Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

William Tyndale

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

William Tyndale

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Sola Scriptura!

Een van de grondbeginselen van de reformatie luidt: „„Alleen door de Schrift". Dat beginsel werd de stuwkracht voor de verspreiding van de Bijbel door allerlei protestanten, later vooral door de Bijbelgenootsbappen. Daarom is het goed om een van de eerste martelaars van de Bijbelverspreiding in dit jubileumnummer te herdenken.

We zuilen vervolgens met grote dankbaarheid konstateren, hoe ingrijpend de houding van de r.k. kerk tegenover de Bijbelverspreiding is gewijzigd.

William Tyndale werd in 1483 in het graafschap Glouchestershire (Engeland) geboren.

Hij studeerde eerst in Oxford, later in Cambridge. Daar nam hij deel aan de felle debatten rondom de geschriften van Erasmus en Luther.

Hij verdiepte zich steeds meer in de Bijbel en kwam tot de overtuiging dat de Schrift de enige bron van zekerheid is hier op aarde. Hij verkondigde dit geloof aan ieder die het maar horen wilde, ook aan de priesters van zijn omgeving. Men kan deze gesprekken terugvinden in „Histoire de la Rérmation" van Merle D'Aubigné V, p. 135 e.v.

Hij zei o.a: „„Wanneer men de Bijbel leest zonder Jezus Christus, dan is hij inderdaad een duister boek. Maar dezelfde God die de arenden geleerd heeft om voedsel te vinden, leert ook aan Zijn hongerende kinderen hoe zij in de Schrift hun Vader kunnen vinden".

„„Het geloof is het enige licht, waarvan wij in het uur van de dood ons heil mogen verwachten. Als wij dat licht niet hebben, zullen wij verdwalen in het dal van de schaduwen des doods, ook al zouden er duizend kaarsen rondom ons doodsbed branden".

Tyndale kreeg een steeds groter gehoor, maar ook de tegenstand nam toe. Als hij ergens de heerlijkheid van het Evangelie verkondigd had, de redding door het geloof alleen, dan kwamen de volgende dag de priesters bij de mensen die de samenkomst hadden bijgewoond, en het gevolg daarvan was dikwijls dat het uitgestrooide zaad weer werd weggepikt. Dat bracht Tyndale tot de overtuiging: Er moet een vertaling komen van het Nieuwe Testament, liefst van heel de Bijbel, in de volkstaal, in het Engels. Dan kunnen de mensen hun vastheid vinden in het Woord Gods zelf, zodat ze niet meer in verwarring kunnen worden gebracht door de priesters.

Met dat doel vertrok hij naar Londen en begon aan het grootse werk. Hoofdstuk voor hoofdstuk kwam klaar, maar de vervolging brak uit. Tyndale was niet bang voor de marteldood, maar hij meende dat hij eerst zijn roeping moest volbrengen: de vertaling van de Bijbel in goed leesbaar hngels. Daarom nam hij de wijk naar Hamburg. Daar voltooide hij de vertaling van het Evangelie van Mattheus en Markus. Ze werden gedrukt en naar Engeland gesmokkeld, waar zijn vriend, Monmouth, voor verdere verspreiding zorgde.

Daarna vertrok hij naar Keulen, naar de beroemde boekdrukker Byrckman. Deze had ook magazijnen in Londen en dat zou, zo hoopte hij, de invoer van de Bijbel in Engeland aanzienlijk vergemakkelijken. Maar de r.k. geestelijkheid kwam achter zijn plannen en weer moest hij vluchten, nu naar Worms. Daar kon hij in alle rust verder werken en in 1525 kwam zo het gehele Nieuwe Testament in het Engels gereed op de persen van de drukker Pater Schaeffer. Via Rotterdam werd de kostbare vracht naar Londen gestuurd.

Weer enige tijd later vertrok Tyndale naar Hamburg en vertaalde daar de eerste vijf boeken van het Oude Testament. Hij wilde echter wat dichter bij Engeland wonen en vestigde zich daarom in Antwerpen.

Daar werd hij echter verraden en in de gevangenis van het kasteel van Vilvoorde geworpen; in die tijd was dat een koude, vochtige, stinkende cel. Men probeerde hem tot andere gedachten te brengen, maar hij bleef trouw aan zijn geloofsovertuiging. Na 18 maanden gevangenisstraf werd hij ter dood veroordeeld.

Op 6 oktober 1536 werd hij naar de brandstapel gebracht, waar hij eerst werd geworgd en daarna verbrand. Zijn laatste woorden waren: „„Here, open de ogen van de koning van Engeland". Dit gebed werd verhoord. Binnen een jaar na zijn marteldood werd zijn Bijbelvertaling door de koning van Engeland goedgekeurd en is sindsdien de grondslag gebleven van alle volgende Engelse Bijbelvertalingen.

Jaren geleden schreef hierover het bekende Engelse dagblad „The Times": „Onze gehele taal is doordrongen van de Bijbel. Onze gedachten en gesprekken worden er voortdurend door beloed, zonder dat wij er ons rekenschap van geven. De Bijbel is voor ons het dagelijks brood, waarmee bewust of onbewust geleerden en eenvoudigen zich voeden. Het is een heldendaad geweest dat men dit Boek door de vertaling in de moedertaal toegankelijk heeft gemaakt voor honderdduizenden, ja miljoenen mensen. Aan William Tyndale komt daarvoor in de eerste plaats de eer toe".

Wanneer u door Vilvoorde komt (op ongeveer 10 km van Brussel), zoek dan eens het monument van William Tyndale en stel u dan eens de vraag: Tyndale waagde zijn leven voor de verspreiding van de Bijbel; wat is mij de Bijbel waard?

Dit artikel werd u aangeboden door: In de Rechte Straat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 november 1967

In de Rechte Straat | 40 Pagina's

William Tyndale

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 november 1967

In de Rechte Straat | 40 Pagina's