ALLERHANDE

Reizend naar Jeruzalem

„Hierbij zend ik voor uw werk ƒ 100,—. Andere jaren was het ƒ 50,—, maar als uitzondering zend ik nu liet dubbele. Reden: ik ben 75 en dacht: Ik kon er volgend jaar wel eens niet meer zijn en dan zou u zo er dus onmiddellijk geen schade door lijden. Mocht ik het volgend jaar door genade nog in leven zijn, dan verneemt u dat vanzelf wel. Ik geef het met mijn ganse hart.

Wat leven we toch in een ontzaggelijk ernstige tijd. We horen in alles de naderende voetstappen des Heren en wat wordt het bang op de wereld. Maar het overvalt ons niet. De Here heeft het voorspeld. Mochten we toch wakende en biddende zijn, en mocht ons aangezicht maar zijn als reizende naar Jeruzalem. Wat is God nog oneindig lankmoedig. Wel worden de geesten uit de afgrond steeds meer openbaar. Maar de Here bewaart ons bij Zijn Woord. En dat Woord zegt, dat zonder wedergeboorte en bekering niemand het Koninkrijk Gods zal binnengaan

Ik had een broer, die er zo van getuigen mocht op zijn sterfbed, wel veertien dagen. Hij zingt nu al enkele jaren voor Gods troon."

Humanistische humbug

In de „Overweging" van 10 mei zei pastoor C. M. R. Woestenburg: „Men ontluistert, dacht ik, de christelijke boodschap, als men Christus gaat voorstellen als de eerste kosmonaut, die met wapperende rokken verdwijnt achter een of ander melkwegstelsel". Volgens hem is de zin van de hemelvaart, nadat we ze ontdaan hebben van de mythe: „Mannen van Galilea, wat sta je toch naar boven te turen. Kijk naar de aarde, kijk om je heen. Want er is maar één wereld en dat is deze. (-) God is werkzaam in de diepte van het leven, bloeit in het wonder van de liefde, bezielt moeizame pogingen tot vrede, rast in de sfeer van een goed gezin. (-) De hemel is daar waar de mensen elkaar gelukkig maken".

Ons kommentaar:

In de eerste plaats: waarom dat bespottelijk maken van de hemelvaart van Christus, zoals dat in de Bijbel is opgetekend en zoals in elk geval de evangelisten het bedoeld hebben? Al eeuwen lang hebben de vijanden van het christendom op een dergelijke goedkope manier de wonderen van de Bijbel in het belachelijke getrokken.

Vervolgens: dat geklets over de God in de diepten van het leven is alleen maar een moderne vorm van humanisme en pantheïsme en overigens een napraten van de God-is-dood-theologen. Waarom komt pater Woestenburg er dan niet rond voor uit, dat hij geen christen meer wil zijn? Waarom tracht hij op deze manier als ambtsdrager van een kerk de christelijke hoop weg te nemen uit de harten van de mensen om ze in plaats daarvan wat humanistische humbug aan te bieden? Is dat eerlijk?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen