De Kerkeraad te

De Kerkeraad te Utrecht heeft in opdracht der Generale Synode zich gewend tot de Synode der Christelijke Gereformeerde Kerk, om een poging te wagen de droeve gedeeldheid weg te nemen, die tusschen ons en deze broeders bestaat.

Mocht er hope zijn geweest, dat de tijd sinds de scheuring in 1892 verloopen, verzachtend zou hebben gewerkt en de broederband weer meer getrokken hebben, dan heeft het antwoord, dat de Synode der Christelijke Gereformeerde Kerk zond, deze hope wel voor goed den bodem ingeslagen.

Het antwoord luidde aldus:

Jan den kerkeraad der Gere f. Kerk te Utrecht.

WelEerw. en Eerw. Broeders!

De Synode der Christelijke Gereformeerde erk in Nederland, ontvangen hebbende het chrijven dat u namens de generale Synode der erefotmeerde Kerken in Nederland, gehouden e Amsterdam in 1908, haar hebt toegezonden, nhoudend een verzoek om onderhandelingen te oeren over het saamleven in één kerkelijk verand, heeft de eer u daarop het navolgende te ntwoorden. J e

Dat zij met belangstellmg kennis genomen heeft van uw schrijven en erkent dat er naar den eisch van Gods Woord een zoodanig kerkelijk samenleven moest zijn tusschen allen die dezelfde belijdenis, liturgie en kerkorde hebben, hoewel de Synode niet kan nalaten uit te spreken, dat er in theorie dezelfde belijdenis schiiften kunnen zijn, terwijl er in de practijk vele afwijkingen kunnen wezen, gelijk de leergeschillen in uwe kerken ons doen zien, en o.a. blijkt uit de aangenomen stellingen in 1905.

Dat zij met u betreurt de gedeeldheid, die er thans bestaat. Zij veroorlooft zich echter onder uwe aandacht te brengen, dat de oorzaak van deze gedeeldheid niet ten laste komt van de Christelijke Gereformeerde Kerk, om reden ook 1886 deze eisch van Gods Woord gold, maar toen door de „Ned. Geref. Kerk (doleerende)" met voeten getieden werd; dat er in 1892 eene „vereenigiüg", is doorgedreven, waardoor het wetk Gods in 1834 wetd miskend; —

dit de gescbiedenis der „Gereformeerde Kerken" voor , ons de duidelijkste bewijzen levert, dat er destijds geene „vereeniging" gesloten is, om reden de beginselen der separatie en der doleantie nog altijd gescheiden naast elkander voortbestaan en tot allerlei wanverhoudingen aanleiding geven.

Om bovengenoemde redenen kan de Christelijke Get. formeerde Kerk, als wettige^ voortzetting van de kerk van 1834, zijnde de historische voortzetting der Gereformeerde Kerk in Nederland, nimmer samengaan met „de Gereformeerde Kerken", daar alle Gereformeerden naar den eisch van Gods Woord en de formulieren van eecigheid geroepen zijn tot de Christelijke Gete formeerde Kerk zich te voegen. De Koning der - Kerk ge^e u dit biddend te overwegen en bewerke a door Zijnen Geest, opdat de gedeeldheid worde weggenomen en eene uit den Heiligen Geest geboren eenheid worde aanschouwd.

De Synode der Caristelijke Gereformeerde Kerk, vergaderd te Utrecht, Juli 1910.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen