„Laat ze het patroon afmeten”.

Gij, menschenkind, wijs den huize Israels dit Huis, opdat zij schaamrood worden vanwege hunne ongerechtigheden, en laat ze het patroon afmeten, Ezechiël 43 : 10.

De. Heere onze God is de opperste Kunstenaar en Bouwmeester. Heel At Schepping i^A^^xdsücAtige productie van zijn Kunstenaarshand. En van de Herschepping^ na den val, getuigt de Schrift ons keer OJD keer, dat ook de uitkomst van dit herstelktid bouwen een Huis, een heiligen Tempel, een Woonstede Gods omhoog zou doen rijzen. En wel zulk een Tempel, waarvan Christus is „de uiterste hoeksteen", en waarin de uitverkorenen als slevendesteenent worden ingevoegd.

Wat God de Heere in het verleden wrocht, nu nog steeds voortzet, en eens voleinden zal, is de wondere bouw van het Goddelijkpaleis, waarin, eens het leven der heerlijkheid zal doorleefd worden.

Deze reusachtige bouw dient de Schrift ons nu in tweeërlei gestalte aan. De ééne op het bouwterrein^ waarop de bouw gestadig voortgaat; en de andere in het patroon^ in 't model, in de afbeelding, die toont hoe 't eens worden zal.

Zoo was het reeds bij den Tabernakel. Eerst toonde God aan Mozes »het voorbeeld", hoe de Tabernakel worden moest, en toen werd die Tente Gods uit schutten en balken saamgesteld.

Zoo is er ook onder ons, bij alle bouw van hooger beteekenis, eenerzijds in lijnen en in tinten een patroon, hoe het huis, hoe de tempel, . hoe het paleis eens schitteren zal, en anderzijds is er de bouwplaats, het bouwterrein, de afgesloten ruimte, waarbinnen het fundament gelegd en de opbouw ondernomen wordt.

Op dit onderscheid wijst nu scherp en sterk de last dien Ezechiël ontving: > Gij menschenkind, wijs den huize Israël dit Huis, eti laat ze het patroon afmeten*.¹)

Dat Huis was er nog niet. De bouw was nog in het eerste begin. Maar hoe 't eens worden zou, kon men nu reeds zien in het patroon, in_ de afbeelding, in het model, dat Jehovah door zijn profeet er aan Israël van toonde.

Zag Israël enkel den bouw op het bouwterrein, dan verloor het den moed en verviel in wanhoop. En om nu Israël de hope te verlevendigen en weer "moed in te spreken, overhandigde Jehovah aan Ezechiël de heerlijke afbeelding^ het patioon^ hoe de bouw, als die voleind was, eenmaal Gods glorie verkondigen en het volk van God zaligen zou.

Zag Israel alleen op het terrein waarop men thans aan 't bouwen was, dan zag het niets dan een chaos, maar sloeg het 't oog op de schitterende afbeelding waarop de profeet in lijnen, vormen en tinten zien liet, wat er in de Voleinding uit worden zou, dan sprong 't "in heilige verrukking jubelend op. En zoo slingerden de kinderen Gods tusschen den chaos op het bouw-erf en het patroon dat God hen bewonderen liet.

Die chaos op het bouw-erf verwarde hun bUk, maar 't Goddelijk patroon beloofde de heerlijkste toekomst.

Zoo nu is het nog, als er op groote schaaleen prachtbouw verrijzen zal. Het bouwterrein is afgesloten door een onoogelijke schutting. Gluurt ge door die schutting heen, dan ziet ge balken en ijzeren stangen, hoopen steenen en zakken kalk, en dit alles dooreen liggen. De arbeiders draven over het terrein op en neer met karren en kruiwagens, beklimmen de steigers, en zetten nieuwe staketselen op. Van den bouw zelf ziet ge, althans de eerste weken, nog zoo goed als niets. Het is één chaos die zich voor uw oog uitspreidt. Een verwarring zonder einde. En van het heerlijk paleis, dat verrijzen moet, ontwaart •ge nog zoo goed als niets.

Maar begeef u nu tot den architect, en vraag hem om de plannen, de bestekken, het patroon en de keurig in kleuren getinte afbeelding te mogen zien, — en dan denkt ge aan geen bouwterrein meer, dan vergeet ge den chaos, en voelt u verrukt door den prachtigen bouw, die voor \iw oog op het doek prijkt in al zijn praal.

En juist zoo is het nu ook bij het Huis, bij den heiligen Tempel dien onze God in de historie bouwt.

Ziet ge ook nu weer enkel op het bouw-erf der volken, dan ligt ook hier alles dooreen, dan ligt balk dwars over balk, dan loopt de ééne werkman den anderen haast omver, en is het in het leveri der volken één onafzienbare chaos, waarbij ge u twijfelmoedig afvraagt, hoe hier ooit iets, in hooger stijl, uit worden zal.

Maar dan roept ook nu de Heere zijn trouwe getuigen toe, dat ze aan het verschrikte volk het patroon van den Kunstenaar en Oppersten Bouwmeester zullen toonen. En als dan het eenig schoon bestek, het schitterend rijk model, de in heerlijken stijl geleverde afbeelding voor het oog van Gods volk ontrold wordt, dan wijkt alle vrees, dan knielt 't alles saam in stille bewondering voor Gods majesteit neder, en verlustigt 't zich in den Bouw dien God bezig is te voleinden.

1) AFMETEN beduidt hier: het patroon van de Woonstede Gods in al zijn deelen en schoonheden nauwkeurig nagaan.

Op het bouwterrein van de volkeren ligt 't ook nu weer alles verward dooreen. Het wee u van den oorlog en van dé hartverscheurende ellende, die volk na volk overvalt, grijpt ons met ontzetting aan. Het is, of er een wilde cycloon over de volkefi dwarrelt, die vernielt al wat hij komt aan te grijpen.

Maar zie nu op het patroon dat God voor uw oog doet schitteren in zijn Woord. Ontrol de profetie, leg 't beeld der toekomst voor u dat Jezus ons voorhield, tuur op het apostolisch bestek, en verlies u in bewondering voor het nieuw Jeruzalem, de stad met de perelen poorten en de straten van goud, en daarbij de rivier, klaar als kristal, met de boomen des levens langs den stroom — en immers ge gevoelt de tegenstelling.

Nu is God nog aan 't bouwen met daarbij al de chaotische verwarring, die zulk een bouw wel moet opleveren, maar machtig is de opperste Kunstenaar en Bouwmeester, die heel dit reusachtige werk bedacht, ondernam en eens doorzet. Het is, onder al het lijden der historie, geen bouw in 't wilde, die straks misschien gestaakt en gestuit zal worden. Neen, de bouw wordt met vaste hand geleid en doorgezet. Geen lijn in het plan, of die lijn schittert straks uit het steen u tegen. Geen buiging in de hoeken van het patroon, of straks ziet ge ze verwezenlijkt. Geen tint of kleur die niet welhaast u tegenschittert. Geen sieraad in daklijst en gevel, of eens lacht ze den gelukkigen bewoner bij het ingaan in zijn eigen huis toe.

Doch juist die uitkomst is niet te bereiken, of men moet op het bouwterrein de stuitende onoogelijkheid, de onrustige verwarring, de angstige waaghalzerij doorworstelen. Denk u dien chaos weg, en het heerlijk patroon zal nimmer zijn muren omhoog doen rijzen.

Dat dit alles u verschrikt, ontzet en beangst, is natuurlijk. Maar juist daarom komt nu uw God, die dit in uw hart leest, in zijn Woord het verrukkelijk patroon van het eens voltooid paleis u voorleggen.

En dan wordt het ook u te moede, als de moeder met haar kindeke.

Een vrouw, wanneer zij baart, heeft smart, maar mag eenmaal het kindeke gebaard zijn, dan verblijdt ze zich en zal niemand haar blijdschap van haar nemen.

Thans de spanning, de angst, de smart van het barenswee der volken, maar eens de volzalige profetie in vervulling ingegaan.

En dan boeit niet 't patroon meer, want dan zal het paleis Gods zelf voor uw oog in al zijn heerlijkheid schitteren, en met een Halelujah op de lippen, zal al wie zalig wordt, er ingaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen