Buitenland.

Duitschland. Is de „Gemeinschafts"-beweging een echt kind der Duitsche reformatie?

De predikant Essen te Duitsch-Wartenberg, beantwoordt deze vraag toestemmend. Hij beweert in een brochure te Neumünster uitgekomen, dat de „Gemeinschaften" van het geloof, van het Christelijk levensideaal, van het wezen en den arbeid der kerk dezelfde opvatting hebben als de reformatoren. Wij meenen echter dat hetgeen de schrijver in deze be weert, geen steek houdt. Vele Evangelischen in Duitschland, die leden zijn der landskerk, hebben aan de prediking welke zij in hunne kerk hooren, niets, of liever zij ergeren er zich aan. Zij die de Augsburgsche confessie lief hebben, kunnen er geen vrede mede hebben dat velen hunner leeraars modern zijn, de Godheid van Christus loochenen en al de fundamenteele stukken van de Kerk des Heeren ontkennen. Daarom richten zij „Gemeinschaften" of gezelschappen op, waarin zij rechtzinnige leeraars, die zich bij de „Gemeinschafts"-beweging hebben aangesloten, laten prediken, en ook de sacramenten laten bedienen. Zij blijven echter leden van de landskerk en de predikanten die hen in de „Gemeinchaften" dienen, zijn ook predikanten der Evanelische landskerk.

Zou Luther zulk doen hebbeu goedgekeurd?

Wij betwijfelen het op goede gronden.

Luther heeft met de Roomsche hiërarchie geheel gebroken; als men de lijn die Luther volgde, doortrekt, zou men dan niet met een landskerk moeten breken die veel erger dwalingen toelaat, dan die door de Roomsche hiërarchie gedrild of gepropageerd werden? De paus dacht er niet aan, de Godheid van Christus te ontkennen, maar de tegenwoordige moderne Ijredikanten loochenen deze zoo beslist mogelijk. Gaat het nu aan dat men zegt, dat men het bestuur der landskerk moet blijven erkennen, om dan in den boezem der landskerk „Gemeinschaften" te stichten, ten einde in de geestelijke behoeften der geloovigen te voorzien? Wij blijven bij ons gevoelen, dat men in Duitschand, in plaats van op het stichten van „Gemeinschaften", behoorde aan te sturen op e reformatie der kerk.

N. - Amerika. Verminderde offe vaardigheid voor de Kerken.

Een schrijver in „The American Magazine" beweert, dat de offervaardigheid voor de kerken niet zoo groot meer is als vroeger. Tot een onderzoek desaangaande werd hij geprikkeld door het beweren van een der kerkelijke leiders in New-York, dat de kerk behoefte had aan geld. Bij het nagaan van de lijst van erflitingen en publieke giften bemerkte hij, hoe de stroom van gaven van de kerken en van kerkelijke werkzaamheid in 't algemeen was afgewend. Gedurende de laatste tien a twaalf jaren werd door Amerikanen de enorme som van % 1, 000, 000, 000 geschonken voor verschillende philanthropische doeleinden. Van deze som ontvingen de kerken slechts betrekkelijk weinig. Rockefeller, hoewel een ijverig lid der kerk, gaf ook slechts weinig aan de kerk. Hij stelde veel belang in buiten-kerkelijke werkzaamheden, vootal in opvoedkundige en medische. Mrs. Russell Sage heeft hare millioenen niet gegeven aan de kerken, welke de schrijver beweert, dat zich van de armen hebben afgewend, maar ter oprichting van een fonds voor de studie van methoden om het lot der armen te verbeteren. hipps en D. O. Mills leggen er zich op toe e levenscondities der kleine luyden te vereteren, Verleden jaar overleed Morris K. Jessup. ij was een trouw lid der Piesbyceriaansche erk, doch slechts eentiende van zijne gaven at hij voor kerkelijke doeleinden, terwijl negen ienden voor buiten-kerkelijke doeleinden werd eschonken. Zelfs vele Roomsch Katholieken, ie een fortuin nalieten, hebben niet bloot aan e kerk meegedeeld, maar aan allerlei publieke angelegenheden. Een rijke Roomsche vrouw iet onlangs een groote som na aan Jocdsche g nrichtingen.

Niet alleen de dollars van de rijken, maar ook de penningen van de armen worden aan de kerk onthouden. Niemand, die ook maar oppervlakkig nagaat den opgang van het Socialisme en de „trade-unions"-beweging, en de toename der broederschappen en onderlinge hulpvereenigingen, kan het ontgaan, welke groote sommen er jaarlijks besteed worden aan de instandhouding dezer vereenigingen. De eenige kerkelijke (? ) beweging, zegt genoemde schrijver, waarin ik aanmerkelijke groei en offervaardigheid bemerkte, is de Christian Science beweging.

Terwijl de geldstroom de kerken voorbijgaat en zoo gereedelijk in andere beddingen vloeit, nemen de kerken de toevlucht tot allerlei kunstmiddelen en methoden om het geld los te krijgen. Tot de methoden van de „business" wereld hebben de kerken zich verlaagd. Predikanten en voorgangers stelt men meer en meer den eisch van mannen van zaken te zijn. De toekomst vreezende, zoeken vele kerken de veilige haven van „endowments." En toch, niettegenstaande den ijver, waarmede men zich toelegt op het bijeenbrengen van gelden, houden de meeste kerken in Amerika zich met moeite staande, beweert genoemde schrijver.

Ook trok het zijne opmerkzaamheid, dat de kerken van het geld, dat zij ontvangen, steeds meer gebruiken voor eigen huishouding en steeds minder voor weldadigheids doeleinden.

Het is een ernstig verschijnsel, dat, terwijl het land op verbazende wijze in rijkdom toenam, de offervaardigheid voor de kerken minder is geworden, of zeer weinig toenam.

Nu wil men nog wel godsdienstig zijn, maar men verlangt dit te toonen in een onkerkelijken weg. Het verwondert ons niet. In den kerkelijken weg ligt men aan de banden van Gods Woord; in een onkerkelijken weg staat de deur roor allerlei willekeur open. Dit is helaas niet alleen in de nieuwe wereld op te merken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen