HET BLIJKBAAR VAN DE GESCHIEDENIS

„Paulus had die bijzondere gave van het verrichten van tekenen o.a. van wonderbare genezingen (Hand. 19:12), om de joden die de Heere Jezus verwierpen, daardoor te bewijzen dat deze Jezus van Nazareth de ware en enige Zaligmaker was. We kunnen het nog als een verlengstuk zien van de wonderen en tekenen, die Jezus Zelf verrichtte.

Later heeft de Heere Zich kennelijk alleen willen bedienen van de medische gave, de mensen geschonken tot genezing van de zieken. Daarom moeten we zeer voorzichtig zijn met zulk soort mensen als Kathryn Kuhlman. Het bedrog van de satan is groot".

…en het „blijkbaar" van de gemeenschap der heiligen

Ik ben het met de schrijver eens, dat we voorzichtig moeten zijn. U zult trouwens zelf mijn aarzelingen omtrent Kuhlman wel gemerkt hebben in mijn artikel. De duivel loopt als een engel des lichts rond om te verleiden en hij heeft een gemakkelijke bondgenoot in ons arglistige hart.

Maar daarom moet ons uitgangspunt steeds Gods Woord Zelf zijn. Ik ben bang voor een redenering uit de geschiedenis. Op deze manier zou je allerlei misvormingen van het christendom kunnen goed praten. J e zou daarmee zelfs onze lauwheid kunnen verdedigen: „De Heere geeft blijkbaar niet meer die profetische gloed als in het begin."

Wel moeten we luisteren naar wat de Geest in de loop der eeuwen steeds meer heeft duidelijk gemaakt. Maar de Heilige Geest werkt enkel met en door het Woord. Hij ontvouwt steeds meer de diepe betekenis, de rijke inhoud van het eenmaal geopenbaarde in de Schrift. Hij voegt geen nieuwe openbaringen eraan toe, ook niet door gebeurtenissen in de geschiedenis. Wanneer de Heere in de Schrift zelf geen enkele beperking aangeeft voor de duur van Zijn bijzondere gaven, dan kan ik moeilijk aannemen dat de Heilige Geest door de geschiedenis wél gaat openbaren, dat die gaven slechts voor het begin van het christendom bedoeld waren.

Wel neem ik de voortgaande openbaring aan in de gemeenschap der heiligen. Maar, zoals ik boven al schreef, gaat het daarbij nooit om een nieuwe inhoud, maar enkel om verduidelijking van wat in de Schrift staat. Daarom kunnen we ook beter niet spreken over voortgaande openbaring, maar over voortgaande verlichting door de Heilige Geest.

En in die zin mogen we de geschiedenis niet veronachtzamen. Wij vormen een gemeenschap der heiligen, niet alleen met alle gelovigen in het heden, maar ook met die van de voorbije eeuwen. Wij moeten dus niet slechts luisteren naar wat de Geest tot de gemeenten (let wel, er staat niet: tot de individuele gelovigen, en ook niet: tot de kerkinstituten) zegt, niet slechts van deze eeuw, maar we moeten ook luisteren naar wat de Geest heeft gezegd tot de gemeenten van alle tijden, voorzover we dat kunnen vernemen in de geschriften van de christenen, die ons zijn achtergelaten. Dan varen we veilig tussen de klippen van een eigenzinnig individualisme en een dogmatische en institutionalistische overheersing over de Bijbel.

Is de stem van het volk de stem van God?

Wanneer wij opereren met „Het blijkt uit de geschiedenis", dan verzwakken we zeer onze positie tegenover Rome. Dan komt men van die kant direkt met deze argumentatie: „Reeds eeuwen lang werden bepaalde dogma's door 95%, misschien wel door 99%, van alle toenmalige christenen aanvaard. Daaruit blijkt voldoende dat deze dogma's ook inderdaad openbaring van God zijn. De Reformatoren zijn individualistische sektariërs geweest, toen zij die dogma's niet meer wilden aanvaarden. Op Luther rust een ontzettende schuld, omdat hij het „blijkbaar" van de geschiedenis verworpen heeft vanuit zijn eigen persoonlijke visie. Hij had dat nooit mogen doen."

De r.-k. kerk heeft ook bepaalde slogans, waarmee zij dat „het blijkt uit de geschiedenis" aannemelijk probeert te maken. Zo zeggen zij: „Vox populi vox Dei" (De stem van het volk is de stem van God). Of ook wel: „Lex orandi lex credendi" (De wet van het bidden is ook de wet van het geloven). Zo verdedigt men bv. de Mariaverering. Men zegt: Langzamerhand is men steeds meer Maria gaan aanroepen en vereren onder verschillende titels. Wanneer dit soort bidden algemeen gangbaar is geworden, dan moet het beschouwd worden als iets dat van God komt, en dan moet de inhoud van deze vroomheid ook aanvaard worden als openbaring van God.

Wanneer wij dan antwoorden: „Wij aanvaarden ook het „blijkbaar" van de geschiedenis, maar slechts in ondergeschikte punten zoals het ophouden van de bijzondere gaven van de Heilige Geest", dan klinkt dat niet erg overtuigend meer.

Daarom: Er is maar één „blijkbaar" en dat is het Woord Gods, al herhalen wij nog eens: De diepte en de volle rijkdom van het Woord Gods kunnen we slechts leren kennen „samen met alle heiligen" d.i. in de levende gemeenschap van alle waarachtige gelovigen van alle tijden en plaatsen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen