Leestafel.

• 1. Is. VAN DER LINDEN, predikant, te 's-Gravenbage. HET HEILIGE LAND bezien bij het Hcht van Bijbel en Historie. Met twintig autotypen. J. H. Kok. — 1915 — Kampen.

DR. W. J. AALDERS, hoogleeraar aan de Rijks-Üniversiteit te Groningen. IN HET LAND »ER 'BELOFTE. Rcisiüdrukken van Palestina. MCMXV V-Utrecht : -r-G. J. A. Ruijs.

" Met deze twee iheschrijvingen van wat zij op shun reis door PALESTINA zagen, hebben de beide christelijke auteurs de reeds 200 rijke populaire en stichtelijke litleratuar over dat laiid teu onzent weer vermeerderd en naar het mij dunkt óök verrijkt. -

De eerste, het boek van den Haagschen prediker, dat van diens karakteristieken kop een goed' portret heeft, wil een werk zijn in den geest èn daarbij een voltooiing van wat nu wijlen mijn vriend Ds. LION CACHET bood nu zijn HET LAND MIJNER VADEREN. DS. V. D. LINDEN zegt daarvan, dat hem daarin vooral aantrok de kennelijke opzet, die er uit bleek, het land te bezien in het licht der historie. Doch het geeft, voegt hij er terecht aan toe, niet veel meer dan »van Jaffa naar Jeruzalem*,

ln ZIJN lijn», zoo zegt hij dan verder, „wenschte ik het een - en ander te schrijven over het Heüige Land, in de meening dat een blik zoowel op het VERLEDEN als het HEDEN niet slechts velen. aangenaam, maar ook nuttig kan zijn*.

Men vindt in dit boek een twintigtal, niet uit andere werken overgenomen, maar oorspronkelijke foto's.

Het is verdeeld in 30 hoofdstukken.

Naar het Heilige land (I); Geen bedevaart naar het Heilige Land (II); Het Heilige Land en zijne tegenwoordige bewoners (III); Het Heilige Land en de Jodeii (IV'en V); Aankomst te Haifa. - De Karmel (VI); Van Haifa naar Nazareth (VII); Nazareth (VIII); Van Nazareth naar de-Zee van Tiberias met Thabor-Kana-de Berg der Zaligspreking (IX); De Zee van Tiberias en haar omgeving (X en XI); In de deeten van Tyrus en Sidon en in die van Caesarea Philippi (XII); De Hermon en het Libanon gebergte (XIII); Van Tiberias naar Jerusalem (XIV); De route via Hafia-Jaffa naar Jerusalem (XV)

Volgen tien hoofdstukken over Jeruzalem en wel over Jeruzalem zelf (XVI); Uit J's verledenx (XVII), J's terra incognita (XVIII), J's tempelberg (XIX), J. en de Olijfberg (XX), J's omgeving (XXI en XXII), J. en de Kunst (XXII), J.. en de Zending (XXIII) en van J. naar Jericho (XXV).

De laatste vijf hoofdstukken: Jericho en de Quarantania (XXVI); de Jordaan en de Doode Zee (XXVII); Aan gene zijde der Jordaan (XXVIII); Van Jerusalem naar Bethlehem en Hebron (XXIX) en Van Jerusalem naar Jafla. Afscheid, van het Heilige Land (XXX).

Een zeer instructieve sToelichting .bij de Platen» besluit dit, gelijk van een zoo.goed stilist als Ds. v. D. LINDE niet anders te verwachten is, fraai geschreven werk.

Niet minder gunstig is mijn indruk van het werk van den Groninger hoogleeraar, wiens reisindrukken van eenigszins jonger datum zijn. «Dit boek», zoo schrijft hij, »houdt verband met eene reis, die ik in de lente van 1913 deed. Ik schreef het reeds in de eerste helft ; van 1914, maar de uitgave werd vertraagd door het uitbreken van den oorlog, die ook voor het Oosten, waartoe Palestina behoort, van zoo onmetelijke gevolgen kan worden."

Ook dit werk is met oorspronkelijke platen versierd, welke de auteur dankt aan opnamen van een reisgenoot. •

Prof. AALBERS verdeelde zijn, boek in 12 hoofdstukken. - .

- Zend mannen-naar Joppe (I); Ziet wij gaan naar Jerusalem (II); Ziet - gij deze groote gebouwen (III); Zij. kwamen in eene plaats, welker naam was Getbsemané (IV); Er was iii die plaats, waar Ilij gekruisigd was, een hof (V; l); Laat öns dan ^heengaan naar Bethlehem (Vil); Een zeker mensch kwam af van Jerusalem naar Jericho (yni)j Waar Johannes was doopÈnde (IX); Als Thabor onder de bergen en als Karrael bij de Zee (X); Hij ging nret hen af en kwani te Nazareth (XI) en Wandelende l)ij de Galileesche Zee (XU).

Men ziet uit de, aan-bekende Bijbelwoorden ntleende titels dezer hoofdstukken, dat de opzet an dit werk een andere is dan die van het orige. Toch is het daarom niet minder lezenssiardig.

Uit beide werken spreekt ons toe één zelfde echt' christehjke zin. Een zin, dien Prof. AALDERS ons vertolkt in deze woorden: „Hetzij wij tehuis uit den Bijbel, die voor ons ligt, den tekst der gewijde geschiedenis lezen, of de kleurige illustratie er van rondom ons zien aan het Galileesche meer of op den tempelberg — het, een en het ander laat ons onvoldaan, tenzij het door tekst en illustratie het heimwee in ons wekt naar een beter doel, het hemelsche vaderland, waarnaar het hatt van alle vromen uitgaat".

2. L. C. ScHULLER TOT PEURSUM, predikant bij de Nederl. Herv. Gemeente te Amsterdam. IN DE ZuiDERKERK. L. J. Veen, Uitgever, Amsterdam.

Dit boekje met, tegenover het titelblad, het welgeHjkend portret van Ds. SCHULLER TOÏ PEURSU.M is een bundeltje van .negen preeken door . hem gehouden in de ZUIDERKERK te AMSTERDAM.

De prediker, die daar op den Zondagmorgen optreedt, heeft een eigenaardig gehoor want het is de KINDERKERK of, gelijk het oflficieel heet, de BEURT VOOR JONGELIEDEN. „Een gehoor, waarvan de jongsten nog geen tien en. de oudsten twintig zijn, " zooals Ds. SCHULLER in zijn VOORBERICHT meedeelt.

Van een oordeel omtrent het instituut der „Kinderkerk" zal ik mij hier onthouden. Als ik bij ons Gereformeerden, die, voor zoover ik weet, er geen „Kinderkerk" op na houden, kinderen ook jongere dan tien jaar ih de kerk zie zitten, dan word ik soms wel eens herinnerd aan-de vergelijking, die een onzer voormannen eens maakte tusschen het moeten luisteren van ons groote menschen naar een Chineesche toespraak meteenige bekende klanken er in en het moeten luisteren van zulke jonge kinderen naar een Hollandsche preek.

En ja, din denk ik: „er is toch wel wat voor 'n kinderkerk".

Maar, ik heb ook veel gehoord van wat er al zoo tegen is.

Dan hoe dit zij, ik ben het goed eens met Ds. SCHULLER, dat een gehoor zooals hij in de ZUIDERKERK had, «bijzondere eischen stelde." „Bijzondere eischen van duideUjkheid, afwisseling en stichting."

De nadruk valt hier op dat „bijzondere, " want zonder meer, zijn dat drie eischen, die elk gehoor aan een evangelieprediker stelt, al is het ook dat hij er niet altijd aan beantwoordt.

Welnu, het wil mij voorkomen, dat deze prediker althans met de bloemlezing van negen uit de velen, die hij gedurende twintig jaren voor. dat gehoor hetwelk hij bij de morgenbeurt in de 'ZUIDERKERK had, aan die drie genoemde eischen beantwoord heeft.

Deze toespraken, die, door de omstandigheid dat er noch „verklaring" noch „toepassing" aan ontbreekt, toch wel twee der wezenlijke kenmerken van 'n „preek" hebben, zijn voor hoorders van nog geen tien tot twintig jaren, metterdaad doordat zelfs het meest abstracte er concreet in gemaakt is, duidelijk; doordat zij hoogen ernst aan humor van goede soort, en boeiend vertellen aan hartelijk raadgeven paren, afwisselend; en doordat; zij opbouwend zijn in kennis van en vertrouwen Qp het Evangelie stichtend.

Uit dit bundeltje 15 daaiom ook voor predikers, die het niet goed weten hoé zij het móeten aanleggen om zoo te preeken, dat ook kinderen en jongelieden er ten minste wat aan hebben, en voor hen het gehoorde woord dus niet van het begin tot het eind „als Chineesch met een •paar bekende klanken" is, nog wel iets te leeren-Ik kan met name die categorie van predikers aanraden het zich aan te schaffen. En als zij, met dit voorbeeld voor oogen, zich in hun prediking zoo nu en dan eens speciaal richten tot de jongeren en jongsten kunnen zij zeker zijn van, althans in die oogenbUkken, bij dat deel van hun gehoor een luisterend oor te vinden.

In een, overigens waardeerende recensie van deze negen preeken voor oudere en jongere kinderen las ik zoo iets als een verwijt van gemis aan scherpe belijning.

Bedoeld zal wel wezen scherpe leerstellige belijning.

Nu meen oök ik, dat, gelijk achter het geschilderde of gesculpteerde menschen-beeld belijning van het beendergestel behoort te zitten, zoo ook leersteUige belijning achter een preek.

Het gemis echter van scherpte dezer belijning aan preeken, van de soort waartoe deze negen willen gerekend, tot een verwijt te maken, dunkt mij, op grond van een wettige deductie uit wat PAULUS in het begin van I Corinthe, over dat „als tot jonge kinderen" schrijft, niet geheel billijk.

'3. MENIGERLEI GENADE. Wekelijksche Leerredenen onder redactie van PROF. 'DR. P. A. E. SiLLEVis SMITT en DR. B..WIELENGA met medewerking van vele gereformeetde predikanten. J, H. Kok — 1916 — Kampen.

Van deze periodiek is, met de leerrede voor 27 April jl. de Zesde Jaargang begonnen. Zij Jjlijkt daarmee onder ons gereformeerde volk zich een vaste plaats te hebben veroverd. Wanneer de twee redacteuren in hun VOORWOORD bij dezen Zesden Jaargang zoo zonder meer zeggen: „Het aantal vacante kerken is in den laatsten tijd meer toegenomen dan verminderd", dan is dat, zelfs voor een nog niet eens buitengewoon goed verstaander al voldoende. En wie, uit eigen ervaring, het leven van ons gereformeerde volk kent, zal het hun van harte toestemmen, wanneer zij op dat maar halve woord het alles zeggende laten volgen: „In menige stille woning is de wekelijksche predikatie een welkome gast, die oude en nieuwe dingen brengt".

De jaargang opent met een preek van DR. SMITT, onzen homileet van, professie, over HEET GIJ MIJ LIEF? uit Joh. 21, : 15—17. Een preek waaraan zeker scherpte van dogmatische belijning niet kan ontzegd, maar waarin, zooals deze prediker dat zoo uitnemend verstaat, óok voor het hart valt te genieten en die ook voor het dienen van God in het leven stuur geeft.

G. h S

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen