Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

TRANEN, VUURGLOED EN WATER

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

TRANEN, VUURGLOED EN WATER

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Vrijdag vertrokken we uit Trivandrum naar Bangalore. We moesten twee keer een tussenlanding maken. Toen we in Cochin landden, werd ons gemeld dat het daar 32 ° C was. Het zal op de andere vliegvelden wel niet veel minder zijn geweest. De ventilatie in het vliegtuig werkte niet, zodat we ons met een handwaaier maar wat koelte moesten toewuiven.

In Bagalore stond de ex-priester Cyril Fernandez ons op te wachten. Een zeer sympathieke man, maar wát heeft hij veel geleden! Hij heeft ons de volgende morgen daarvan verteld en ons allerlei dokumenten getoond.

Er zijn sommige mensen, die hun levenlang soms slag op slag te incasseren krijgen. Wij konden dan ook begrijpen, dat hij midden in zijn verslag bijna niet verder kon, maar we verzekerden hem: „Schaam u niet voor uw tranen, wij zijn uw broeders en we zijn gekomen om te onderzoeken hoe we een definitieve oplossing voor u kunnen vinden".

Een kort verhaal van zijn levensloop vindt u op pag. 4-5.

De volgende dag bezochten we ook een tempel in Bangalore, gewijd aan de god Shiva, de god van de verwoesting en van de vruchtbaarheid. Deze tempel mochten we binnengaan. Buiten aan de ingang van de tempel waren de symbolen van de menselijke vruchtbaarheid uitgebeeld.

Voor het beeld van Shiva was op een schaal iets neergelegd dat leek op de hom van de haring en voor het beeld van de afgod op een schaal iets dat leek op de kuit van de haring.

Toen we binnenkwamen, was er iets van een soort communie. De priester kwam vanuit het heiligdom met een schaal, waarop allerlei vruchten lagen en wierook brandde. Hij ging daarmee rond en ieder kon dan de wierookgeur opsnuiven als symbool van goddelijke zegen en iets (een geldstuk of fruit) op de schaal leggen. Natuurlijk deden we aan die ceremonie niet mee. Men nam ons dat blijkbaar niet kwalijk.

Buiten zijn torens en torentjes vol met beelden aangebracht, die grotere en lagere godheden moeten voorstellen. Ik heb er foto's van gemaakt. Ik hoop dat ze goed gelukt zijn (zie de voorpagina).

Maar wéér dacht ik aan de r.-k. kerk. Hoe heeft deze kerk ooit kunnen denken dat ze het hindoeïsme zou kunnen overwinnen? De r.-k. kerk heeft (had) in de kerken en kapellen beelden van veel heiligen. De hindoes hebben er nog veel meer en zij stellen niet zo maar grote mensen voor, maar hele of halve godheden. De r.-k. kerk heeft allerlei ceremonieën, met wierook, wijwater, brandende kaarsen, met priestergewaden in allerlei kleuren, enz. De hindoes hebben dat alles in veel rijker gevarieerde vormen.

En wat is het droevig dat men ook in sommige protestantse kerken de soberheid van de eredienst rondom Woord en Sakrament gaat verlaten, en ook al begonnen is met brandende kaarsen (straks ook wierookgeur? De „gebeden der heiligen" rden immers in Openb. 5:8 ook een geur genoemd) en met stola's in diverse uren (straks ook een soort bisschopsstaf zoals sinterklaas? Immers in de Bijbel rdt gesproken over de herder met zijn staf), enz. Laten we toch die heilloze niet inslaan. Christus is juist de godsdienst „in geest en in waarheid" komen tigen.

e kunnen we toch behoefte hebben aan al die uiterlijkheden, wanneer het ir van de Geest van Christus in ons brandt? Wanneer we Christus kennen gen met ons hart, dan hebben we toch immers maar één verlangen: te groeien de kennis van Hem, en die groei in de kennis van Christus voltrekt zich alleen ar door ons steeds meer te verdiepen in Zijn Woord.

vertrokken uit Bangalore de volgende dag om 7 uur. De schemering was reeds r de vlakte neergestreken. Maar naarmate we hoger stegen, werd ook de zonnend op de horizon sterker. Het was een zeldzaam mooi gezicht, onvergetelijk. Het k of de horizon enkele meters hoog in vlammen stond met de gloed van de m van een kaars. Wij vlogen naar Hyderabad, 600 km verder naar het noorden, ik zat aan het venster aan de westkant. Recht voor mij, haaks op het vliegtuig, s de gloed het hevigst en deze gloed ging geleidelijk naar het noorden en het sten over in een zoetere rode flonkering. Boven dat vuur was de lucht lichtieuw, overgaande in diep- en helderblauw boven onze hoofden. Ja, de hemelen kondigden voor onze ogen Gods eer en de luchten roemden Zijn heilige Naam.

n kwartier van Hyderabad begonnen we langzaam te dalen en zo doken we er naar de duisternis van deze aarde.

en ik in mijn vorige „gastenverblijf" was aangekomen, wilde ik een heerlijk frissend bad nemen, maar…… er was geen water. Het water wordt hier steeds iger. Al twee en een half jaar heeft het nauwelijks geregend en het peil van waterreservoirs begint angstwekkend te zakken. Dat water is ook nodig voor opwekken van,de elektriciteit en de irrigatie. Vandaar de rantsoenering door regering.

t is nu zondagmorgen half tien. Nog steeds geen water. En ik zit maar met mijn te baard. Overigens zou ik vanmorgen toch niet naar de kerk kunnen gaan, want is alleen maar dienst in de inheemse taal. Maar vanavond is er ergens ook een nenkomst in het Engels; daar hoop ik dan naar toe te kunnen gaan.

nnacht viel ook de elektriciteit weer gedurende enige tijd uit. Ik merkte dat, dat de grote ventilator in mijn kamer stil viel en het steeds warmer en benauwwerd.

ch draag ik deze moeilijkheden met een zekere blijdschap — en ik ben overtuigd ook u, lezers, dat zoudt doen. Zo voel je je tenminste ook lijfelijk één met dit, China, meest bevolkte land van de wereld met zijn ontzettende ellende, dit d, waar zoveel geleden, gezucht en gebeden wordt tot allerlei goden en godlen. Moge het licht van Christus dagen over het oosten, dagen over India.

half elf wist men eindelijk een emmer water te brengen. En vanmiddag om uur was er weer water. Heerlijk zo'n douche. Ik begrijp nu veel meer de tekenis van het water in de Bijbel, in het stoffige en hete Israël. Wat moet het joden hebben aangesproken, toen de Heere hen levend water beloofde, levend ter om niet. En hoe rijk klonk de belofte van Christus in hun oren, dat zij die Hem zouden geloven, de Heilige Geest zouden ontvangen en dat dan stromen n levend water uit hun binnenste zouden vloeien.

Dit artikel werd u aangeboden door: In de Rechte Straat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 juli 1973

In de Rechte Straat | 32 Pagina's

TRANEN, VUURGLOED EN WATER

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 juli 1973

In de Rechte Straat | 32 Pagina's