Buitenland.

Turkije.

De Islam en het Kruis. De oorlog die nog steeds zooveel ellende over de volken van Europa en daarbuiten brengt. heeft opnieuw de belangstelling gewekt in vele vraagstukken die reeds laijg aan de orde zijn. Zoo heeft het samengaan van Turkije met de centrale mogendheden de aandacht gevestigd op de tegenstelling, die er tusschén het Mahomedanisme en hei Christendom bestaat, en de vraag doen ontstaan of en in hoeverre het geoorloofd is voor een Christennatie om met de belijders van den Islam saam te gaan.

Zonder daarover ons oordeel uit te spreken, wenschen wij iets mede te deelen uit een opstel van den Heer Dr. S. M. Zwemer in 2"he Moslem World., waarin gehandeld wordt over het kruis als oorzaak van de kloof die het Mahomedanisme van het Christendom scheidt.

Het is niet te ontkennen, dat zoowel in de prediking als in de Theologie in den tegenwoordigen tijd over het algemeen aan het kruis, of liever aan het leerstuk van de verzoening door het bloed des kruises, niet de plaats werd gegeven, welke deze in het Nieuwe Testament inneemt.

In het Nieuwe Verbond beheerscht het kruis alles, en het verklaart alles en het brengt alle dingen met elkander in het recht verband. De dood van Christus, zegt Dr. James Deny, is „zoowel voor de propaganda als voor de wetenschappelijke constructie der Christelijke religie van het hoogste belang".

Nu is het duidelijk voor ieder die den Islam kent, dat de volgers van Mohamed niets van het kruis van Christus willen weten. Zij die in landen arbeiden welke geheel Mohamedaansch zijn, komen tot de ervaring, dat de Mohamedaan een afkeer heeft van het Kruis. De Koran, het heiUge boek der Muzelmannen, geeft dien Christus een hooge plaats onder de profeten en kent Hem namen toe die Hem boven alle Godsmannen verheffen, maar dit wordt gedaan terwijl ontkend wordt, dat Hij door Zijn dood verzoening zou teweeg gebracht hebben. De moderne Islam verschilt in deze niet van de orthodoxe, en al zijn de moderne Mohamedanen vol van lof voor den Christus als zij Zijn wonderen en Zijn invloed op de geschiedenis vermeldden, zij kunnen echter zich niet vinden in de leer van verzoening door het bloed des kruises.

Er zijn drie zinsneden in den Koran waaruit schijnt afgeleid te moeten worden dat de schrijver geloofd heeft dat Christus gestorven is. Maar daartegenover staat de pertinente verklaring: Maar zij (namelijk de Joden) hebben Hem niet gedood, zij hebben Hem niet gekruisigd, maar . een beeld werd voor Hem gemaakt... Zij hebben Hem voorzeker niet gedood ! Voorwaar! God heeft Hem tot zich opgertokken".

Volgens de Muzelmansche traditie zou, toen men Christus kruisigen ging, duisternis over de aarde gekomen zijn; in die duisternis werd door God de gelijkenis van Christus op den verrader Judas geworpen en zoo is Judas in Jezus' plaats gekruisigd. Daarna heeft volgens dezelfde traditie God Jezus drie uur in den dood genomen om Hem daarna in • den hemel op te nemen. Zoo leeren Muzelmansche geleerden, dat wanneer Christus ten tweede male komt, hij sterven zal. In het-Nieuwe Testament wordt in overeenstemming met het oude Verbond geleerd, dat, nadat Christus eenmaal voor de zonde gestorven is, de dood geen heerschappij meer over Hem heeft.

Niet alleen .dat de Muzelmannen het historische feit der kruisiging loochenen, zij hebben ook een grooten afkeer zelfs van het teeken des kruises. Van Mahomed wordt verhaald, dat hij zulk een afkeer van het kruis had, dat hij bij elk ding dat in zijn huis gebracht werd, het teeken des kfüises dragend, vernietigde. Volgens een andere overlevering heeft Mahomed gezegd, dat als Jezus, de zoon van Maria, uit den hemel wederkwam, hij het kruis zou verbreken en het zwijn dooden. In Turkije heeft men evenmin als in Egypte willen weten van Roode-Kruisvereenigingen, men heeft er eene organisatie opgericht van de Roode Halve Maan.

Ook de Armenische moorden leverden het bewijs van den fanatieken haat dien de Mahomedaan koestert tegen het Kruis. "

Niet minder is de leer van het Kruis door den Mahomedaan gehaat. De Christelijke leer dat Jezus den smadeHjken dood des Kruises onderging voor onze zonden, is iets waartegen hij met alles wat er in hem is, opkomt.

WlNCKEL.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen