Buitenland.

Duitschland. Een noodkreet van de Broedergemeente.

De Broedergemeente in Duitschland heeft een noodkreet laten hooren in zake haar zendingsarbeid in de Duitsche koloniën in Oost-Afrika. Haar arbeid in deze nederzettingen zal zij moeten overgeven aan de Hermansburger mission, als zij niet krachtiger dan te voren gesteund wordt. Zij kwam in 1913 voor haar werk in Oost-Afrika f 83, 400 te kort, en voor 1914 wordt het deficit op bijna een ton gouds berekend. »Wij strijden voor dit jongste kind van onze groote zendingsfamiUe, daar het ons ter harte gaat. Welke moeder doet dit niet? Voor 20, 30 jaar was het Oenyamwesigebied nog een jachtveld voor menschenmoordende slavenjagers; het is tegenwoordig een hoopvol opbloeiend zendingsveld. Tabora, het middelpunt van Oenyamwesi, de grootste stad van Oost-Afrika, is nu ook een arbeidsveld, waarin onze broeders strijden tegen den krachtig voortdringenden Islam. Wij willen deel uitmaken en bhjven uitmaken van den modernen kruistocht tegen den Islam; wij willen, op Duitschen bodem de zending behartigend. God geven wat Godes is en den Keizer wat des Keizers is. Daarom verzoeken we den vrienden der Duitsche zending en Kolonisatie: helpt ons spoedig en krachtig met nieuwe gaven «.

Zoo luidt de bede om hulp. Sedert 1891 kwam de Broedergemeente voor haar zending ongeveer ƒ 1, 250, 000 te kort; de grootste helft voor dit deficit wordt veroorzaakt door den arbeid in Oost-Afrika. Nu is het niet te ontkennen, dat het modemisme in de laatste jaren in de Broedergemeente is gedrongen. Men kan althans niet zeggen, dat deze kerk zich houdt aan hetgeen de vaderen, die zooveel ijverden voor de bekeering der heidenen, beleden. Wel wordt van Hernhuttersche zijde gezegd, dat de kringen in de Broedergemeente, die de zending drijven, niet door het modemisme zijn aangetast, en wij nemen dit gaarne aan. Doch wanneer de kerk, welke de zending heeft te dragen, bezig is af te glijden van het fundament dat eenmaal gelegd is, dan verwondert het ons niet, dat de missionaire dienst, die van deze kerk uitgaat, in nood gaat verkeeren. De sympathie die voor de Broedergemeente als Zendingskerk bij uitnemendheid door vele christenen gevoeld wordt, dreigt daardoor te gaan verflauwen.

Engeland. Uit de jaarvergadering van de Pr o t e s t an t s ch e vereeniging tot verdediging der waarheid.

Tegenover het streven van menigeen in de Episcopaalsche kerk om Roomsche ceremoniën en leeringen bij dé samenkomsten der gemeente in te voeren, zijn er ook velen die er voor strijden, dat het Protestantsch karakter dier kerk niet verloren ga. Onder deze laatsten zijn er die The Protestant Truth Societxj hebben gesticht, waarvan de heer J. A. Kensit de leider is. Deze heer Kensit is een zoon van den boekhandelaar Kensit, welke eene actie tegen het toenemend Ritualisme in de Episcopaalsche kerk op touw zette. Door een fanatiek rituaUst aangerand, stierf Kensit aan de toegebrachte verwonding, maar zijn werk werd door zijn zoon, J. A. Kensit, voortgezet.

The Protestant Truth Society hield op 14 Mei te Westminster haar jaarvergadering, waarin de voorzitter het verloopen jaar een merkwaardig jaar noemde. Er-waren teekenen genoeg die hem bemoedigde, al moest erkend worden dat in de nationale kerk nog niets te zien was van een herstelling van de orde. Allerlei Roomsche praktijken worden onverhinderd toegelaten; in de diocese van Londen-niet het minst. Terwijl beelden, hostiekastjes, crucifixen, wijwaterbakjes en andere dingen die in Roomsche kerken gevonden worden, over de geheele diocese van Londen werden ingevoerd, had de bisschop geen poging zelfs gedaan om dit te keeren. In vele plaatsen wordt Maria Lichtmis met processies gevierd, terwijl men Asch-Woensdag met zijn heilige asch en Palm-Zondag met zegening van palmtakken viert. Men had den bisschop daarop gewezen, doch zonder dat er verandering kwam.

De heer Kensit kon evenwel van den bisschop van St. Albans een beter getuigenis geven. De vereeniging had dezen medegedeeld, dat in een dorpskerk zijner diocese, bij het stichten van een Katholieken Bond., een processie gehouden was van priesters in koorhemd en misbedienaars een wierookvat dragend. Deze processie ging tot het hoogaltaar waarbij een dienst gedaan werd in het Latijn, waarin Maria werd vereerd, terwijl men dadrna een document voorlas, waarbij de bond onder het patronaat van Maria gesteld is. De bisschop stelde een onderzoek in, en het bleek hem dat alles geschied was, gelijk het hem werd aangebracht. Daarop sprak de bisschop openlijk uit, dat wanneer zulke dingen toegelaten werden, het met 't uitoefenen van tucht uit was, en dat hij ze ook niet zou dulden. De vicar in quaestie was voor het kerkelijk gerechtshof gedaagd en de reader ontslagen. Iemand die beleend stond als lid van den Katholieken Bond, zou niet als reader (voorlezer) benoemd worden. Tegelijkertijd schreef de bisschop aan den heer Kensit, dat hij hem een grooten dienst had bewezen door op den onwettigen dienst te wijzen.

De vereeniging werkt door middel van tractaatverspreiding en prediking. In het verloopen jaar traden in 3664 samenkomsten Wickhfïepredikers op. De inkomsten der vereeniging bedroegen ongeveer f 126, 000. Tenslotte zeide de heer Kensit, dat het Britsche Protestantisme er goed voor staat. De bekende zaak »Kikuyu« had de »Evangelicalst, dat is de laag kerkelijke partij, voor het eerst genoopt gemeenschappehjk front te maken tegenover de enghartige priesterlijke eischen der hoog-kerkelijken, en daaruit moest een voortschrijden in Protestantsche lichting voortvloeien.

Wij deelen het optimisme van den heer Kensit geenszins, daar wij meenen dat de beweging die Kensit senior op touw zette, het kwaad dat in de Episcopaalsche kerk zich openbaart, niet in den wortel heeft aangetast. De strijd werd en wordt nog steeds allermeest aangebonden tegen de ingevoerde Roomsche vormen, terwijl men behoorde in te gaan tegen de Pelagiaansche beginselen welke achter de gewraakte vormen liggen.

N.-Amerika. Het probleem uit de emigratie geboren.

Dr. S. B. Mc. Cormick, Kanselier der Universiteit van Pittsburg in de Vereenigde Staten, hield eenigen tijd geleden voor hef Victoria Instituut eene voordracht over de moeielijkheid waarin de nieuwe-wereld komt, doordien menschen van allerlei nationaUteit en van allerlei religie in groote menigten naar haar toe trekken. Hij deelde mede, dat in 1880 de bevolking van Noord-Anierika bestond uit vijftig millioen men-j schen, welke tamelijk homogeen kon genoemd worden. Het aantal landverhuizers bedroeg toen een zes milUoen, meest uit Engeland. Sedert 1880 is echter een heterogene emigratie begonnen; vooral uit het Zuid-Oosten van Europa gingen velen in Amerika hun geluk zoeken. Al men aanneemt dat het stempel, hetwelk op de Vereenigde Staten gezet is door hen die er zich het eerst hebben gevestigd, behoort gehandhaafd te blijven, dan kunnen wij ons voorstellen, dat de staatslieden van de nieuwe wereld met zorg vervuld zijn over de toekomst. Dr. Mc Cormick is echter zeer optimistisch gestemd. Hij meent dat het Amerikaansche volk innig godsdienstig is; hij noemt het in zijn groote meerderheid christelijk en orthodox (Evangelical), en is overtuigd, dat zijn geloof invloed zal uitoefenen op het geloof van de emigranten uit Zuid-Oostelijk Europa. En in zeker opzicht is dit waar gebleken, wat het verleden betreft. Een groot aantal Roomschgezinden is naar de nieuwe wereld verhuisd, doch de Roomsche kerk in Amerika is wel gegroeid, maar niet in evem-edigheid van het getal leden der Roomsche kerk die er zich kwamen vestigen. De Protestantsche kerken werden versterkt door Roomschgezinden die in de nieuwe wereld tot haar overgingen.

Doch wanneer men weet, welke heilige en heerlijke beginselen de eerste pelgrimsvaders en vrome kolonisten bezielden, die den Atlantischen Oceaan overstaken om vrijheid te zoeken ten einde God te kunnen dienen in overeenstemming met de eischen der Schrift en der conscientie, dan vreezen wij, dat de geest van het nageslacht der oude settlers niet meer dezelfde kracht uitoefent als die der vaderen. Er is helaas een verwatering op te merken, al mag met i dankbaarheid geconstateerd, dat vooral de Gereformeerde Nederlanders die zich in Amerika vestigden, zich beijveren om deTseginselen der pelgrimsvaders hoog te houden en ingang te doen vinden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen