Hij heelt het verbroken hart

Zojuist heb ik „In de Rechte Straat" gelezen en daarin twee zulke grote tegenstrijdigheden gevonden, dat ik even in de pen moest klimmen. NI. op blz. 24 schrijft u als slotregels in uw artikel over „profeten" - dat Hij mij altijd moge bewaren in deze verbrijzeling des geestes, in deze verbrokenheid des harten -. Dan lees ik op blz. 27 bovenaan de tekst Lucas 4 : 18,19 dat de Heere Jezus is gekomen om de gebrokenen van hart te genezen. Als de Heere Jezus zo'n verbroken hart (van een onbekeerde) geneest, dan blijft het toch niet verbroken? Dat is toch niet Gods bedoeling als Hij zegt: „Ik, de Heere, ben uw Heelmeester." Dit geldt dan voor geest, ziel en lichaam. De duivel wil het liefst dat wij belijden dat we zondaars zijn, maar deze belijdenis is niet tot eer van God. Alsof het bloed van Jezus niet voldoende was en is om ons gans en al te reinigen van onze zonden. Wat ik persoonlijk het sterkst ervaren heb bij mijn bekering, wedergeboorte, is zondevergeving en daarom wil ik niet belijden dat ik een zondaar ben, maar een verloste, rein door Het Woord dat Hij tot mij gesproken heeft.

En als ik struikel door een valstrik van de satan, want hij zal niet nalaten ons aan te vallen, of doordat ik zelf niet recht voor God sta, en daardoor een invalspoort ben voor de boze, dan weet ik dat, als ik mijn ongerechtigheden belijdt, Zijn Bloed mij reinigt. Het is dus niet zo, dat, éénmaal gereinigd door Zijn Bloed, wij niet meer struikelen; maar belijden dat wij zondaars zijn komt over, alsof er nog nooit een verzoening plaats gevonden heeft. Daar bedroeven we God mee, en we spelen de vrome geesten uit het rijk der duisternis in de kaart.

Daarom bid ik niet om een verbroken hart, maar om een ootmoedig hart, want ik ben juist zo blij dat wat de satan, de slavendrijver, kapot gemaakt had, Jezus geheeld heeft en ik kan dan ook getuigen: „Hij heelt de verbrokenen van hart". Want Hij ging rond goeddoende en genezende allen die door de duivel overweldigd waren. En nu verder tot wij allen de éénheid des geloofs en de volle kennis van de Zoon Gods bereikt hebben, want het wachten der schepping is op het openbaar worden van de zonen (meervoud) Gods (Rom. 8 : 19).

U en ik moeten openbaar worden als Zoon van God. Dat is het doel van God met de mens. Zijn kracht ten volle in ons geopenbaard, zodat wij in alle goed werk overvloedig zijn. Wij zijn een tempel Gods, dat is niet een verbroken zondaarshart maar geheeld door Zijn Liefde en toen een woonstede Gods. Ik ben wat God (de Bijbel) zegt dat ik ben. Prijs Zijn wonderbare Naam! Welk een genade!

Enkhuizen

ANTWOORD:

Ik heb de indruk dat Mej. Scholten en ik hetzelfde bedoelen, maar alleen andere termen gebruiken. Maar voor alle zekerheid wil ik nog eens kort herhalen wat ik wilde zeggen.

Ook ik weet en geloof dat de Heere de gebrokenen van hart geneest. Je ervaart dat voor het eerst bij de radikale ommekeer die Hij in je bewerkt door Zijn Woord en door Zijn Heilige Geest. Dat is die diepe, onuitsprekelijk heerlijke ervaring dat Hij die je'als een Rechter van Zich moest werpen: „Ga weg van Mij, vervloekte…", je stralend tegemoet komt als jouw Vader, de Vader der barmhartigheid in Jezus Christus, die alles vergeeft en alles heelt. Dat is de grote verrassing van het Evangelie, het niet-vermoede wonder van Gods eindeloze liefde.

Maar .. ik ben niet voorgoed mijn zonden kwijt. Dat erkent u mej. Scholten, ook voor uzelf: „Als ik struikel". En daar heb ik verdriet van, omdat ik Gods liefde nu pas goed begrijp, terwijl ik vóór mijn bekering er slechts een vermoeden van had. Nu doet de zonde die mij nu nog overvalt, dan ook veel meer pijn dan vroeger; nu word ik daar meer verbroken door dan ooit.

Maar dagelijks giet de Heere Zelf de balsem van Zijn vergevende liefde in die wonde. Dagelijks mag ik opnieuw die verrassing ervaren van mijn eerste bekering nl. dat Hij elke dag weer mij als zondaar genadig aanvaardt in Jezus Christus. Mijn verwondering daarover blijft groeien, omdat ik geloof en ervaar dat Hij nooit moede wordt om te vergeven. Altijd weer mag ik rusten in de verzoening met Hem in Jezus Christus.

U schrijft dat u „bidt om een ootmoedig hart". Bedoelt u daar iets anders mee dan ik zo juist beschreef?

Weet u, wie na zijn eerste bekering opnieuw en heel diep verbroken werd voor het aanschijn van de Heere? David, de man naar Gods hart. Toen de profeet Nathan hem op zijn zonde had gewezen: „Gij zijt die man", kwam hij eindelijk tot inkeer en beleed zijn schuld in Ps. 51. Dan zegt hij: „De offeranden Gods zijn een gebroken geest; een gebroken en verslagen hart zult Gij, o God, niet verachten" (vs. 19).

Gelovigen zoals David kunnen heel diep verbroken worden, wanneer ze tot het inzicht zijn gekomen van een zonde op sexueel gebied, echtbreuk b.v. Er zijn echter heel wat christenen die voortdurend leven in geestelijk overspel, in gelijkvormigheid aan de wereld, in het roven van de eer die God toekomt, voor zichzelf enz. Helaas is de verbrokenheid op dit gebied veel zeldzamer.

„De offeranden Gods zijn een gebroken geest". Inderdaad, zo ervaar ik het ook. In deze verootmoediging voor Gods aangezicht vanwege je dagelijkse zonde beleef ik een groot stuk verheerlijking van God, zowel van Zijn zuivere majesteit en heiligheid als ook van Zijn onbegrensde vergevende liefde in Christus. En die aanbidding van God door middel van de offerande van mijn verbroken hart schenkt mij tegelijk door het geloof in Jezus Christus de vreugdevolle zekerheid dat die offerande in Hem aanvaard is door de hemelse Vader.

— De hiernaast geplaatste foto toont u de Kathedraal van Sevilla

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen