„Zij lacht om den toekomenden dag“.

[NIEUWJAAR 1914].

Sterkte en heerlijkheid zijn hare kleeding; en zij lacht over den nakomenden dag. Spreuken 31 : 25.

Ook als Nieuwjaar aan den gezichtseinder daagt, kan er drieërlei lachen zijn om den toekomenden dag. Het lachen van de zorgelooze huisvrouw; liet lachen van de zorgzame^ en het lachen van loie God zorgen laat.

Ge kent de zorgelooze, die om niets geeft, voor alles onverschillig is, en als ge haar waarschuwt, u uitlacht. Is 't dan niet alles spel en toeval? Reeds zop dikwijls doorleefde xe moei-

lijke dagen, ^ maar /.e kwam er in 't eind'toch^ altoos doorheen, (ieen zorgen voor zijn tijd. Vroeg of Iaat zou 't wel eens ernst kunnen worden. Ze kent ook wel gezinnen, waarin het ten Ijingen Ie.^te bittere miserie werd. Maar dan gold dit juist van die melancholieke gestellen, die alles zwaar opnamen, en geen moed hadden om er zich over heen te zetten. Met al dat zielsbenauwen over wat tegenloopt, raakt men er niet boven op, maar er juist onder. Men moet niet onder den druk van het leven gaan zitten. Hoe luchthartiger en vroolijker men het leven opvat, hoe beter men er doorheen komt. Ook met dat al.toos zorgen voor alle ditjens en datjens in zijn gezin komt men er niet. Men moet eens wat overgeven kunnen en laten loopen. Dan loopt er wel vaak veel in de war, maar over een tijdje komt ook dat wel weer terecht. Een blij humeur, en op zijn tijd eens uitgaan en het leven genieten, is de ware les van wijsheid. Niet de droefgeestige, alleen de blijgeestige komt er. »Ik dank u voor dat altoos bezorgd iijn. En ook op NieuAvjaar lachen we met' een vroolijk hart de ons onbekende toekomst tegen, 't Is dusver altoos goed gegaan. Waarom, zou 't nu anders wezen?

Zoo spreekt het dartele kind der wereld. Dan wordt het huishouden verwaarloosd. Men leeft er maar oji toe. üp zijn inkomsten ziet men zoo nauw niet. Aan goed boekhouden, denkt men vaak niet eens. Violen laten zorgen is liet zorgeloos lied van eiken morgen. Zoo raakt men achteruit, maar doet er het oog voor dicht. Is weer een jaar om, dan is men nogmaals achterop getaakt. Het wordt tobben van allen kant, met zijn beurs, met zijn dienstboden, met zijn kinderen. Keer op keer zijn er dingen die zoo bitter tegenvallen. Ook de stemming onder elkaar laat zoo vaak te wenschen over. Gebeden wordt er heelemaal niet meer. Maar geen nood. Men zet er een vroolijk gezicht tegen in. Klagen en treuren helpt toch niet, en daarom lacht men er tegen in. De huismoeder gaat voor. De man lacht mee. P^n de kinderen zelfs maakt al dat lachen op Nieuwjaar, alsof 't een feestdag was, vroolijk.

Plaats nu naast die zorgelooze huigmoeder de deugdelijke huisvrouw die, dhder Salomo's naam, Lemuel ons in beeld bracht.

Ook een vrouw die geen zorgen kent, en een die ook lacht om den toekomenden dag, maar die 't doen kan juist-omdat ze alles op 't hart droeg en zoo fliilk en degelijk voor alles gezorgd heeft. Ze is in haar huis thuis. Ze is van alles wat in haar huis omgaat op de hoogte. Over alles gaat haar oog. Niets ontgaat haar. Ze heeft op alle ding orde gesteld, niet naar gril of inval, maar naar den aard van alle ding. Ze regelt 't alles, ze ziet 't na, of 't wel loopt naar 't moet. Ieder heeft zijn taak, en z.e ziet na of een ieder zijn taak naar eisch vervult. Tot op 't kleinste merkt ze. Niets mag verwaarloosd of weggeworpen. Ze zorgt dat een ieder op zijn plaats blijft, dat een ieder in haar huis zich gelukkig kan gevoelen. Mild en toch zuinig gaat 't alles toe. Jaar in jaar uit beteren zich de inkomsten. Soms wordt er weelde gekend. En juist omdat heel haar huishouden als op een uurwerk looj-'t, en ze ziet en weet dat 't goed gaat, kent ze voor den dag van morgen geen zorgen, ziet ze blijmoedig de toekomst tegen, en durft ze \TOolijk lachen, als een zvvaartillend bezoekster h; iar vraagt, ot ze zoo'n nieuw jaar toch niet half angstig tegengaat.

En ook hier geldt het, zoo de vrouw zoo de man. Salomo heeft 't er zoo, naar het leven gegrepen, bijgeteekend, hoe die deugdelijke huisvrouw ook liaar man degelijk in zaken had gemaakt. Een geregeld, stil, rustig huiselijk leven, waarin men het kleppen van de wieken van den molen bij avond en bij morgen hoort, vormt een zedelijke kracht, die o, zooveel ellende afweert, en zooveel onheil keert. Zulk een leven houdt af van dwaasheden. Het doet op alles toezien. Het wijst op 't kompas aan, of er stormen komende zijn. En als dan weer 't jaar om is, en een nieuw jaar zich inzet, spreekt de gelukkige uitkomst, die voor heel dat jaar het geregelde, zorgzame en vooruitziende leven bracht, van zelf moed in, om 't jaar, dat dan komt, met goede hope tegen te gaan. En daarom, geen donkere trek om 't oog, geen halve bangheid wat zulk een nieuw jaar weer brengen zal; maar wetende dat 't tuig van 't schip op orde en de kiel soliede is, vaart zulk een gelukkige vrouw, met haar man, opnieuw de haven uit, en dan doen ze het /net een dankbaren lach op'i gelaat.

En toch is dit nog het hoogste niet, en daarom voegt Salomo er bij: Een vrouw die den Heere vreest., zal geprezen worden.

Lang niet altoos verzelt ons 't geluk op den levensweg. i)e voorspoed kan van ons wijken. o. Zooveel kan ons tegenvallen. Omstandigheden van onzen wil geheel onafhankelijk kunaen de vreugde komen verstoren. De middelen van bestaan kunnen trager gaan vloeien. Krankheid kan de levensvreugd koraenj bannen. Gevaar kan dreigen. De dood kan bij ons aankloppen. X'erdriet kan ons door anderen worden aangedaan. Men kan met vijandschap en tegenstand te worstelen krijgen. Kortom, er kunnen jaren komen, dat de traan - gedurig aan ons oog ontwelt. En dan natuurlijk baat de liefste zorg van de huismoeder niet. Als 't God den Heere belieft ons te beproeven, moet die beproeving doorworsteld en doorstaan.

En ook helpt 't dan nietf of 't huishouden al nog zoo precies en keurig is ingericht. Krankheid kan alle huisorde komen verstoren, en als het hart benepen wordt, en veel dat anders goed liep, nu aan zichzelf moet worden overgelaten, dan helpt geen degelijkheid of zorgzaamheid, en staat onze hulpe eeniglijk in de vrecze van den Heere onzen God.

Leeft die vreeze dan in onze Avoning; voelt men dat ook 't bangste lijden een zegen kan brengen; en zegt 't geloof ons, dat 't toch alles in Gods hand is, en dat Hij het maken zal, — dan kan in 't geloof zelfs het meest benepen hart zich onder den bangsten druk opbuigen, en door de tranen, Mieen /«(: //(? « om den toekomenden dag, juist wijl we dan onzen God zorgen laten, en Hij ons de zorgen van 't hart neemt.

Zoo zei Jezus het: sWeest dan niet bezorgd voor den dag van morgen, en zegt niet, wat zullen we eten of drinken, , want alle deze dingen zoeken de heidenen, want uw hemelsche Vader weet, dat gij alle deze dingen behoeft«.

'Zij 't zoo ook nu, bij de intrede van het jaar 1914, ons allen te moede.

Sluit voor niets het oog. Zie al wat dreigt helder onder de oogen. Is er schuld door verwaarloozing in uw gezin of in uw zaken, - belijdt het, doe boete, en herstel wat zoo niet blijven mag. Gleédt ge soms over maar al te veel in "luchthartigheid heen, leg af die zorgeloosheid, en wen er u aan, in stipte zorgvuldigheid dit komende jaar uw plicht te volbrengen. Maar vóór alle dingen, ga dit jaar tegen in de vreeze des Heeren. Sta in het-vast geloof, , - dat uw Vader in de hemelen voor u .zorgen zalj-indien maar uw leven een-leven , nabij Hem \»-En.alpinkt ge dan een traan weg, dan .zal to.c]i ook bij'u een-lach van heihge vreugde er doorheen] tintelen.

Nabij God is ’t toos veilig!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen