Buitenland.

. Duitschland. Waarom moeten de Christenen in Palestina geholpen worden?

Het werk der Dtntsche zending is, voorzoover het werd gedaan op Engelsch, Fransch of Russisch grondgebied vernietigd, doordat de arbeiders werden verjaagd of geïnterneerd. Daarom zoekt men in Duitsche Christelijke kringen datgene wat op dit gebied nog bestaat, in stand te houden. De Duitsche Christenen beseffen, dat een nieuwe taak op hen rust door het samengaan met Turkije. Tot hiertoe strekte Frankrijk zijn beschermenden arm uit over de Roomschgezinden die op Turksch gebied wonen. Engeknd en de Vereenigde Staten hebben gezorgd voor de belangen van de andere Christenen, die tot de Grieksche, Syrische en Armenische kerk behooren. Nu meenen de Vereenigde Staten alleen gerechtigd te zijn het op te nemen voor alle niet Roomsche Christenen op Turksch gebied.

Daarvan mag geen sprake zijn, meent Prof. Dr. Dalman, bestuurslid van het Deutsche ev. Institut für Altertumswissenschaft te Jerusalem. Want de vriendschappelijke verhouding tot Turkije bindt de handen niet ten opzichte van de Christenen die in Turkije wonen. Integendeel kan het zelfs goed werken, indien deze Christenen ophouden naar Londen, Parijs en New-York te zien, als werd hun verplettering door den Islam alleen door Fransche, Engelsche en Amerikaansche invloeden verhoed. De voor den Turkschen staat gevaarlijke splitsing van zijne onderdanen in verschillende naties en religiën kan alleen minder gevaar opleveren wanneer allen hun burgerplicht vervullen en aller belangen behartigd worden. Het zou voor Turkije te betreuren zijn, wanneer de oude krankheid, waardoor sommige zijner onderdanen coquetteeren met deze of gene buitenlandsche Mogendheid, die er op uit is hem te vernietigen, weer zou opleven. Zij moeten allen weten, dat juist door het zelfstandig optreden van Turkije aan de zijde van de centrale machten van Europa, alle zekerheid voor hun gedijen gegeven is, en dit in grootere mate dan toen Turkije vroeger balanceerde tusschen de verschillende groote mogendheden die elkander vliegen zochten af te vangen.

Daartoe behoort, zoo betoogt Prof. Dalmen, dat men bij alle welwillendheid tegenover de opwaarts en voorwaarts strevende elementen in den Islam, volle sympathie betoont voor de in Turkije bestaande overblijfsels van de door de apostelen gestichte oudste Christelijke kerken, van welke wij eenmaal het Evangelie ontvingen. Jerusalem en Antiochië zijn onze moedergemeenten. In de nabijheid der Dardanellen kwam met Paulus - het Evangelie van Azië naar Europa. In Palestina, Syrië, Klein-Azië werden gewichtige deelen van het Nieuwe Testament geschreven. Wij betreuren het, dat de nakomelingen der eerste Christenen achteruitgegaan zijn. Maar juist daarom moet men hun ondergang zoeken te verhoeden, aan hun opbloei arbeiden, en in elk geval hun doen weten dat wij niet tegen, rnaat vóór hen zijn. Dat zij-in «ene modlijke positie gekomen zijn door het feit, dat Turkije den heihgen oorlog voor de Muzulmannen uitgeroepen heeft, zal ieder die nadenkt, beseffen. Men moet beproeven ook de Christenbroeders in Turkije te overtuigen, dat zij getrouw moeten zijn aan den staat waarin God hen geplaatst heeft, en dat zij in den strijd moeten volharden, die hun evenals Duitschland opgelegd is.

Een middel daartoe is de oproeping: «helpt de Christenen van Palestina", die van Silezië uit thans in alle Duitsche bladen te vinden is. Dat men helpt om de ellende der sprinkhanenplaag die het heilige land geteisterd heeft, te verzachten, is goed. Maar deze stoffeUjke hulp moet den weg banen tot het hart van de Christelijke broeders in Turkije. Deze moeten het gevoelen dat zij niet alleen staan; dat zij gesteund wqrden; zij behooren aangemoedigd te worden om standvastig te zijn tegenover alle gevaren die van buiten of binnen dreigen. De Turksche regeering moet er aan herinnerd worden, dat haar medewerken met Christelijke staten haar onafwijsbare plichten oplegt tegenover hare Christelijke onderdanen, die, wanneer zij voor den Turkschen staat zijn gewonnen, onge^ twijfeld zijn hechtste steun zijn zullen. In Jerusalem zingt men dat de Duitschers Muzulmannen zijn geworden. Wij moeten door wèl te doen, dit verkeerd nageven den mond stoppen.

Aldus het betoog van Prof. Dalmen. Laat ons hopen dat het den Duitschen invloed zal gelukken om met name in Armenië een zoodanigén toestand te scheppen, die het Christelijk hart bevredigt.

WINCKKL.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen