Hoezeer de Schriftcritiek

Hoezeer de Schriftcritiek in de kringen der ethischen doorwerkt, blijkt maar al te droef uit het voorbeeld van Ds. Hulsman.

Het is nog niet zoo lang geleden, dat deze predikant, die destijds nog te Zandvoort stond, openlijk in zijn „Moderne Wetenschap of Bijbelsche Traditie" verschillende ethische predikanten aanklaagde, omdat ze de waarheid der Schrift hadden prijsgegeven ter wille van de critiek, en toch op den kansel het volk misleiden door te doen, alsof de Schrift nog altoos voor hen Gods Woord was.

Dat protest heeft destijds ook in onze pers wel zeer de aandacht getrokken, en de hoop scheen niet ongerechtvaardigd, dat ook onder de jongere ethischen een omkeer zou komen, waardoor de Schrift weer tot haar eere komen zou.

Thans meldt Ds. 'Hulsman, die intusschen naar Groningen verhuisde, dat hij voor de Bijbel-critiek het hoofd gebogen heeft en haar voortaan eerlijk wil aanvaarden voor Oud en Nieuw Testament.

Dit wil ik alleen zeggen, dat de Bijbelcritiek, die ik eerst bestreden heb, mij te machtig is geworden. Ik wil haar dan ook voortaan eerlijk aanvaarden, zoowel voor het Nieuwe als voor het Oude Testament. En als ik dit doe, dan vallen voor mij lang niet alle, maar toch vele wonderverhalen, die in rechtsinnige predikatiëo aan de gemeente als gewone historie worden verkondigd. Ik blijf echter met volle overtuiging ook bij het licht van de strengste critiek in Jezus Christus den Heiland zien, den Stichter van het Godsrijk, verhoogd, verheerlijkt, het Hoofd van Zijn gemeente, gisteren, heden dezeltde tot in alle eeuwigheid.

Natuurlijk kom ik met dat nieuwe inzicht te staan voor vele vraagstukken, waarvoor ik zoo dadelijk maar geen oplossing kan vinden. Daarom zou het dwaas zijn, op dit oogenblik onberaden stappen te doen of voorbarige besluiten te nemen. Slechts hiervan ben ik tot in het diepst van mijn ziel overtuigd, — en die overtuiging heb ik reeds jaren geleden in mijne brochure „Moderne Wetenschap of Bijbelsche Traditie" uitgesproken — dat het aan^«slarden van de Bijbelcritiek en haar resultaten het onmogelijk maakt om orthodox te blijven. De geloofswereld, die ons rest óp critisch standpunt, verschilt hemelsbreed van die der orthodoxie met haar conservatieve schrifibeschouwing.

Hoe smartelijk deze openlijke confessie ons ook zijn moge, toch eeren we in Ds. Hulsman, dat hij zijn overtuiging uitspreekt en daarbij tegelqk verklaart, dat aanvaarding der Bijbelcritiek en orthodoxie onvereenigbaar zij.

Inzooverre bleef hij zichzelf getrouw.

Alleen blijft de vraag over, of iemand, die de Schrift niet meer aanvaardt en zelf verklaart met de orthodoxie te braken, nog met een eerlijkgeweten Dienaar des Woords in de Kerk blijven kan.

Ds. Hulsman, die aan Ds, Zeijdner e. a. zoo snijdend-scherp de onoprechtheid en oneerlijkheid van hun standpunt verweet, moge die vraag thans zelf beantwoorden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen