wielenga alleen op Soemba. Het beschamend is het voor ons, omringd door allerlei weldaden en voorrechten, te zien hoe toen onze Broeder en Zuster niet zaten te treuren en te zuchten; maar een geestelijke kracht openbaarden, die geleerd wordt in de school der beproeving. Met kracht en vol moed werd de arbeid aangevangen, en vertrouwende op den Heere werd de eene moeilijkheid na de andere overwonnen — Weldra zouden Br. en Zuster de Bruyn terug keeren — ja, zij waren reeds op Java, en niet lang zoude het meer duren, dat met den arbeid onder de Soembaneezen kon begonnen worden — Doch wat geschiedt er I Het huis van Br. de Bruyn, door hen tijdelijk bewoond, wordt met het kerkje in brand gestoken, Br. Wielenga en twee van zijne helpers worden verwond en een ouderling der gemeente gedood. • Wij, die hier wonen, hebben geen flauw begrip, wat zulk een toestand z«ggen wil — en stil willen wij zijn, en luisteren zullen wij, wanneer wij onzen Broeder Wielenga op midden Java te midden der Broeders hooren spreken van een terugkeer naar dat Soemba, om in Gods kracht voort te gaan en voort te arbeiden. Een onzer Broeders ging met Br. de Bruyn terug en zij zijn voortgegaan met hun werk en hebben de eerste palen voor een zendingshuis onder de Soembaneezen in den grond geslagen. Het huis naderde zijne voltooiing eu weldra zouden Br. en Zuster Wielenga Waingapoe verlaten, om te Pajetie onder de Soembaneezen te leven en te arbeiden — maar wat een tegenspoed: de kwade hand des vijands stak alles in brand en op enkele stukken na werd alles een prooi der vlammen — Een ieder, die de brieven van onzen Broeder en Zuster heeft gelezen, weet wat in het bare dier beproefden omging. Het waren geen klaagtonen van moedeloozen of verwijtingen van teleurgestelden die wij moesten hooren, — neen! een geloofstaal klonk ons tegen; een opgewektheid en blijmoedig heroïsme bemoedigde ons verslagen hart, en klein werden wij voor onzen God en stamelende dankten wij Hem, den Heere der Zending, voor de genade aan onze Broeders en Zusters op Soemba geschonken. Kalm en rustig werd alles opnieuw overwogen, de Broeders op Java werden geraadpleegd, en aller meening was: „Opbou wen ! zoo spoedig mogelijk".

En men is begonnen, en opnieuw zal men trachten vasten voet te krijgen onder dat volk, dat nog nederzit in de diepe duisternis van het Heidendom.

Gemeente des Heeren I Steun deze Broeders door uw gebed en uwe gaven.

Waar deze Broeders op Soemba den moed hebben voorl te gaan, daar hebben wij God te danken voor zulke trouwe arbeiders. En ik ben er van overtuigd, dat onze Broeder van Alphen met ons zich zal verblijden in de komst van Gods Koninkrijk op Soemba en in den bloei van den Zendingspost Pajetie. U dankzeggende voor de opname dezer leteren, blijf ik met de meeste hoogachting.

Uw dw. dn.

Apeldoorn, 28 Mei 1907,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen