Buitenland.

Duitschland. Godloochening.

Zoo nu en dan komen er wel berichten uit Duitschland die doen hopen op een herleving van het Christelijk geloof, maar dit neemi niet weg, dat kenners van Duitsche toestanden klagen, dat op de vraag of er een God bestaat, bijna algemeen ontkennend geantwoord «vordt. Ook onder de boerenbevolking zijn niet weinigen als godloochenaars uit den oorlog teruggekeerd. De godloochening is als een be smettelijke ziekte geworden.

Vóór den oorlog is de grond daarvoor reeds gelegd. Het materialisme werd theoretisch door Ernst Haeckel gepopulariseerd, het practisch materialisme is van de hoogere tot de lagere standen doorgedrongen; Nietzsche's leer heeft veel kwaad gesticht; de sociaal-democratie zocht alleen de dingen van deze wereld; het tooneel en de pers werkten daartoe mede en de Eeik kon geen tegengift geven.

Vooral is hetgeen in den oorlog doorleefd werd oorzaak van godloochening. Zelfs de ver «vildering door den 30-jarigen oorlog gewerkt, 13 niet te vergelijken met de zedelijk-gcdsdienstige vernieling, die uit den laatsten oorlog voortkwam. Als een dogma hebben vele menschen van het oorlogsveld meegebracht: er is geen God.

In Theologische kringen legt men (terecht of ten onrechte, wij laten dit in het midden) den nadruk op de ervaring; in het atheïsme van onzen tijd hebben wij te doen met eeii negatieve Godservaring. De groote massa is het met alleen voorgehouden: er is geen God, maar zij IS er van overtuigd, dat hetgeen in en na den oorlog doorleefd werd, met die ontzettende leer in overeenstemming is. Godloochenaars zijn in dezen tijd niet alleen halfontwikkelde menschen, die zich den schijn van geleerdheid willen geven; ook vindt men hen niet uitsluitend onder deiulken, die het bestaan van God ontkennen om een losbandig leven te leiden. Neen, velen loochenen God, omdat zij zich met kunnen indenken, dat God leeft en de dingen zóó zijn gelijk zij zijn. De Godloochening die zich in dezen tijd openbaart, is veel radicaler dan de spoi der »verlichten€ der 18e eeuw of de dwaasneden die door de mannen der Fransche revolutie verkondigd werden.

Gevolg daarvan is, dat de Christelijke moraal flrordt prijsgegeven. Men heeft moed gegrepen om de jeugd het atheïsme in te prenten. De revolutionaire woelingen, waaronder Duitschland zoo zwaar lijdt, gaan eveneens uit van de gedachte: er is geen God. Daarom wil men voor geen gezag buigen. Daaruit is ook de vijandige gezindheid tegenover de Kerk des Heeren te verklaren.

Hoe droevig dit alles is, de zeven duizend die hunne knitën niet voor Baal buigen, komen daardoor des te meer aan het licht.

Ook is het een voordeel, dat gebroken is tiiet het officieele Christendom, dat aan de hand gehouden werd zoo lang het Duitschland goed ging en het scheen dat het aan de spits der natiën zou gaan staan. Ware Duitschland als overwinnaar uit den oorlog gekomen, dan zou het officieele Christendom, dat in de praktijk toch voor God niet boog, zich nog langen tijd hebben kunnen handhaven.

Wanneer het nu den belijders des Heeren in Duitschland gegeven wordt den toestand, waarin net volk zich bevindt, recht in te zien, kan daaruit bet goede-geboren worden. De crisis die de Duitsche natie doorleeft, is vooral.veroorzaakt, doordat men datgene wat men van God verwacht heeft, niet heeft zien gebeuren. Daarom kon er geen God zijn. God heeft de macht en God is liefde; van Gods macht om te redden en van Gods liefde om uit te helpen, toen het land van zoovele vijanden omringd werd, heeft men niets ervaren. Daarom is het nu de tijd voor de Kerk des Heeren om te verkondigen: Gods macht heeft zich geopenbaard door ons 600 diep te vernederen en Gods liefde boog zich tot ons neder om ons in onze vernedering ie zoeken'

Dit is de schoone roeping voor hen die buigen onder de slaande hand Gods. Als deze aanvaard wordt, zal men geen vrede hebben met eene kerk die een voortzetting wil zijn van de landskeik, waarin ook plaats was voor loochenaars van het Evangelie. Dan zal men trachten de muren van het Zion Gods weer te bouwen op het fundament, van den gekruisigde en verrezen Heiland, Die Zich tot de diepste versmaadheid en angst der hel heeft laten nederzinken, juist om Gods macht en liefde te openbaren.

Dit is het wat het Duitsche volk noodig heelt.

België. Uit de Belgische Zendingswerk.

Van 5—7 Juli hield de Belgische zendingskerk nare synode te Verviers, in tegenwoordigheid van vele gedeputeerden uit Engeland, Schotland, Frankrijk en ae Fransche cantons vvn Zwitser-.anü. Uit het jaarverslag bleek, dat door rijke geldelijke bijdragen uit Engeland en Amerika de rekening üer zendingskerk zonder tekort sloot. Eu weid op deze synode voornamelijk gehandeld over het stuk fler Hedige Schrift. Ameri-Kaansche Cnrisienen hadden uitgesproken, dat de Belgische ZeuQingskerk niet meer in het oezit was van de waarheid, en daarom was het , ^oodig dat de synode zich uusprak over de uesiaaude tegensicUiugen ten opzichte van de ocschouwing der Heilige Schrift m den boezem der kcik, waardoor het gevaar van eene schèuang dreigde. Aan de eene zijde stonden dé .eden die m de twaalf artikelen de uitdrukking van hun geloof zien en de klacht deden hooren, dat enkele predikanten door huune bijbelbebchouwiüg twijfel m de jeugdige harten zaaiden. Uaaitegcuover hooide men hci betoog, dat niet de dogmatische foimule het wezenlijke is, maar liet arbeiden voor het door Christus geopenbaarde ideaal, en dat de helde tot dat meaal het ver--; emgingspunt was. Tot een beshssing kwam het dit jaar nog met. Beide partijen vreesden dat het lot een breuk komen zou, en daarom werden de door hen voorgestelde moties teruggenomen.

Zoo werd de eenheid voor dit jaar voor de buitenwereld bewaard. Maar tenslotte zal men fi^\ uiteen moeten gaan.

Als wij het bovenstaande in aanmerking utmen verstaan wij, dat in België, bij de GereT. staatskerk en bij de Belgiscne zendingskerk, iWee Gereformeerde kerken, eene te Brussel en eene te Antwerpen, moesten geïnstitueerd werden. Gereformeerden kunnen zich noch in de siaats-Kcrk noch in de zendingskerk te huis gevoelen. Wij betreuren het, dat in het Roomsche België de weinige Protestanlsche elementen nog kerkelijk in drieën gedeeld leven. Die gedeeldheid nen alleen ophouden wanneer niet de twaalf artikelen, die ook door de Roomsche kerk ivorden beleden, maar de Gereformeerde belijdenis als accoord van kerkelijke gemeenschap wordt aanvaard en men ook de Geref. ktrkenordening aanneemt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen