Christen-Socialisme.

Men meent vaak, dat het Christen-Socialisme zulk een onschuldige zaak is. Het socialisme is niet anders, zoo zegt men, dan een ander oeconomisch stelsel dan het kapitalisme. En waarom zou een Christen dan niet voor dit socialistische stelsel mogen partij kiezen.

Wie kennis neemt van het Christen-Socialistisch Weekblad Opwaarts zal van dien waan wel genezen worden.

In het nummer van 1 Oct. wordt een uitvoerige critiek op de Troonrede gegeven. Natuurlijk zal niemand aan de redactie het recht ontzeggen om zulk een critiek te oefenen. De Troonrede is een officieele verklaring van de Regeering, en wie daartegen bedenkingen heeft, mag deze vrij' uitspreken in ons vrije vaderland. Heel anders dan in het communistisch geregeerde Rusland, waar elke critiek op de Regeering het zwijgen wordt opgelegd.

Maar zulk een critiek in een blad, dat nog den naam van Christelijk voert, dient dan toch een Christelijk karakter te dragen. De wijze, waarop min of meer de spot wordt gedreven met de Koqingin, die deze rede uitsprak, toont reeds hoe weinig eerbied hier gevonden wordt voor het Koninklijk gezag. Het: vreest God, eert den Koning, schijnt in den Bijbel dezer Christensocialisten niet meer voor te komen. Nog erger is, dat ook met dé bede aan 't einde van de Troonrede een loopje wordt ge­ s nomen.

Maar het ergst is wel het slotwoord van de redactie:

»Er is één plek (waarlijk geen plekje) hier op aarde, waar geen »Troonreden* worden gehouden. Die oase in de woesternij van Regeerings-Farizeïsme is, niet toevallig, hetzelfde oord dat de kracht bezit zich staande te houden tegenover alle kapitalistische Staten met hun vergeefsche wapenen, hun vergeefsche blokkaden, hun vergeefsche laster, hun vergeefsch krassende Farizeër-pennen. Dat is het land, waarover in de (Troonrede) zoo pijnlijk gezwegen wordt.

„Maar wanneer zal het volk van deze Staten ophouden dom te zijn en te begrijpen, dat het een rgvolutie waard is (wij cursiveeren) om zich van Troonrede en de aankleve van dien eens voor goed te ontdoen."

Het land, dat de eenige oase heet te midden van de ^woesternij, " het land, waar geen Troonreden meer gehouden worden, is natuurlijk Rusland.

Teekeat het niet, dat dit land hier als het ideaal ons voor oogen wordt gehouden? En dat het een revolutie waard wordt geacht om naar het voorbeeld van dit land van «Troonreden" verlost te worden.

Rusland heeft geen Troonrede meer met »de aankleve van dien."

Het is zoo eenvoudig gegaan. Men heeft den Czaar met zijn vrouw en kinderen op de schandelijkste wijze vermoord.

Hoe diep moet men niet gezonken zijn, wanneer naar zulk een land als voorbeeld ter navolging wordt verwezen.

Er is een spreekwoord dat zegt, dat het bederf van het beste het ergste is.

Een Christen-socialist maakt het erger dan een socialist. Een man als Schaper zou zich niet zoo hebben uitgelaten.

Weten deze mannen, die zich nog Christenen noemen, maar aldus het volk tot revolutie opzetten om Van de Troonreden en »de aankleve van diens zich voor goed te ontdoen, dan niet meer wat de heilige Apostel Paulus heeft gezegd ?

»Alle ziel zij de machten over haar gesteld onderworpen. Want er is geen macht dan van God. Alzoo dat die zich tegen de macht stelt, de verordening van God wederstaat. En die ze wederstaan, zullen over zich zei ven een oordeel halen.«

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen