Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

„Die nedergedaald is, is dezelfde”.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

„Die nedergedaald is, is dezelfde”.

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

(HEMËLVAARTS DAG 19 16).

Die nedergedaald is, is dezelfde ook die opgevaren is verre boven alle de hemelen, opdat hij alle dingen vervullen zoude. Epheze 4 : 10.

Van een engel, die naar deze aarde gezonden werd, om ons een boodsciiap uit den Hooge te brengen, behoeft nauwelijks gezegd te worden, dat hij, na zijn last volbracht te hebben, weder op\i)er ten hemei. Dit spreekt van zelf.

En zoo im ook is hét in de rijken der natuur.

Elk creatuur heeft zijn sfeer, waarin het thuis hoort. De vogel in de lucht. De visch in het water. Het kruipend gedierte in de aarde. Het vee oi> het aardrijk. En nu kunnen deze allen wel ^oor een wijle uit hün eigen sfeer uitgaan, maar als van zelf keeren ze ten slotte altoos weer in hun eigen sfeer terug.

De vogel kan zelfs diep in een kuil inkruipen, om een insect te grijpen. De visch kan een enkel maal^boven het water opwippen. De mier kan opkruipen tegen een tak. En het vee kan zich bij zomerhitte in de rivier verdiepen. Maar na korte wijle keert alles in zijn eigen sfeer terug. Dan ziet ge de leeuwerik weer hoog in de lucht vliegen, De visch duikt weer in de diepte der zee. De mol verliest zich weer in het aardrijk. En het rund graast weer in de vlakke weide.

Zoo hebbeu èn de engel èn het creatuur hier beneden elk hun eigen sfeer waarin ze thuis hooren. Uit die sfeer kunnen ze dan wel voor een wijle uitgaan, maar om er strakS toch altoos toe terug te keeren. Die nederdaalt, vaart straks vanzelf weer op.

, Ook in ons menscheUjk leven gaat 't almeer zoo toe.

In de duikboot gaat de manscliap de diepte in, maar om, zoodra het kan, weer in de \Tije lucht te kunnen ademen. In het vhegtuig ^vaagt zich de strijder naar omhoog, maar om, eer de avond daalt, weer naar het land omlaag neer te strijken. ""

Men kan wel in de diepte of in de hoogte uit de sfeer waarin men thuis hoort, zich wagen, maar het eind en de afloop is toch altijd, dat we, liefst eer de avond daalt, weer terug zijn in de sfeer waarin we thuis hoören.

Ziehier nu het rijke natuurbeeld, waarop de apostel de Kerk van Efeze wijst.

Juist zóó toch, zegt hij, was het met den Christus.

De levenssfeer van den Zone Gods was van zelf de hemeh Uit dien hemel is Hij toen tot deze aarde nedergedaald. Maar juist daarom spra het dan ook vanzelf, dit de Christus ten slotte terugkeeren moest in zijn eigen sfeer, waarin hij thuishoorde. En dat nu is zijn hemelvaart. Omda hij van Boven op onze aarde was nedergedaald, daarom kon 't niet anders, of hij mpcst, om zijn eigen leven-ssfecr teruir ti-exlon^^'c-ii. weer •tpiiar^n naat dffi litmt).

»Nu dit: Hijjs opgevaren, wat is het anders, dan dat hij eerst was nedergedaald in de benedenste deelen der aarde«. Dat is het uitgangspunt van den apostel. En daarop volgt dan: sHij die nedergedaald is, die is ook dezelfde die opgevaren is«. Het éene volgt uit het andere. Het nedergedaald zijn, stelde vanzelf den eisch dat hij Weder zou opvaren.

Eerst zóó verstaat men, dat Jezus "niet van deze wereld, maar de Zone Gods was, die om ons te redden, uit-den hemel op onzp aarde was nedergekomeri, maar dan ook, na hier zijn werk en zoen volbracht te hebben, hier niet. kon blijven. Hier niet meer hoorde. En daarom weer opvoer naar die heilige sfeer waaruit hij, om ons te verzoenen, tot ons op deze aarde, in Bethlehem, was ingegaan.

Over oen klein verschil in de uitlegging behoeft hifcr geen geschil op te komen.

Er staat niet alleen, .dat Jezbs nedergedaald was tot deze aarde, maar, sterker nog, dat hij n.edergedaald was tot de benedenste deelen der aard Of hiermede nu de moederschoot van Maria, dan wel het graf of de .§f'^^/bedoeld was, is een vraag die kan blijven rusten. Hoofdzaak is maar, dat we verstaan zullen, wat ook in den brief aan die van Philippi zoo duidelijk staat, dat de Christus zichzelf in zijn menschwording vernietigd heeft. Ging dit nu al dieper en dieper. Eerst in den moederschoot, toen in het graf, en daarna in de Sjeól, zoo blijft het toch altoos deze ééne gedachte, dat Jezus zich verloor in een levenssfeer, die de zijne niet was, want dat hij thuishoorde, niet öp aarde, maar in den hemel. Kn dat hij deswege, toen hier zijn Verzoeningswerk volbracht was, weder moest opvaren ten hemel, en dan ook ten hemel opgevaren is. Van Elia is het opvaren ten hemel iets wonders, want Elia was een aardsch creatuur. Maar bij Jezus was het opvaren ten hemel het gansch natuurlijke, omdat hij uit den hemel was.

Niet hier, maar in den hemel was Jezus! levenssfeer. Daarom kon hij wel uit die hooge, heilige sfeer tijdelijk tot ons nederdalen. Maar wat niet kon, was, dat "hij hier bij ons blijven zou. Hij moest weer naar den hemel terug. En dit is 't machtige feit, dat Christus Kerk herdenkt op den dag der Heinelvaart.

Jezus weer in zijn heilige woonstede terug.

Maar nu' komt ook hier het gevolg van.

Bij zijn opvaren ten hemel heeft Jezus .'zijn menschelijke natuur niet. weer afgelegd. Zelfs zijn mensrhelijk lichaam niet afgelegd. Hij voer op ten hemel, en wel zoo, dat de jongeren het zagen in zijn tnerischelijke t^edaante. Zichtbaar voor a oog. En ook daarna heeft de Zone Gods dit menschelijke niet weer van zich laten glippen Ook waar hij aan Paulus bij Damascus of aan Johannes op Pathmos verschijnt, ziet Paulus en ziet Jobaanes hem in menschelijke, waarneembare, zichibare gedaante.

Verheerlijkt, gelijk hij op den Tabor reeds verheerhjkt w'as, maar als in onze menschelijke, creatuurlijke gestalte.

Met zijn nederdalen uit den hemel, sluit Jezus zich bij ons aan, maar bij zijn opvaren ten hemel laat hij ons niet los.

De in Maria's schoot gelegde band blijft. De Zone Gods daalt neder, en wie opvaart is nu de • Middelaar, God en mensch.

Vandaar de zegen waarvan de Hemelvaart spelt.

Opgevaren ten hemel en zittend aan de rechterhand Gods, werkt de Middelaar van Boven op zijn Kerk op aarde in. Hij vormt zich zijn Kerk, en trekt ze naax zich toe. llij waakt over haar. Hij dekt ze met zijn schild, en leidt ze op den weg der voleinding.

En is eenmaal dit genadewerk van uit den Hooge hier op aarde voltooid, dan keert de hereeniging terug, maar eerst na het uitvallen van zonde en vloek. Dan zal het kind Gods, dat naar den Beelde Gods geschapen was, dit rijke'beeld weer vertöonen mogen. En zullen in den Zone Gods, onzen Middelaar, en onzen Koning, Ixcmel en aarde één zijn.

Geen nederdalen en opvaren meer, doch een een-zijn vnn hemel en aarde in de heerlijkheid Gods.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 28 mei 1916

De Heraut | 4 Pagina's

„Die nedergedaald is, is dezelfde”.

Bekijk de hele uitgave van zondag 28 mei 1916

De Heraut | 4 Pagina's