„Dat de geheele wereld beschreven zou worden”.

[KERSTFKEST 1914]

En liet geschiedde in diezelve dagen, dat er een gebod uitging van den keizer Augustus, dat de geheele wereld beschreven zoude worden. Luk. 2:1.

Het trok alle eeuwen door, en het trekt nog steeds, zoo sterk de aandacht, dat Lukas het Kerst-Evangelie inleidt met een geheel onwillekeurige verwijzing naar het groote toenmalige wereldrijk.

Hij wil er op komen, hoe 't zoo uitviel, dat Jezus niet te Nazareth, maar te Bethlehem, in de stad Davids geboren is, zoodat hierin de aloude profetie van Micha vervuld werd. En nu wijst hij er op, hoe de Keizer Tan het Romeinsche Rijk, natuurlijk zonder aan zoo iets ook maar van verre te denken of 't te bedoelen, door een keizerlijke ordinantie, geheel oiibewust, heeft medegewerkt om Gods raad te dienen. Alleen toch door zijn keizerlijke ordinantie zijn Maria en Jozef toen naar Bethlehem uitgetogen, iets wat ze anders zeer zeker niet hadden gedaan daar Maria reeds verre op de dagen harer zwangerschap was gekomen, en het moederworden eiken dag te wachten stond.

In Lukas' verhaal voelt men dan ook zoo tot in het kleine Gods raad en Gods bestel Tot zelfs de Keizer van het Romeinsche wereldrijk werd in dienst gesteld, om Davids groote Zoon in de aloude stad van koning David te doen geboren worden.

En hierbij nu is nóg opmerkelijker, dat Lukas • dit alles inleidt met er op te wijzen, hoe Keizer Augustus een gebod deed uitgaan, dat //«/ de wereld zoude beschreven worden.

Dit feit toch stelt 't ons zoo klaar voor oogen, hoe toen ter tijd de gedachte van Babels torenbouw weer was opgeleefd, en, zij 't ook op andere wijze, in vervulling was gegaan. Het was nu in drie werelddeelen tegelijk, in Europa, in Azië en in Afrika, één machtig wereldrijk geworden, en, ging van den keizerlijken troon te Rome een gebod uit, dan gold dit gebod rooide geheele wereld. Alle volk, alle natie had er zich aan te onderwerpen. Het bevel van dien éenen kroondrager te Rome beheerschte geheel ons menschelijk geslacht. Waar zijn woord uitging, had al wat adem had in geheel de bekende wereld te gehoorzamen. Het was één man, één wil, één rijk en in die keizerlijk gedachte van eenheid ging heel ons menschelijk leven op.

Wat sprak hierin nu anders, dan de heilige duiding op het Kindeke van Maria, dat van God geroepen was, om het ééne Koninkrijk des Heeren, dat eens alle natiën en volken omvatten zou, door zijneerstekomst op deze aarde te stichten, en straks door zijn tweede komst, bij de Voleinding, in glorie te doen uitbreken?

Na den val loopen uit het Paradijs twee lijnen.

Naar Scheppingsordinantie was ons menschelijk geslacht over de geheele wereld één, maar de val scheurde wat één was in* zijn deelen. En nu moest 't toch weer één worden. Daarvoor nu ligt de lijn Gods in zijn raad bezegeld. De Christus zal 't Godsrijk stichten, en in de Voleinding zal dat Godsrijk weer heel de wereld omvatten. Maar de mensch mist bet geduld om dit doen Gods af te wachten. Hij wil en zal zelf een eenheid herstellen, en nu trekt de mensch zijn eigen lijn, die ons telkens weer .op een wereldrijk doet uitkomen. En die twee, de lijn die God in zijn genade trekt, en die andere lijn door den wereldveroveaar getrokken, kruisen nu op een door God gegeven punt, en dat punt ligt in de Kribbe van Bethlehem. En ze kruisen elkaar zoo, dat niet God zich voeg't naar den mensch, maar dat de mensch, zonder het te bedoelen of ook maar te vermoeden, de lijn Gods recht door doet gaan. Er ging een gebod uit van den keizer Augustus. Omdat dit gebod over heel de wereld uitging, had ook Maria het op te volgen. En zoo is de keizer in Gods hand het instrument geworden, om de geboorte van Messias in Davids koningsstad te doen plaats hebben.

Dit nu was nog slechts het uitgangspunt voor wat komen zou. De keizer droeg nog de kroon en hanteerde nog de scepter, terwijl het Kindeke van Maria, nog in doeken gewonden, hulpeloos in de kribbe werd nedergelegd. En toch, nu van achteren, laiigs den loop der historie op Bethlehem terug gezien, is niet alleen keizer .-Vugustus ten grave gedragen, maar heel zijn wereldrijk - te niet gedaan, terwijl omgekeerd voor den Koning van het straks komende wereldrijk, nu reeds, uit alle werelddeelen en uit alle volken, het Hallelujah der eere opgaat, en zejn milloenen en nogmaals in millioenen over heel de wereld verspreid zijn, die voor dien Koning van het machtige wereldrijk de knie buigen, en Hem, met Thomas, eeren als hun Koning en hun God.

Dit nu houdt vanzelf in, dat van de Kribbe ook de Missie uitgaat.

In de zalige harmonie van den Engelenzang, wordt de Vrede Gods niet aan één enkel volk, niet aan Israel toegezongen, maar aan alle natiën en tongen. Of heet 't niet: Vrede op aardel De vrede Gods die zich naar heel deze aarde, naar heel deze wereld toekeert.

Echo en terugslag hierop is Jezus eigen woord, vlak voor zijn Hemelvaart: »Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde. Gaat dan heen, onderwijst alle %'olkeii., ze doopende".

Alzoo niet volstaan met een kerk voor uw eigen volk. Heel anders, een wereldkerk moet 't zijn, voor alle volken, en wie Jezus toebehoort moet voor die Missie ijveren. Ook door scholen, ook door hospitalen, 't zij zoo, maar toch allereerst en als einddoel, om de zielen te bekeeren, om de • personen te overtuigen, en onderdanen toe te brengen aan den Koning van het Godsrijk.

De geboorte van den Christus moet zich zonder einde door de geheele wereld herhalen. Hij moet geboren worden onder alle hemelstreek, in alle land, onder alle volk, en daardoor over geheel de wereld telkens opnieuw E geboren worden in het menschelijk hart.

Naar het Keizerlijk bevel moest de geheele wereld hcschrevm worden. Dit doelde op persoonlijke inschrijving op f!c volkenlijst van het Keizerrijk, om aldus persoonlijk aan den Keizer b g c verbonden te zijn, en persoonlijk voor de schatkist van Jiet Rijk geld en gaven te offeren. En ook hierin was de beschrijving van Augustus slechts voorbeeld en begin van wat de beschrijving van de gedoopten voor Koning Jezus moet zijn.

Hoofd voor hoofd een iegelijk onzer tot den dienst van onzen Koning geroepen, niet enkel in de Missie, maar in de functie van alle krachten en talenten, en in het gebruik maken van alle gelegenheden die onze Koning ons toevertrouwt. Van Hem komt dit alles ons toe. Hem zal 't alles toegewijd zijn. En wie hierin te kort schiet, pleegt roof aan zijn Koning.

Ook in uw geldelijk bezit gaat dit door. Hoe luttel ge ook ontvangt, er is altoos een penning bij die Jezus toekomt, die voor zijn dienst, die voor zijn Missie, te offeren blijft.

Nog verder zelfs gaat dit door.

De beschrijving die Jezus als onze Koning telken jare opnieuw door zijn engelen laat uitrichten, geldt niet alleen de functie van uw talenten, en de offerande van uw goud of zilver, maar in hoofdzaak zelfs en allereerst uw eigen persoon, uw ziel en heel uw innerlijk wezen Uw ik moet op het altaar voor Jezus nedergelegd, eiken morgen en eiken avond.

Ook in uw woning een huisaltaar voor uw Koning, en op dit altaar uw ziel, en de ziel uwer kinderen.

Ontbreke er niet één.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen