De tweede publicatie,

De tweede publicatie, waarop we het oog hadden, toen we een vorig maal waarschuwden tegen machtsoverschrijding door onze Deputaten, is het schrijven vanDeputatea voor de Zending onder de Joden, dat aldus luidt:

Aan de Geref. Kerken in loeder land.

De Deputaten op de laatste Generale Synode benoemd, in zake de Zending onder de Joden, brengen het volgende ter uwer kennis.

Met de door die Synode gestelde conditie, kon geen der benoemde Deputaten de benoeming aanvaarden.

Dit betreft de financieele administratie zooals die reeds door de Synode van Middelburg werd geëischt, en die DU door de Deputaten Z'slveii 50U moeten geschieden.

Waar echter de zaak van de Zending onder de Joden daaronder niet lijden mag, hebbeo Deputaten hun taak aanvaard, onder voorwaarde, dat zij zich het recht voorbehouden de ƒ «a»«We administratie aan iemand buiten hen op te dragen.

Hiervoor hebben Deputaten benoemd dec Heer: N. KOOPS, waarnemend Penningmeester aan wien de Kerken verzocht worden hunne bijdragen te zenden. Zijn adres is: Haringvliet loi, Rotterdam.

De Deputaten verder overtuigd van het groot belang van dezen arbeid der Zending onder de Joden, hebben Ds. E, KEOPVELD verzocht hen met ziJQ gewaardeerd advies te blijven dienen, hunne vergaderingen bij te wonen en hem hei eere voorzitterschap, aangeboden.

Met de bede, dat Zions Koning de Kerken segene en de Zending onder de Joden op de harten binde.

De Dtputaten voornoemd:

Rotterdam. Ds. A. v, VKELO, Pres,

Leiden, Ds. J. DOUMA.

Kralingen. Ds. J, D. v, D. VELDEN, Secr.

8 Maart 1909.

Al is deze zaak op zichzelf van .veel minder belaag, toch kaa niet genoeg betreurd, dat deputaten op zulk eea wijze openlijk aan de Kerken verklaren, dat ze het besluit der Generale Synode niet zullen uitvoeren. De jongste Synode toch besloot uitdrukkelijk, dat deze deputaten zelf de Baantieele administratie zouden voeren (Art, 36) en deputaten hebben geea recht deze bepaling op zijde te schuiven. Aanvaarding van G& iim2M& 3.At onder voorwaar SS zeker geoorloofd, wanneer de Synode over deze voorwaarde uitspraak kan doen. Maar wanneer deputaten ten deze voorwaarden stellen, zoader de goedkeuring der Synode af te wachten, en daa zelf gaan besluiten die voorwaardea in te willigen, daa gaan ze hun bevoegdheid geheel te buiten, Schqnt het mandaat hua te moeilijk, dan was er voor hea slechts ééa uitweg, al, dat ze voor dit mandaat bedankten, en de Kerken konden daa andere deputaten in hua plaats benoemen. Nu raakt dit zeer zeker niet een gewichtige quaestie, en het is zeer goed mogelijk, dat de Synode te veel vaa deputaten eischte. Maar gaat men eenmaal den weg op, dat deputaten eigenmachtig hun mandaat gaan veranderen en tegen de besluiten der Syaode ie maatregelen gaan nemen, dan staat de deur voor allerlei ongeregeldheden open.

En hetzelfde bezwaar geldt ook het besluit der Deputaten om Ds, Kropveld tot eere-voorzitter te benoemen. Deputaten kunnen per.sonen uitnoodigen om advies te geven; daartegen bestaat geen de minste bedenking. Ook begrijpen we zeer goed, dat deputaten bijzonder prijs steldea op het advies vaa Ds. Kropveld, die ia de zeading der Joden zoo uitnemend thuis is. Maar dit besluit gaat veel verder. Ds. Kropveld was met de handelingen der Synode niet tevreden; hij gaf daarom aan de Syaode te kennen, dat hij voor een eventueele herbenoeming als deputaat niet in aanmerking wenschte te komen. De yaode benoemde hem daarom niet als eputaat, maar wees eea ander aan. En hans gaan deputaten eigenmachtig Ds. Kropveld tot eere-voorzitter benoemen en wijzen hem daarmede een plaats in hun college aan. Nu is de benoeming vaa eere voorzitters iu ons kerkelijk leven eea nieuwigheid, die we allerminst aanbevelingswaardig achten. Maar ook afgezien daarvan staat vast, dat de Synode alleen deputaten kan aaawijzjn, en deputaten zelf hebben geen macht of bevoegdheid om hun getal te vermeerderen, en nog veel minder om eerevoorzittets te benoemen. Ze zijn uitvoerders van de besluiten der Synode, maar eigen macht hebben ze niet. En vooral in dit geva'i, waar Ds. Kropveld zich publiek tegen de besluiten der Synode verzette, maakt deze benoeming een pijnlijkea indruk.

Het doet ons leed deze dingen te moeten zeggen. Maar zwijgen zou hier schuldig zijn. En bij alle waardeering voor den ijver en de belanglooze toewijding van onze deputaten aan de zaak der Kerken, mocht toch een woord van waarschuwing niet achterwege blijven, waar deze daden publiek geschied zijn, ea ze naar onze overtuiging met de beginselea van ons Gereformeerd Kerkrecht niet in overeenstemming zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen