Prediking en Gemeente

RUDOLF BOHREN, hoogleraar in de praktische theologie aan de Kerkelijke Universiteit in Wuppertal zegt in zijn in 1963 verschenen boek: „Prediking en Gemeente" (Uitg. Zwingli-Verlag, Zürich):

„dat er maar één uitweg is voor de impasse waarin het kerkelijke en geestelijke leven is geraakt, namelijk terugkeer tot het oer-christendom".

a. Met betrekking tot de verkondiging van het Woord Gods:

„Gods Woord doet nieuw leven ontstaan, terwijl het de zonde vergeeft. Als teken geneest het de zieken en wekt de doden op. Gods Woord is krachtig en schept daardoor Goddelijke aanwezigheid. En ik vraag: is het werkelijk dit Woord dat wij prediken? Waar zijn de werkingen van Zijn kracht, waar zijn de lammen die wandelen, de blinden die zien (blz. 20).

„De moderne mens kan uit onze prediking God niet vernemen. Hij komt tot de konklusie dat God dood is" (blz. 30).

„En nu is op het Pinksterfeest de begiftiging met kracht uit de hoge een feit geworden. . Verstaan wij wat de oude Blumhardt in zijn uitlegging van de Pinksterbelofte in Joël zegt: „Wij moeten bedenken dat de Heilige Geest als een Persoon uit God waarneembaar, tastbaar moet zijn. Hij moet als Geest en vuur aanwezig zijn, minstens met de in de Apostolische tijd zichtbare vuurgloed. Hij moet er zijn als een Geest met buitengewone krachten, die ten doel hebben de machten van de duisternis uit te roeien, de misvormingen van het menselijk geslacht tot iets beters op te voeren, alle kwaad te keren, en het Woord een weg te banen in alle mensenharten. „Want de Geest zal de wereld overtuigen van zonde, omdat zij in Mij niet geloven".

Zó was de Geest eenmaal aanwezig; en zó hebben wij Hem niet meer! Daarbij moet worden opgemerkt, dat Pinksteren ook een subjectieve beleving van de discipelen was en dientengevolge een psychologisch aspect had. „Zij zijn vol zoete wijn", zeiden zij die het niet begrepen.

Of wij zullen onze kerken langzaam maar zeker laten afbrokkelen en achteruit laten gaan, óf spelend moeten leren wat het betekent: „Ik geloof in de Heilige Geest" (blz. 228).

b. Met betrekking tot de onmondigheid van de christelijke Gemeente.

„De gemeente van Jezus Christus en de naar Gods Woord geformeerde gemeente is de door de Geest begiftigde. Daarom is de gemeente een volk van koningen, priesters, profeten en leraren. Ze dienen allen elkaar, en gezamenlijk dienen ze de wereld.

Wij hebben de gaven echter in het domineesambt doodgemaakt. In feite is de dominee alleen koning, priester, profeet en leraar. Op déze wijze blijft de gemeente onmondig; wordt de dominee overbelast en komt er niets van de dienst aan de wereld" (blz. 192).

Heeft de Kerk nog een dynamische Boodschap?

Prof. Dr. EMIL BRUNNER, de bekende Zwitserse theoloog, die in 1966 op 77- jarige leeftijd in Zürich overleed, schreef in een van zijn laatste boeken „Das Missverständnis der Kirche":

„De Heilige Geest grijpt niet alleen het hart aan, maar dringt ook door vanuit het hart tot diep in het onbewuste. De theologie is niet het geschiktste werktuig om het pneumatische juist in dit opzicht begrijpelijk te maken. De theologie is op de logos ingesteld en verstaat daarom slechts het „logische", echter niet het dynamische in zijn niet-logische eigenaardigheid. Daarom is de Heilige Geest min of meer het stiefkind van de theologie geweest en de dynamiek des Geestes een spookbeeld voor de theologen. Door haar onbewust intellectualisme is zij een belangrijke rem en hinderpaal voor de Heilige Geest, vooral voor de volheid van Zijn dynamische ontplooiing.

De dynamische actie van de Geest is hier veel belangrijker dan alle „Logos", hoewel deze actie, voor zover ze uit de Heilige Geest is, haar oorsprong heeft in het Woord Gods. De evangelisten en zendelingen tegenwoordig weten dit in het algemeen veel beter dan wij theologen, die deze dynamische actie niet alleen onderschatten, maar er zelfs veelal niet het minste begrip van hebben. De vrees voor te grote geestdrift heeft tengevolge gehad dat het belangrijke woord van de apostel: „Dooft de Geest niet uit", met een sluier overdekt werd".

Is er iemand onder ons zo wijs dat hij precies vertellen kan hoe de Heilige Geest moet komen, op welke manier en welke fenomenen dit komen kunnen begeleiden? Ik meen van niet!

We kunnen zekere gaven des Geestes verwachten, en vruchten des Geestes, maar er is geen sprake van dat wij scheidsrechters zouden zijn en vertellen hoe het gaan moet. Dit is onze zaak niet. Wij zijn degenen die ontvangen, en niet degenen die de Heilige Geest leiden.

Men heeft echter middelen voor controle. In hoeverre staat Christus in het middelpunt, hoe is de verhouding tot de Heilige Schrift en in hoeverre draagt een en ander bij tot de opbouw van het lichaam van Christus?

Brengen de gaven des Geestes ook de vrucht van de Geest: liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid en zelfbeheersing?"

in: „Christianity Today"

Een Hollandse arts bezocht de samenkomsten van Kathryn Kuhlman

„In het najaar van 1971 bezocht ik zes van haar meetings. In de eerste was ik' overrompeld, in de tweede en derde zeer kritisch en sceptisch, daarna overtuigd dat de Heilige Geest achter dit alles is.

Enerzijds stelde ik me open voor waarschuwingen van de kant van de Geest, anderzijds is er in mij, zoals u zich zult kunnen voorstellen, de medische „beroepsachterdocht". Dubbel voorzichtig dus! Mijn „geestelijke conclusie" was tenslotte: een uitermate simpele prediking, waarin Jezus volledig het middelpunt is. Mijn „medische conclusie": natuurlijk een aantal wonderen van de bekende vage categorie van rugklachten, hoofdpijnen en andere oncontroleerbare diagnosen, medisch weinig indrukwekkend (suggesties), mogelijk als persoonlijke gebedsverhoring te honoreren. Van massa-hypnose was overigens geen sprake.

Kathryn Kuhlman is zeer geestig. Tussen de „bedrijven" door wordt smakelijk gelachen. Daarnaast waren er echter ook spectaculaire genezingen van een blind en verlamd negerjongetje (dat zonder geleide zijn eigen karretje het podium opduwde) en van een doofgeboren jongen. De reaktie van deze laatste, toen voor hem op het orgel werd gespeeld en later door het koor werd gezongen, spraken voor zichzelf.

Ik zat op het podium, drie meter van hem af, en keek hem recht in zijn prachtige bruine ogen. Bij het horen van de muziek wees hij sprakeloos — hij sprak toch al weinig en gebrekkig — met zijn vinger naar het orgel, resp. koor. Er waren weinig droge ogen meer!

Het probleem van de niet-genezenen ging Kathryn Kuhlman niet uit de weg, hetgeen in vele genezingscampagnes maar al te vaak gebeurt.

Als medicus spreekt mij dit aan, omdat het juist die niet-genezenen zijn die teleurgesteld en pastoraal verwaarloosd op ons spreekuur verschijnen.

Zo zag ik haar in een t.v.-uitzending geïnterviewd in gesprek met een vrouw in een invalidenwagentje, die reeds enkele van haar samenkomsten had bezocht, zonder het begeerde resultaat".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen