Protest der getrouwen

Er gebeuren wonderlijke dingen in Nederland. Het lijkt wel alsof op godsdienstig gebied alles op zijn kop komt te staan. Het ergste wat wij vernamen, is het volgende:

Dominee in toga bij de Mis

Bij de inwijding van een nieuw rooms-katholiek gebouw in Meppel werden allle protestantse kerkeraden uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de opening, die zou gevierd worden met een plechtige Mis en met een receptie daarna.

De predikanten van de hervormde, remonstrantse en vrij-evangelische kerk accepteerden dit volledig. De hervormde predikant verscheen zelfs in toga.

De gereformeerde predikant was niet aanwezig bij de Mis, maar wel bij de receptie. De christelijk-gereformeerde predikant heeft de uitnodiging met een beleefde, maar wel vanuit de Bijbel gemotiveerde brief van de hand gewezen.

We zouden aan de predikanten van de calvinistische kerken willen vragen: Hoe kunt u tucht uitoefenen over één van uw gemeenteleden, wanneer uzelf aldus publiek uw beloften breekt? Bij uw belijdenis hebt u immers openlijk „ja" geantwoord op deze vraag: „Verklaart gij, dat de leer, die in het Oude en Nieuwe Testament en in de artikelen des christelijken geloofs begrepen en in de christelijke kerk alhier geleerd wordt, houdt voor de waarachtige en volkomen leer der zaligheid?". Die belijdenis wordt uitgedrukt in de „drie formulieren van enigheid", die een predikant in de calvinistische kerken meestal ook nog persoonlijk moet ondertekenen bij zijn bevestiging.

Wij zouden willen vragen: Is uw handelwijze dan niet volkomen in strijd met de Heidelbergse Catechismus, Zondag 30, vraag 8), wanneer u officieel en zelfs in protestants kerkelijk ambtsgewaad deelneemt aan de Mis?

Het rooms-katholieke dagblad „Ons Noorden" spreekt dan ook een beetje meewarig over dat kleine groepje van de christelijk gereformeerden, die zo volhardden bij hun weigering.

Het is ons een behoefte om openlijk onze sympathie en adhaesie te betuigen aan dit kleine groepje getrouwen van Meppel. Broeders en zusters van de christelijkgereformeerde kerk te Meppel, mogen wij u troosten met 1 Kon. 19:18, waar God zelf Elia troost met deze woorden: „Doch Ik zal in Israël zevenduizend overlaten, alle knieën, die zich niet gebogen hebben voor de Baäl, en elke mond die hem niet gekust heeft". En met de woorden van Jezus: „Wèl gedaan, gij goede en getrouwe slaaf, over weinig zijt gij getrouw geweest, over veel zal Ik u stellen; gaat in tot het feest van uw heer" (Matth. 25:21).

Groeiend reformatorisch verzet

Het lijkt wel of Rome alles op alles zet om de kracht van de reformatie in Nederland te breken. Zij die niet aan de moderne godsdienstige verwatering meedoen, worden als ouderwets en bekrompen voorgesteld. Met name moeten wij het dan ontgelden. Rome tracht ons bij andere protestanten op allerlei manieren belachelijk en verdacht te maken. Inderdaad is dat een uitstekende strategie om ons, protestanten, tegen elkaar op te zetten, overeenkomstig het oude beginsel „Verdeel en heers!". Zo gaat Te Elfder Ure fel tegen ons te keer (let wel: hier is de nieuwe ultramontaanse redaktie van dit blad aan het woord. De oude progressieve redaktie werd eind vorig jaar afgezet). Het blad spreekt over „het farizeïsme van dit soort mensen", n.l. de redaktie van „In de Rechte Straat".

En Rome heeft succes. Dat blijkt wel daaruit dat wij zelfs in het hoogste orgaan van de herv. kerk, het verslag van de gen. synode, lazen: „Dr. Dronkers betreurt het dat de pogingen tot toenadering van protestanten en rooms-katholieken vaak gefrusteerd worden door de aktiviteiten van gewezen rooms-katholieke priesters" (Woord en Dienst, 25 nov. 1961 pag. 381).

Hiertegen is nu echter een reformatorisch verzet aan het opkomen. In Trouw verscheen reeds een ingezonden stuk van M. v. d. Veen, die deze uitspraak van dr. Dronkers „een dolksteek in de rug van de gewezen rooms-katholieke priesters" noemt. „Wij, protestanten, dienen ons achter deze broeders te stellen en begrip te hebben voor het feit, dat het ook thans onmogelijk is ons met Rome te verzoenen".

Maar vooral zijn wij verheugd omdat de bekende evangelisatiepredikant, ds. W. A. Wiersinga, in een hoofdartikel van Centraal Weekblad van 25 november daar ernstig tegen geprotesteerd heeft.

In het eerste gedeelte van dat artikel spreekt ds. Wiesinga er zijn vreugde over uit, dat het gesprek met Rome nu volop aan de gang is, een vreugde, die wij geheel met hem delen. Wij citeren:

„Nog eens: dit alles is zeer verblijdend en versterkt het vertrouwen, dat wij dichter tot elkaar zullen komen. Maar juist in zo'n tijdsgewricht is ook de rooms-katholieke kerk er alleen bij gebaat, wanneer uit de reformatorische kring een duidelijk bijbels geluid weerklinkt, dat ook de misstanden en godsdienstige gebruiken durft aanwijzen, die binnen het rooms-katholieke leven de doorbraak van het evangelie belemmeren".

Daarna tekent hij protest aan tegen de aantijging in Te Elfder Ure en vervolgt: „Te meer lijkt mij dit (protest) nodig, omdat ik in de krant las, dat in het gesprek op de hervormde synode over „de houding tegenover de rooms-katholieke kerk en haar leden" ook door iemand werd gezegd te betreuren, dat de pogingen tot toenadering van protestanten en rooms-katholieken vaak wordt gefrusteerd door de aktiviteiten van gewezen rooms-katholieke priesters. Waarbij stellig mede gedoeld wordt op ds. H. J. Hegger. In „Het Parool" stond dat er zelfs tussen haakjes bij!

Dringend zou ik willen vragen, waarin het ongeoorloofde zit, als mensen die jarenlang onder de ban van veel rooms bijgeloof (door de kerk gesanctioneerd!) hebben gezeten en de binding van het geweten aan menselijke machten als een gevangenschap hebben gevoeld, tegen htm vroegere mede-kerkleden van hun bevrijding door genade alleen getuigenis willen geven.

Als de leden van de hervormde synode, volgens het krantenbericht aangewezen om over „de reformatorische houding tegenover de rooms-katholieke kerk en haar leden" overleg te plegen met anderen die niet tot de hervormde kerk behoren, hierbij ook leden van onze gereformeerde kerken benaderen, dan hoop ik van harte dat de laatsten zullen zorgdragen, dat een dergelijke discriminatie van ds. Hegger (ds. De Craene) en anderen daarbij op geen enkele wijze voorkomt. Ik heb een keer het genoegen gehad een conferentie van ex-rooms-katholieken onder leiding van deze broeders bij te wonen en met vele aanwezigen te kunnen danken, dat de roomse ban over hen verbroken was en het volle evangelie der genade over hen was gaan lichten.

Non liquet

Het „gesprek" met Rome moet zeer zeker in volle liefde worden voortgezet. Maar als zij ons daaruit de consequentie zouden willen opdringen om iedere actie te staken die poogt om zo mogelijk velen de ogen te openen voor Rome's verderfelijke dwalingen, dan moet zeer zeker het „non liquet" klinken".

Tot zover ds. W. A. Wiersinga, die wij heel hartelijk danken voor deze bemoediging.

Want alzo liet heeft God de wered gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeben heeft, opdat een ieder, die in Hemgelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leben hebbe.

Johannes 3:16

EN HET GESCHIEDDE in die dagen, dat er een bevel uitging vanwege keizer Augustus, dat het gehele rijk moest worden ingeschreven. Deze inschrijving had voor het eerst plaats, toen Quirinius het bewind over Syrië voerde. En zij gingen allen op reis om zich te laten inschrijven, ieder naar zijn eigen stad.

Ook Jozef trok op van Galiléa, uit de stad Nazareth, naar Judëa, naar de stad van David, die Bethlehem heet, omdat hij uit het huis en het geslacht van David was, om zich te laten inschrijven met Maria, zijn ondertrouwde vrouw, welke zwanger was. En het geschiedde, toen zij daar waren, dat de dagen vervuld werden, dat zij baren zou, en zij baarde haar eerstgeboren zoon en wikkelde Hem in doeken en legde Hem in een kribbe, omdat voor hen geen plaats was in de herberg.

En er waren herders in diezelfde landstreek, die zich ophielden in het veld en des nachts de wacht hielden over hun kudde. En opeens stond een engel des Heren bij hen en de heerlijkheid des Heren omstraalde hen, en zij vreesden met grote vreze. En de engel zeide tot hen: Weest niet bevreesd, want zie, ik verkondig u grote blijdschap, die heel het volk zal ten deel vallen: U is heden de Heiland geboren, namelijk Christus, de Here, in de stad van David. En dit zij u het teken: Gij zult een kind vinden in doeken gewikkeld en liggende in een kribbe. En plotseling was er bij den engel een grote hemelse legermacht, Jï die God loofde, zeggende: „Ere zij God in den hoge, en vrede op aarde bij mensen des welbehagens”. En het geschiedde, toen de engelen van hen heengevaren waren naar de hemel, dat de herders tot elkander spraken: Eaten wij dan naar Bethlehem gaan om te zien hetgeen geschied is en ons door den Here is bekend gemaakt. En zij gingen haastig en vonden Maria en Jozef, en het kind, liggende in de kribbe. En toen zij het het gezien hadden, maakten zij bekend hetgeen tot hen gesproken was over dit kind. En allen, die er van hoorden, verbaasden zich over hetgeen door de herders tot hen gezegd werd. Doch Maria bewaarde al deze woorden, die overwegende in haar hart. En de herders keerden terug, God lovende en prijzende om alles wat zij hadden gehoord en gezien, gelijk het hun gezegd was.

Luc. 2:1-20.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen