Buitenland.

Engeland. Plannen tot alliantie van de Anglicaansch kerkmetde Luthersche kerk van Zweden.

De Anglicaansche kerk heeft in de laatste jaren er naar gestreefd om tot de Luthersche kerk van Zweden in nadere betrekking te treden. In 1888 en in 1897 'werd op de Lambethconferentie eene resolutie in dien geest aangenomen, zonder dat practische gevolgen daaruit voortvloeiden. Verleden jaar werd bisschop Tottie van Kalmar naar Engeland gezonden, om de Lambeth conferentie uaiiiens den aartsbisschop van Upsala te begroeten. Hij overhandigde der vergadering van Engelsche bisschoppen een brief van den Zweedschen bisschop van Upsala waarin geschreven stond: „Wij verheugen ons dat de Anglicaansche bisschoppen de vereeniging van hunne en onze kerk zoeken tot stand te brengen bij wijze van eene alliantie. Ik verzoek u, de nadere bepalingen en den vorm voor zulk eene alUantie met mijn geliefden ambtsbroeder H, W, Tottie, bisschop van Kalmar, te bespreken, die^jnet uw vriendelijk verlof en in opdracht van onzen allergensdigsten koning, het concilie bezoeken zal, dat gij weldra houden zult." Deze Zweedsche bisschop was de eerste vreemde geestelijke, die de Lambethconfereutie bijwoonde.

Da vergadering verzocht den aartsbisschop van Canterbury eene commissie te benoemen, om met de Zweedsche kerk door den aartsbisschop van Upsala over de mogelijkheid en de voorwaarden eener alliantie te confereeren. Deze commissie werd benoemd en maakte in September van dit jaar een reis naar Zweden, om te Upsala met de Zweedsche bisschoppen te vergaderen. De aartsbisschop van Upsala had alle Zweedsche bisschoppen uitgenoodigd, de samenkomst met de Anglicaansche commissie bij te wonen; doch slechts éen verscheen; een zestal zond telegrammen om de vergaderden te begroeten. De Engelsche deputatie werd door den koning en de kroonprinses van Zweden in audiëntie ontvangen. De besprekingen hadden betrekking op de bisschoppelijke successie in beide landen, op den vorm der ordinatie, op de betrekkingen tusschen. kerk en staat, de leersymbolen, de liturgie, de confirmatie enz., en ook op de Zending en de koloniën van Zweden in Engelsche bezittingen. Resolutiën werden op deze conferentie niet genomen; aan het einde kondigde de aartsbisschop aan, dat hij eene permanente commissie wilde instellen, die met de Engelsche deputatie betrekkingen zoude blijven onderhouden. De bisschop van Salisbury, een der leden der Engelsche deputatie, toonde zich zeer geneigd tot eene vereeniging; in het blad zijner diocese betoogde hij, dat de 29 artikelen der Westminstersche geloofsbelijdenis gegrond waren op de onveranderde Augsburgsche confessie, en dat Melanchthon in art. 7 zijner apologie uitdrukkelijk zeide, dat de oude kerkorde en de in de oude canones beschreven wijdingen moesten gehandhaafd worden; daarentegen mist hij de ordening van het diaconaat in Zweden, Critischer is de Church Times. Dit orgaan legt den nadruk niet op de leer, daar ook de 39 artikelen niet geheel rechtzinnig zijn, maar vraagt of de geestelijke anrbten in Zweden geldig zijn. Is de Zweedsche ordening geldig, dan behoort de Zweedsche kerk tot de katholieke kerk en dan is vereeniging mogelijk. Is het Zweedsche ambt niet wettig ingesteld, dan moest hetzelfde middel toegepast worden dat in de 17e eeuw in Schotland toegepast werd; dat wil zeggen: de Zweedsche bisschoppen moeten door den aartsbisschop van Canterbury opnieuw geordend worden.

Wij meenen dat de Church Times, een ritualistisch orgaan, uitspreekt wat er in de hoogkerkelijke kringen, — en die hebben in de Anglicaansche kerk den boventoon — leeft. Daarom meenen wij dat er van eene alliantie voorloopig niets komen zal.

N.-Amerika. Protest tegen het uitnoodigen van president Taftom over de Zending te spreken.

De Synode van West-Virginia der Presbyteriaansche Kerk heeft geprotesteerd tegen de Liymen's Vereeniging, die besloot den president der Vereenigde Staten Taft uit te noodigen een toespraak te houden in een harer vergaderingen. Op de vergadering der „Vereeniging van Gemeenteleden" worden de belangen van de Zending onder de heidenen besproken. Nu is Taft een Unitariër, dat wil zeggen, hij gelooft niet aan de Drieëenheid; Jezus is voor hem niet de Zone Gods.

Terecht protesteerde daarom de Synode van West-Virginië tegen het optreden van een Unitariër in eene Christelijke vereeniging, waar de belangen van de Zending worden behartigd. Wij prijzen den moed der kerkelijke vergadering, om haar protest te laten hooren ook wanneer daardoor het hoofd van den Staat getroffen wordt.

Bij meer dan een gelegenheid heeft president Taft een woord over de zending gesproken. Hij is op de Philippijnen, in China en Japan geweest, en heeft dus gelegenheid te over gehad den invloed der zending na te gaan. Maar alles wat hij zag, had betrekking op tijdelijke dingen; de handel werd door de zending bevorderd en de volken werden er door tot elkander gebracht.

De„Laymen"'s vereeniging heeft ongetwijfeld gedacht, dat inzake 'de zending geloovigen en ongeloovigen kunnen saamwerken. Het Presby-" terium van New-York is kennelijk van hetzelfde gevoelen. Het heeft toch een man, die de fundamenteele waarheden der Schrift loochent, als predikant geordend, en denkt dien spoedig als zendeling naar de heidenwereld te zenden. Wat zal er op die manier van de zending worden ?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen