Voor Kinderen.

DE GELEEBDE SMID.

II.

HIJ BEGINT TE STUDEEREN.

Nu zegt ge allicht, een half jaar student, wat zal dat gegeven hebben!

Onze Burritt stelde zich er niet veel van voor, maar geloofde zijn ouderen broer, die hem verzekerde, dat zij tweeën in dat halve jaar heel wat kennis konden opdoen, die hun levenslang te pas zou komen. Niet zondereen doel ving Ëlihu zijn college-loopen aan. Hij wenschte het zoo ver te brengen, dat hij me goed gevolg de werktuigen van een landmeter kon hanteeren; en zoo het mogelijk was in het Latijn, (waarvan hij reeds op eigen gelegenheid de studie bad aangevangen, ) het zoo ver te brengen, dat hij Virgilius in diens moedertaal kon begrijpen.

Niet kosteloos kon Burritt de lessen der professoren volgen, deze en zijn onderhoud kwamen hem op anderhalven dollar (/'s.75) per dag; nog nooit bedroeg zijn dagloon meer, en daarom maakte de gedachte aan al het nu uit te geven langzaam opgespaarde geld hem dubbel ijverig.

Toen het halve jaar om was, kwam de lente en Elihu wenschte zich zelven geluk met den verkregen uitslag. In de wiskunde was hij vrij knap geworden, het voornaamste geschrift van Virgilius had hij doorgewerkt, bovendien verscheidene Fransche boeken gelezen. God dankende voor den zegen op zqn arbeid verkregen, zocht hij weer werk in een smederij; zijn broeder nam afscheid van hem en keerde tot zijn school terug. Elihu nam zich voor de vruchten van dit half jaar niet verloren te laten gaan; integendeel hij wilde zijn dagen zoo verdeelen, dat hij de lezing van Virgilius en van enkele Fransche schrijvers kon voortzetten en tevens, door meer werk te verrichten meer te verdienen, om dit grootere loon later op nieuw aan te wenden voor een tijd van enkel studeeren.

Zóo gedacht, zoo gedaan! Burritt verbond zich in een fabriek om het werk van 3 man te doen om aldus dubbel loon te ontvangen. Zijn dagtaak eischte 14 uur van zwaar werken, toch kon Elihu eiken morgen en lederen avond tijd vinden om niet alleen zijn Bijbel te lezen, maar ook een weinig in zijn geliefden Virgilius te studeeren en enkele bladzijden uit een Frausch werk door te lezen.

Na de lente komt ook in Amerika de zomer met de langste dagen, om daarvan te profiteeren en den gang er in te houden bij het overwinnen van moeielijkheden, verbonden aan het leeren van vreemde talen, ving Burritt in zijn rusten etensuur aan Spaansch te leeren.

Voor onzen smid bestonden de boeken nog niet: „Fransch, Engelsch, Duitscb, Italiaansch, Spaansch, enz. zonder meester^, doch Burritt beoefende deze kunst werkelijk; —en de groote gaven voor het aanleeren van talen, hem door God geschonken, gebruikte hij met voorbeeldigen ijver. Het Spaasch viel hem zóo meê dat hij een lang gekoesterd voornemen volbracht, nl. om bij verandering van bezigheid in de fabriek altijd een spraakkunst of een ander studieboek bij zich te hebben, waaruit hij iets onder zijn bezigheden kon van buiten leeren. Voor het Spaansch bleek hem dit niet noodig en nn rijpte in zijn geest het verlangen om de tweede .meest geroemde taal der oudheid te leeren, het Grieksch.

Op een warmen Zaterdag ontdekte Elihu op een stalletje op de markt, een Grieksche spraakkunst van zeer klein formaat; hij vond in den inhoud de werkwoorden vermeld, en daar hij er zich goed bij bevonden had om met die door kinderen dikwijls 100 gehate, woordsoort te beginnen kocht hij dezes praakkunst.

Het boekje, heel oud, van onhandig formaat, kostte weinig, deze eigenschappen bevielen onzen vriend bijzonder. Hij dacht zoo: „Een boekje, oud en afgesleten door veelvuldig gebruik is zeker een goed werkje; het formaat is zoo klein, dat 't in den bol van mijn hoed kan liggen, dus behoef ik het noch op te nemen noch vast te houden, en, heb ik die goedkoope spraakkunst uitgeleerd, wellicht ontmoet ik een der professoren eens, die mij raad kan geven welke spraakkunst ik moet koopen.

In de fabriek gaf men den ijverigen jonkman, die voor twee werkte en zoo goed zijn best deed, kort na den aankoop dier oude, Grieksche spraakkunst, ander werk. Burritt zou moeten optreden in een deel der gieterij,

Op twee ovens zou hij toeacht houden. Tusschen die beide lag op een hooge kantoorkruk zijn hoed, daarin de spraakkunst, open bij een der werkwoorden. In den tijd dat de metalen in den oven smolten, vóór de kraan, die ze in de gietvormen doet uitvloeien, geopend moest worden, leerde Elihu hardop, volgens zijn vaste gewoonte, een deel van een Grieksch werkwoord.

Als leerlingen van een gymnasium dit moch ten lezen, zullen ze zeker den smid student bewonderec; want zij weten opperbest, dat de Fransche onregelmatige werkwoorden peulschilletjes zijn, vergeleken met hun Grieksche bloedverwanten.

Gietende, smeltende, leerende en studeerende bracht Burritt den geheelen zomer en herfst door. Gelukkig smolt hij zelf niet bij zijn twee smeltovens, en zijn leerlust en vlijt versmolten net zoo min.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen