Buitenland.

Engeland. Plan tot saam]binding van alle vrije kerken.

In Eageland werd in de British Weekly door den predikant J. H. Shakespeare de vereeniging van alle vrije kerken in een „vereenigde vrije kerk van Engeland" met vuur bepleit. Er bestaat slechts eene „federatie" van vrije kerken, maar volgens dezen predikaut moet die federatie geen substituut zijn voor de vereeniging, maar behoort zij een middel te zijn, dat tot vereeniging leidt. Hij beweert, dat het onmogelijk is om het bestaan van verschillende kerken naast elkander te handhaven. Dit kan alleen, wanneer men er onwetend van blijft wat andere kerken doen. Maar nu is men daarvan op de hoogte, door bladen als Tlie Britiih Weekly en The Christian World. De meeste menschen leggen tegenwoordig minder nadruk op hetgeen de kerken van elkander gescheiden houdt, als wel op hetgeen haar vereenigt, en ook meenen zij, dat men verschillende gevoelens kan koesteren en toch in den grond der zaak één zijn. Verschillende instellingen, fondsen en ook ambtsdragers houden de vereeniging van alle kerken tegen, maar de leden bewegen zich vrij van de eene kerk naar de andere. Het treurigst is het, zoo betoogt Rev. Shakespeare, dat de kerken zich niet ernstig voor oogen stellen, wat er gedaan moet worden om Engeland te redden. De populairste en welsprekendste predikers zien den toestand gewoonlijk optimistisch in; zij prediken altijd voor groote menigten. Maar als men de feiten nauwkeurig onderzoekt, komt men tot een ander inzicht. Slechts één voorbeeld. Volgens een cfficieele telling waren er te Liverpool op een Zondagavond 45, 000 menschen ter kerk op eene bevolking van 74r, ooo. In i88r ging in een deel van Liverpool nog 57 percent der bevolking ter kerk, , in r902 werd het 42 percent en in 1908 28 percent. De heer Sha kespeare houdt er zich van overtuigd, dat men ongeveer tot dezelfde uitkomst in alle groote steden, als; Nottingham, Leeds, Bradford enz., komen zal.

Bovendien wordt er in de kleine steden heel wat onnoodig geld uitgegeven en is het aantal arbeidskrachten daar te groot. Daarvan weten de mannen in de vrije kerken, die over rijke middelen te beschikken hebben en bekend staan om hunne mildheid, mede te spreken. Zij worden voortdurend aangezocht om geld voor arme kerken beschikbaar te stellen. Hoe komt dit? Omdat vele kleine kerken niet in staat zijn de osten van haar eeredienst te voldoen. Zoo bestaat er een landstadje waarin 900 Nonconormisten wonen. Men vindt daar eene Biiptistische, eene Congregationalistische, eeneWesltyansche, een Primitief-Methodistische kerk en en afdeeling van het Heilsleger, eenZendingszaal, en twee of drie kleine vergaderingen van iymouth-broeders. Hij is er van overtuigd, at deze plaats geen uitzondering vormt. Midelerwijl blijft het wezenlijke werk, waarom de erk bestaat, liggen. De vrije kerken zijn zoo iaantieel belast, dat zij niet in staat zijn, red ingswerk te verrichten. Alleen een vereenigde rije kerk is in de gelegenheid, nieuwe kerken e bouwen op plaatsen waar de bevolking zoo nel toeneemt, en is in staat een dam op te erpen tegen den stroom van zonde en ellende ie zich vooral in de groote steden openbaart.

De heer Shakespeare rekent echter met de eitelijke toestanden en zou daarom een fedeatie van alle vrije kerken in het leven willen oepen. Het is toch niet te denken, dat bijv. aptisten, voorstanders van den doop van volassenen, zich zullen willen vereenigen met ndere kerken die den kinderdoop in hun beijdenis geschreven hebben. Hij verlangt daarom, at er in elk dorp een dubbel centrum van eestelijk leven zijn zal: een Anglicaansche erk met hare traditie die haar een voorsprong eeft boven andere kerken, en een vrije kerk et haar eenvoudiger eeredienst. Zulk eene rije kerk kon dan door haar naam aanduiden an welken oorsprong zij is, zoodat zij bijv, zou eeten: „geünieerde vrije kerk van Engeland, aptistische afdeeling", of „Wesleyaansche afeeling". Er moest dan door alle kerken een estuur benoemd worden, dat geraadpleegd kon orden over de beste manier waarop men den egenwoordigen toestand, waardoor vele kleine erken op één plaats een moeilijken strijd voor aar bestaan hebben te voeren, kan veranderen.

Wij begrijpen de moeilijkheid waarin de onconformisten in Engeland verkeeren, vooral u er van alle zijden geklaagd wordt, dat er nzinking is in het kerkelijk leven, zoodat het edental vermindert, en men ook erkennen moet, at het peil van het geestelijk leven bij de be ijders des Heeren niet hoog staat. Zou daar iet toe medewetken, dat tegenwoordig zooveel evende krachten gegeven worden aan de zening onder de Joden, Mahomedanen en Heienen ? Wij weten zeer wel, dat de belofte des eeren nog altijd bewaarheid wordt, dat de egenende ziel zal vet gemaakt worden en dat e arbeid onder de Heidenen ook geestelijk de erk verrijkt, die zich daartoe opmaakt. Maar ou het ook niet kunnen zijn dat in deze naar venredigheid te weinig gevoeld werd voor de ooden van de kerken in het moederland, in ergelijking met de groote geestdrift die men oor het zendingswerk onder de Heidenen geoelt? Maar behoorde het eene te doen en het ndere niet na te laten.

Doch dit daargelaten. Het komt ons bedenelijk voor, dat de verschillen die de kerken iteen deden gaan, min of meer voor onwezenijk worden gehoudeo.

Wil men echter de krachten niet verbrokkeld aten blijven, dan is bet noodzakelijk dat er ets op gevonden wordt in den geest van eene ederatie van kerken, waarbij men dan overeen an komen elkander te steunen, verschillende leinere kerken te combineerèo, van alles wat weemt naar coDcurrentie, af te zien, enz.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen