Van een machtig geestelijk reveil

Amsterdam, 19 November 1915.

Van een machtig geestelijk reveil, een weer opleven van het Christendom onder de volkeren, zooals dit in het begin der vorige eeuw schier bij alle natiën in Europa als vrucht van de Napoleontische oorlogen te bespeuren viel, is thans al zeer weinig te bemerken. Veeleer schijnt het, alsof in stfeê van een rijkere openbaring van den Geest uit den Hooge, die de volkeren weer tot God terug leidt, deze oorlog ons het beeld te aanschouwen geeft van een schrikkelijke inwerking van Satanische machten op het menschelijk geslacht, waardoor de volkeren al verder van God en Zijn Woord worden afgedreven. Niet, dat in dezen wereldkrijg daarom geen nobeler factoren werken zouden; wie alleen met zwarte kleuren het beeld van dezen oorlog schilderen wil, doet den oorlogvoerenden volken onrecht aan, en overdrijft. Maar hoeveel bewondering men ook hebben moge voor de hoog oplaaiende liefde tot het vaderland, die tot zulke offers aan geld en bloed deze natiën aandrijft, en al voegt het Nederland allerminst uit de hoogte den staf te breken over deze volkeren, die met 'het hartebloed van-hun zonen voor hun bestaan kampen, — toch is de klacht niet onrechtvaardig, die dezer dagen door een eminent staatsman is geuit, dat het vaderland bij deze volkeren al meer tot een idool, een afgod is geworden, waarvoor men in bewondering en aanbidding de knie buigt, op welks altaar men alles ten offer brengt, en welks belang men feitelijk boven recht en zedelijkheid, ja boven God en Zijn Woord stelt.

En niet minder droef dan deze geestelijke achteruitgang der natiën zelve, is de onherstelbare schade, die door dezen oorlog aan de positie van de Christelijke Kerk in heel de wereld is toegebracht. Welk een indruk het schouwspel van dit elkaar uitmoordende Christelijke Europa op • de heidenvolken maken moet, behoeft wel niet gezegd. Hoe fataal voorts deze oorlog met name ook op de Zending onder deze heidenvolken gewerkt heeft, weet ieder. Geheele missiën van Christelijke natiën uitgaande zijn verwoest, de zendehngen zijn verdreven, aan hun gezegenden arbeid onder de heidensche volkeren is een einde gemaakt en de schandelijke wijze, waarop men deze zendelingen behandeld heeft, heeft aan het prestige der Zending onzegbaar veel kwaad gedaan. Niet minder valt het te betreuren, dat men zich niet ontzien heeft gansche scharen van heidensche soldaten uit de koloniën in Afrika en Indië naar Europa over te brengen, teneinde Christenvolken te bevechten. Tot wat beestachtige gruwelen juist dat meevechten dezer heidensche soldaten geleid heeft, bleek nog pas uit een officieel rapport. Maar ook met het oog op den eerbied, dien deze volkeren dusver voor de superioriteit van de Christennatiën voelden en waarop voor een goed deel het gezag dezer naties berustte, is dit meevechten van .heidensche hulptroepen in eeri Europeeschen oorlog wel een der bedenkelijkste daden, die men doen kon. In Indië dreigt dan ook reeds de vlam van den opstand uit te slaan, en het behoeft wel niet gezegd te worden, wat het voor heel de positie van het Christendom in Azië beteekenen zou, wanneer Engeland zich in Indië moest terugtrekken. Al even bedenkelijk is het - bondgenootschap, dat deels vóór, deels onder dezen oorlog door Christennatiën met heidensche of mahomedaansche volkeren gesloten is. De Islam leeft weer op, nu Turkije in staat bleek de aanvallen van Engeland en Rusland te weerstaan. De heilige oorlog is uitgeroepen en al wat bij Mahomed zweert droomt reeds van eeri toekomst, waarin de Christenvolkeren weer zullen verdreven worden uit elk land, dat eens bij den Islam zwoer. Egypte, heel de Noordkust van Afrika, Tripohs, Tunis en Marokko wachten op de gelegenheid, om het gehate juk der vreemdelingen af te schudden, en daarmede tegelijk den invloed van het Christendom voor goed te breken. En is het dan niet droef, dat het Christelijk Duitschland Turkije daarbij de hand reikt allereerst, om met den Islam in bond Engeland's macht te fnuiken. En Engeland zelf speelt in het verre Oosten al een even gewaagd spel, door zijn bondgenootschap met Japan, dat, zooals nog pas het kroningsfeest van zijn keizer bewees, in hart en nieren heidensch is. at duor dit bondgenootschap Japan zijn b anden vrij kreeg om zich meester te maken an de koloniën van Duitschland, en daarede deze koloniën uit de handen van en Christelijke natie in die van een heidensch ijk overgingen, was reeds een slag in het aangezicht van het Christendom. Toch is dat nog het ergste niet. Maar de leeuw, die eenmaal bloed van een mensch heeft gedronken, dorst altoos naar meer. Ook apan droomt van een wereldheerschappij; het wil niet alleen in China een overheerschende rol spelen, maar het tracht onder de leuze: Azië voor de Aziaten ! alle volkeren van Azië allengs in verzet te brengen tegen de overheersching der Europeesche volkeren. Ook op den achtergrond nu van deze worsteling speelt de religie een hoofdrol. Het is het Boedhisme en Confucianisme, beide wereldgodsdiensten, evenals de Islam in Turkije, die het Christendom uit Azië willen verdringen. En Engeland, in plaats van als kampvechter voor het Christendom tegen Japan op te treden, houdt Japan de hand boven het hoofd, sterkt door zijn bondgenootschap Japan's toch reeds zoo machtige positie en zal de hulp, die het thans van Japan ontvangt, eens met woekerrente tïioeten terugbetalen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen