Gemengd Nieuws.

Een ridderlijke daad. Bij gelegenheid van het feest dat Beieren vierde tóen zijn Prins-Regent Luitpold gosten geboortedag vierde, werd injherinnering gebracht hoe deze Roomsche vorst een ridderlijke daad verricht heeft. Het was in 1845, dus 66 jaar geleden. De prins was dus toen nog slechts 24 jaar. Het ultramontaansche ministerie Abel - was aan het bewind. Er v/as een bevel uitgevaardigd, dat ook soldaten van de Evangelische kerk, wanneer het «AllerheiUgste« der Roomsche kerk werd rondgedragen, daarvoor hunne knieën moesten buigen. Alle pogingen om deze order langs wettigen weg te laten intrekken, stuitten op den tegenstand van het ministerie Abel af. Zelfs werden de gewaarborgde rechten der algemeene Synode die in 1844 te Bayreuth en Ausbach saamkwam, met voeten getreden. Het werd haar verboden de 97, petities die tegen de order ingekomen waren, te handelen, en ook werd een adres aan den koning afgewezen. Toen deze zaak in den Raad van State in het begin van 1845 ter sprake kwam, stelde een Roomsch lid van dien Raad voor, dat de koning openlijk aan de synode zijn misnoegen moest te kennen geven, en Abel vond dit goed, terwijl de Protestantsche leden van den Raad zwegen. Toen nam de jongste der aanwezigen het woord, het was prins Luitpold, die betoogde, dat hij in het adres der Synode geen spoor van ophitsing had kunnen vinden en dat hij daarin niets anders lezen kon dan een eerbiedige uiteenzetting van de bezwaren welke de Protestanten gevoelden. De jeugdige prins was van oordeel, dat «deze moesten weggenomen worden, als niet de eendracht, de vrede en de kracht van den Staat daaronder lijden zou« Deze woorden maakten diepen indruk; de kroonprins sloot er zich bij aan en koning Lodewijk I volgde het advies van minister Abel niet, Den i2den Dec. 1845 werd de »kniebuigingsorder« opgeheven. De Protestanten in Duitschland en vooral in Beieren hebben dit manlijk optreden van den prifts-regent voor vrijheid van conscientie «ooit vergeten.

Beperking van arbeidstijd van ziekenverpleegsters. In Pruissen heeft men een wet, waarbij bepaald wordt hoe lang een patroon zijn onderhoorigen mag laten werken. Er is echter uitdrukkelijk daarin bepaald, dat ziekenverpleegsters niet onder de bepalingen der wet vallen. Een gevolg daarvan is, dat van menige verpleegster te veel gevergd wordt, zoodat zij zeer vroeg onbekwaam zijn tot verderen arbeid en menigmaal voor hun leven geknakt worden. Daar de wet de ziekenverpleegsters heeft uitgezonderd, is hulp van staatswege alleen nog door beituursmaatregelen mogelijk. Een eerste schrede op dien weg is door den Regeerlngspresident van Potsdam gedaan, volgens het voorstel van artsen die in de siekenhuizen van het «Bezirk» Potsdam werken,

In de ziekenhuizen, die onder toezicht der regeering van Potsdam staan, mogen de zUsters voortaan niet langer dan 10 a loi/j uur werken; voor dein dien tijd vallende maaltijden moet haar ook behoorlijk tijd gegeven worden. Op den Zondag moet de werktijd nog aanmerkelijk worden ingekort, of er behoort voor gezorgd, dat zij in de week eenigen tijd vrijaf krijgen. De zusters mogen ook geen zwaren arbeid verrichten; het schuren van trappen en gangen moet door dienstboden gedaan worden. Voorts wordt nog bepaald, dat de zusters jaarlijks vacantie moeten hebben en dat er na volbrachten arbeid een zaal tot hare beschikking moet zijn waarin zij kunnen samenkomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen