drie-zeeën-punt

Vijfentwintig rupies (ƒ8,75) moest ik betalen voor logies in het hotel, helemaal aan de zuidkust van India in Cape Comorin. Daar komen drie zeeën samen. Voor ons ligt de Indische Oceaan, rechts is de Arabische Zee en links de Golf van Bengalen. Ze vloeien hier voor mijn ogen in elkaar.

Allerlei gedachten gaan door me heen, wanneer ik vanaf het balkon van mijn kamer die watervlakten overzie. Wat is al het aardse vergankelijk! Zoals deze golven altijd maar weer bewegen, zo zijn ook wij. Niets is hier blijvend, ook in ons zieleleven niet. We zijn onderhevig aan stemmingen. Straks komt de dood en dan treedt de ontbinding op.

En toch temidden van die vergankelijkheid is er ook het eendere, waarop Prediker telkens wijst. Er is niets nieuws onder de zon. Al eeuwen omspoelen die drie zeeën datzelfde punt. Al eeuwen hebben mensen hier staan mijmeren.

Voor ons als gelovigen heeft de vergankelijkheid niet het laatste woord. Wij kennen het vaste Verbond in het bloed van Gods Zoon. „Ruwe stormen mogen woeden", maar ook de sterkste watermassa's spatten uit elkaar tot schuim tegen de ene Rots der eeuwen, Jezus Christus.

Wat een rijk geloof hebben wij niet ontvangen. Reeds leven wij in de eeuwigheid. Wij zijn uitgeheven boven de tijd. „Ik ben die Ik ben", dat is de naam van de God van het Verbond. En Jezus noemt Zichzelf: „Die is en Die was en Die komen zal" (Openb. 1:4). En in het twistgesprek met de Joden zei Hij: „Eer Abraham was, ben Ik" (Joh. 8:58). Let wel, de Heere zei niet: Eer Abraham was, was Ik, maar ben Ik. Christus was Zich dus bewust van Zijn eeuwige „Ik ben", Hij, de Zoon van de „Ik ben die Ik ben". Christus is als God ontheven aan de tijd met zijn wisselingen. Aan Hem kan geen tand des tijds knagen. Hij rust in Zichzelf.

Deze blijde boodschap mogen wij brengen aan een rusteloos mensdom vanuit onze rust in Christus. Bezit u die rust? Of twijfelt u? „Want wie twijfelt, is een baar der zee gelijk, die van de wind gedreven en op en neder geworpen wordt" (Jak. 1:6). Jakobus voegt er aan toe, dat zulk een twijfelende mens niet moet menen, „dat hij iets ontvangen zal van de Heere".

Waarom zoudt u ook twijfelen? Als u voor u ziet naar de horizont, dan kunt u geboeid worden door het rusteloze spel van de golven, geboeid door de vloeiing door de eeuwen heen, de ene tijd die als een golf de andere tijd voortduwt naar een strand, waarop alles breekt.

Maar heft uw ogen omhoog. Daar moogt u schouwen naar Hem, die toch tegelijk in u woont door Zijn persoonlijke Geest. Uit en door Hem ontvangt u kracht van omhoog, eeuwige kracht, onvergankelijkheid, de sabbathsrust, die voor Gods volk is weggelegd.

Alleen vanuit zulk een ootmoedig, maar daarom juist sterk geloof kunnen wij een boodschap verkondigen, die zoekers heenwijzen naar het eeuwige strand, waar de golf van ons bestaan niet gebroken wordt, maar waar wij voor altijd vernieuwd worden in onze Heere, die eeuwig leeft: „Ik ben, die Ik ben".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen