Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

WELZALIG ZIJN D' OPRECHTEN VAN GEMOED

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

WELZALIG ZIJN D' OPRECHTEN VAN GEMOED

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Maar wat een genade is het dan, wanneer de Heere je niet met rust laat, wanneer je geneigd bent om je mee te laten drijven om die modderstroom van de onwaarachtigheid. Welzalig ben je, wanneer Hij dan telkens tot je spreken gaat: „Herman, Truus, Annie, Gerrit (of hoe je ook maar heet), kijk Mij eens recht in de ogen. Dat is toch niet helemaal eerlijk! Nu ben je toch echt een beetje aan het draaien. En je spiegelt jezelf en anderen wel voor dat je door heel vrome motieven gedreven wordt, maar kom nu, hou eens op met jezelf en anderen wat wijs te maken. Wees waarachtig! Hoe kun je anders voor Mijn aangezicht leven? Hoe kun je dan nog omgang hebben met Mijn Zoon, die terecht van Zichzelf heeft gezegd: Ik ben de Waarheid?".

Op het eerste gezicht lijkt het niet prettig, wanneer er Iemand is die jou volledig door heeft; Iemand voor wie je je niet verbergen kunt; Iemand tegenover Wie elke zelfhandhaving moet stukbreken.

En toch . .. welzalig zijn d'oprechten van gemoed, die ongeveinsd des Heeren wet betrachten; die Hij op 't spoor der godsvrucht wandelen doet; welzalig die bij dagen en bij nachten Gods wil bepeinst en Hem als 't hoogste goed van harte zoekt met ingespannen krachten (ps. 119:1 ber.).

Die Hij op 't spoor der godsvrucht wandelen doet… Dat is het. Daarom is het een zaligheid wanneer de Heere je telkens uit je schuilhoeken vandaan roept; ook al kan het wel eventjes pijn doen, wanneer je iedere keer weer geconfronteerd wordt met die deugnieterij in je, met die trek naar leugenachtigheid. Als je dan tevoorschijn bent gekomen en je ziet weer dat Hij, de barmhartige Vader van Jezus Christus, het is die jou naar Zich toe haalde, dan keert dat gevoel of althans dat besef van zaligheid weer terug. Dan ben je blij omdat Hij je telkens weer wandelen doet in Zijn heerlijke licht. Dan weet je jezelf Zon-overgoten en je koestert je in die helderheid en in die warmte.

De laatste maanden kwam ik door omstandigheden voortdurend voor de vraag te staan: Wat bezielt je eigenlijk? Wat zijn je diepste motieven?

Maar telkens ook ervoer ik de oprechtheid als een zalige gave. Het was heerlijk (én pijnlijk) om dan iedere keer weer Zijn ontdekkende licht door je heen te laten trekken. Juist dan kun je op het allerinnigst tegen Hem zeggen: Heere, ik ben van U, van U alleen. Vol dankbaarheid bespeur ik in mij die trek, die alleen maar van U kan zijn, om eerlijk te zijn; om mij niet te laten drijven door sympathie of antipathie, maar door de waarheid.

Al blijft het een strijd vanwege je aangeboren leugenachtigheid, die je als een last meesleept, toch mag je dan telkens ook weer ervaren dat we in Hem meer dan overwinnaars zijn (Rom. 8 : 37).

En als het dan langzamerhand uit de feiten duidelijk wordt dat je het juist hebt gezien, wat is het dan een zegen dat je je niet laat drijven door triomfalisme, door een banaal juichen om je overwinning, maar dat je oprechte droefheid in je bespeurt om de anderen die door de feiten in het ongelijk werden gesteld.

Paulus was een echte vechtersbaas, zelfs in de meest letterlijke zin: „dreiging en moord blazende tegen de discipelen des Heeren" (Hand. 9:1). Maar wat is hij ootmoedig en geduldig geworden! J e hoort de verbazing over dat werk van God in hem voortdurend uit zijn brieven opklinken:„… doch niet ik, maar de genade Gods die met mij is". „Door de genade Gods ben ik wat ik ben" (1 Kor. 15:10).

Ja, soms wordt dat als een cliché gebruikt: „Het is allemaal genade", maar welzalig ben je, wanneer je dat zoals Paulus ook beleven mag.

Welzalig zijn d'oprechten van gemoed. Dat kan alleen op grond van zelfonderzoek. Daarbij moet worden opgemerkt: psychisch zelfonderzoek brengt tot (gedeeltelijke) psychische oprechtheid; geestelijk (= door de leiding van de Geest) zelfonderzoek brengt tot geestelijke oprechtheid.

Ik hoorde iemand eens zeggen: „De onderzoek mijzelf nooit; ik graaf niet in mijzelf, want daar bespeur ik toch alleen maar ellende; ik zie alleen op Jezus".

Ik dacht bij mijzelf: Inderdaad, ik begrijp nu hoe zelfvoldaan en eigengerijd jij bent. Ik weet nu waar dat vandaan komt. En die zelfgenoegzaamheid die een buitenstaander door al je vrome praatjes heen gemakkelijk bespeurt, zul je ook nooit kwijt raken, zelfs niet voor een gedeelte, zolang jij weigert in jezelf te keren en je eens werkelijk af te vragen wat jouw eigenlijke beweegreden zijn bij alles wat je doet en zegt.

„Ik kijk alleen naar Jezus" - dat klinkt erg vroom en je kunt er zelfs nog een Bijbeltekst bij aanhalen, althans in de vertaling van het NBG: „Laat ons oog daarbij (alleen) gericht zijn op Jezus" (Hebr. 12:2). Gelukkig plaatst het NBG het woordje alleen tussen haakjes, want dat staat er niet in de Griekse tekst. Maar als het er niet staat, waarom het dan niet helemaal weglaten?

Iemand die in het licht komt te staan, ziet vanzelf wel dat hij eventueel een vlek op zijn broek of een scheur in zijn jas heeft. Iemand die in het licht van Christus komt te staan, ontdekt vanzelf vele, vele vlekken aan hemzelf, zonden, onvolkomenheden, tekorten en fouten.

Wat was de reaktie van Petrus, toen hij de heerlijkheid van Christus bij de wonderbare visvangst had gezien?' En Simon Petrus, (dat) ziende, viel neer aan de knieën van Jezus, zeggende: Heere, ga uit van mij; want ik ben een zondig mens" (Lk. 5:8).

Als je Christus ziet zoals Hij werkelijk is, kan het niet anders of je kunt jezelf alleen maar steeds zondiger voelen. Kijk eens echt naar Hem en zie Zijn eindeloos geduldige, Zichzelf vergetende liefde. Dan kan het toch niet anders of je ziet daartegenover tegelijk je eigen trek naar het zoeken van jezelf in alle belangen tegenover staan.

Als dat niet gebeurt, heb je niet echt Hém gezien. Dan heb je Hem gehuld in de wolken van zoete mystiek, opdat je de tegenstelling met jou niet zou ontdekken. „De mens beproeve zichzelf' (1 Kor. 11 : 28). En een goede hulp daarbij is de gemeenschap der heiligen. Zo is het ook door de Heere bedoeld. Daarom zijn we aan elkaar gegeven als leden van één lichaam, waarvan Christus het hoofd is. Zoals we slechts „samen met alle heiligen" (Ef. 3 : 18) de volle diepte van de liefde van Christus kunnen kennen, zo kunnen we elkaar ook helpen om onszelf te doorzien. Wanneer dat in liefde gebeurt, dan is dat zeer heilzaam, genezend.

Dat heb ik eens ervaren, toen ik gewikkeld was in een diep en aangrijpend probleem. Een tijd lang meende ik helemaal alleen te staan. Zo iets kan enorm zwaar op je drukken. Je kunt dan voor de vraag komen te staan: Zwijgen is berusten in onrecht dat anderen wordt aangedaan - en is dus zonde; maar spreken kan ook ernstige gevolgen met zich meebrengen. Dan raak je in grote gewetensnood. Wat je ook doet, het lijkt er op alsof je in elk geval zonde doet.

Ik heb toen een broeder, een vriend van mij, die meerdere boeken heeft geschreven, opgebeld. Ik zette hem mijn gewetensnood uiteen. Hij zei: „Ik kom zo spoedig mogelijk naar je toe". En dat deed hij: hij maakte er een hele reis voor. En waarom heeft hij mij getroost en kracht gegeven? Niet omdat hij het met mij eens was; overigens verkeerde ik tot dan toe in tweestrijd en wist niet wat te doen. Maar wel omdat hij mij vanuit de Schrift liet zien wat ik moest doen. En dan niet zó dat hij er wat Bijbelteksten tegen aan smeet, maar omdat hij mij bepaalde lijnen in de Schrift liet zien, die ineens een krachtig en duidelijk licht wierpen op heel mijn probleem en mijn bijzondere situatie.

U begrijpt dat ik in het bovenstaande heel persoonlijk ben geweest. Maar daar bent u al een beetje aan gewend.

Ik hoop echter dat ook u er wat aan hebt voor het geval u in eenzelfde soort omstandigheden komt te verkeren; zoals ook ik zoveel heb gehad aan de wijze bijbelse raad van deze vriend en broeder.

Dit artikel werd u aangeboden door: In de Rechte Straat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 april 1983

In de Rechte Straat | 32 Pagina's

WELZALIG ZIJN D' OPRECHTEN VAN GEMOED

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 april 1983

In de Rechte Straat | 32 Pagina's