Het onderwijs in Indië.

Niet ernstig genoeg kan het gevaar worden ingezien, dat ons koloniaal bezit in Indië bedreigt met name van de zijde van Japan.

Nu Europa in een moorddadigen krijg zich zelf vernielt en de Christelijke natiën straks uitgeput en machteloos zullen nederliggen, maakt Japan van de gelegenheid gebruik om zijn invloed naar alle zijden in Azië uit te breiden en daar de hegemonie in handen te krijgen. In China treedt het reeds op, alsof het daar heer en meester was, en ook op onze koloniën slaat het begeerige oogen. En daarbij vindt het steun in de plotselinge opwaking uit langen doodslaap van de Aziatische bevolking, die het juk van de vreemde overheersching moede is en Azië voor de Aziaten tot leuze heeft gekozen. Japan zelf heeft, door de Westersche cultuur, aan te nemen en daardoor een wereldmacht te worden, die als gelijke mét de Europeesche mogendheden onderhandelt, den ban die over Azië lag, gebroken en getoond, • welke ongekende en onvermoede krachten in deze Aziatische volkeren schuilen. Dat voorbeeld heeft aanstekelijk gewerkt. Ook de andere Aziatische . volkeren willen de cultiaur van het Westen aannemen, om dus zich te emancipeeren van de voogdij der Europeesche volkeren. En Japan, die dit spel met behagen aanziet, omdat het hoopt straks aan het hoofd dezer Aziatische volkeren te staan en dan aan Europa de wet te kunnen voorschrijven, moedigt dit pogen aan en ondersteunt het zooveel het kan.

Nog pas werd in een onzer hoofdbladen dan ook meegedeeld, hoe Japan vooral er zich-op toelegt, om de opvo.eding van de inlanders in onze koloniën in handen te krijgen.

De begeerte naar beter volksonderwijs is vooral bij de betere standen in Indië steeds sterker geworden. En Japan stelt nu de kinderen en jonge mannen in on'.e koloniën in staat, kosteloos naar Japan te gaan om daar het begeerde onderwijs te vinden.

Ddt dit niet-uit pure barmhartigheid voor onze inlandsche bevolking geschiedt, spreekt wel vanzelf. De bedoeling is doorzichtig genoeg om aldus invloed op heel onze inlandsche bevplking te krijgen. Zij, die in Japan de hoogere cultuur gevonden hebben en in Japan^chen geest zijn opgevoed, zullen niet alleen met dankbaarheid gedenken aan wat Japan voor hen gedaan heeft, maar ook als apostelen voor de nieuwe leuze: Azië voor de Aziaten, optreden. Zoo zal de school het middel worden om Japan's invloed in onze koloniën uit te breiden. En als er dan een algemeene beweging komt om het Nederlandsche juk af te werpen, zal Japan gert-.ed staan om daarbij de behulpzame hand te bieden, en valt de rijp geworden vrucht het vanzelf in den schoot.

Het geld, dat Japan voor deze kostelooze opvoeding onzer inlanders uitgeeft, zal dan woekerrente dragen.

Nu raakt dit niet" alleen de politieke quaestie, of we op den duur onze koloniën zullen kunnen behouden, maar niet minder het religieuse vraagstuk, of het paganisme ian wel het Christendom in onze kolonie de ©verwinning zal behalen. Japan is, trots de Westersche cultuur, die het aannam, door en door heidensch gebleven. De strijd tegen de Europeesche voogdij over Azië is daarom wel degelijk een strijd ook tegen het Christendom. .

Het is daarom van zooveel belang, dat ons volk in Nederland dit gevaar wel inzie en, eer het te laat is, alle poging in het werk stelle om deze pacifieke penetratie van Japan in onze koloniën te verhinderen, niet door onze koloniën hermedsch af te sluiten van Japan, wat een casus belli zou worden, maar door als tegenwicht tegen deze Japansche cultuur aan de inlandsche bevolking de Europeesche en Christelijke cultuur te brengen. Reeds nu gaan er in Indië stemmen op, die er op wijzen, dat Nederland voor de geestelijke ontwikkeling van de inlanders zoo goed als niets heeft gedaan en wordt daarbij als tegenbeeld op Japan gewezen, dat zich zoo belangeloos het lot onzer arme inlanders aantrekt en kosteloos het begeerde onderwijs hun wil geven. En al mag er in deze aanklacht nu zekere overdrijving schuilen, er zit toch een element van waarheid fn, want Nederland heeft veel te weinig voor de opvoeding en ontwikkeling der inlandsche bevolking gedaan. Het heeft zijn koloniën veel te veel beschouwd als een wingewest, waaruit schatten konden gehaald worden, en vergeten, dat een koloniale Mogendheid alléén dan recht heeft een bevolking onder haar voogdij te nemen, wanneer zij deze bevollcing dan ook de zegeningen van de cultuur brengt en hen opvoert tot een hooger peil van ontwikkeling.

We zijn daarom dankbaar, dat ook onze Zending het belang van dit vraagstuk gevoeld heeft en daarom begonnen is met Scholen op te richten voor den Javaanschen adel, waaronder de begeerte naar dit onderwijs het sterkste is, en wel zulke scholen, waar niet alleen de vruchten van de Westersche beschaving hun worden meegedeeld, maar ook de wortel waaruit die beschaving is opgekomen, het Christendom.

Volkomen terecht, is daarbij ingezien, dat er zulke scholen moeten zijn niet alleen voor de mannen, maar ook voor de vrouwen uit den Javaanschen adelstand. Reeds twee van zulke scholen zijn op Java opgericht; de eene te Jocjacarta: de Koningin Wilhelmina-school, en de andere in Soekaboemi: de Prinses Juliana-school. Vooral de school te Jocjacarta is van veel beteekenis, omdat Jocjacarta de hoofdstad is van het Javaansche rijk van dien naam, waar dé Sultan met zijn hof verblijf houdt en waar de Javaansche adel, door talrijke gezinnen van hare beste familiën vertegenwoordigd, een zeer invloedrijke positie bekleedt. Het Comité van Bijstand, dat voor de oprichting en instandhouding dezer school zorgt, heeft nu uit Indië een zeer dringend verzoek gekregen, om ook te Solo, dè hoofdstad van het andere Javaansche rijk Soerakarta, een dergelijke school voor meisjes uit den Javaanschen adelstand te openen. En het Comité vraagt, daarvoor den steun van de Christenen in Nederland. Voor den bouw zullen een f 10.000 a f 12.000 noodig zijn in eens, en voorts zal er voor het onderwijs jaarlijks een f1200 uit Holland moeten worden bijgepast. Giften voor dit doel kunnen gezonden worden aafi de penningmeesteresse van het Comité, Mej.

J. H. Kuyper, Kanaalstraat 18, 's-Gravenhage. Van hoeveel belang de oprichtirig dezer scholen'voor de Zending is, moge dit korte woord uit de circulaire, waarin deze zaak aanbevolen wordt, toonen: Groot is de jnvloed ten goede, die van zulke scholen op de toekomstige echtgenooten en moeders der prijajUs en dus op haar volk zal kunnen uitgaan.

Om dit te begrijpen, moet men Javaansche toestanden voor oogen houden.

De Javaansche adel leeft nu bijna twintig eeuwen in strenge afzondering van het gewone volk. Een nawerking nog 'van het kaste-stelsel der Hindoes, die in 't begin van onze jaartelling de Javanen onderworpen hebben.

Men keure dezen toestand op Java af zooveel men wil. Hij is er, een eeuwenoude, - vastg'eroeste traditie. En de Zending, die onder het gewone volk werkt, bereikt den adelstand niet dan bij hóoge uitzondering. En toch is de prijdji de geroepen leidsman van zijn volk. Het Javaansche volk ziet op tot zijn adel, en vindt het een eer, zijn voorbeeld te volgen. Daarom moeten wij, nu de Javaansche adel zelf om onderwijs voor zijn dochters vraagt, hem Christelijke scholen gevea. Want, zoo doende, zullen wij niet alleen den Javaanschen adel, rnaar hetgeKeele Javaansche volk ten zegen zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen