Mijn tranen in Gods kruik

Jesaja kreeg de opdracht om naar de zieke Hizkia te gaan en hem te zeggen: "Zo zegt de Heere, de God van uw vader David: Ik heb uw gebed gehoord; Ik heb uw tranen gezien; zie. Ik zal u gezond maken. Aan de derde dag zult gij opgaan in het huis des Heeren; en I k zal vijftien jaren tot uw dagen toedoen en u uit de hand van de koning van Assyrië verlossen alsook deze stad; en Ik zal deze stad beschermen om Mijnentwil en om Mijn knecht David" (2 Kon. 20:5-6).

"De derde dag…" - dat doet ons denken aan Christus die Zijn tranen heeft geofferd aan Hem die Hem uit de dood kon verlossen (Hebr. 5:6) en die dat ook heeft gedaan door Hem op de derde dag op te wekken uit de doden.

God ziet onze tranen. Voor Hem zijn ze kostbaar. Hij bewaart ze in Zijn fles. Zoals ouders soms de eerste haren van de baby bewaren. Of de lange haren van hun dochter, wanneer die wil dat ze afgeknipt worden. Zoals wij allen zuinig zijn met de dierbare herinneringen uit het verleden. Een brief van iemand die ons uit groot verdriet schreef; die vergeelde bladeren waarop de tranen de letters deden uitvloeien.

Natuurlijk niet alle tranen. Niet de tranen van de teleurstelling, omdat je jezelf bent tegengevallen. Niet de tranen vanwege verbeten woede. Niet de tranen van louter zelfbeklag.

Maar wel de tranen van berouw. De tranen om de zonde die we altijd weer in onszelf aanwezig zien. De tranen die vloeien uit de ogen van de liefde. De tranen van pijn, omdat we zo graag gelijkvormig zouden zijn aan het zuivere beeld van Zijn Zoon, terwijl we er maar niet in slagen. De tranen om de lastering van Zijn Naam. De tranen om Jeruzalem dat nog steeds niet wil erkennen wat haar tot vrede strekt (Lukas 19:4M2). De tranen om het lichaam van Christus dat verscheurd wordt door fanatieke leiders, die gloriëren willen met de volgelingen die achter hen aantrekken.

God bewaart al deze tranen als in een albasten kruikje. Daarin bewaart Hij de tranen van de zondaar en de zondares, de tranen van hen die Hem liefhebben. "En ziet, een vrouw in de stad, die een zondares was, verstaande dat Hij in het huis van de Farizeeër aanzat, bracht een albasten fles met zalf. En staande achter Zijn voeten, wenende, begon zij Zijn voeten nat te maken met tranen en zij droogde ze af met het haar van haar hoofd en kuste Zijn voeten en zalfde ze met de zalf." "Daarom zeg Ik u: Haar zonden zijn (haar) vergeven, die vele waren; want zij heeft veel liefgehad". "Maar Hij zeide tot de vrouw: Uw geloof heeft u behouden; ga heen in vrede" (Lukas 7:36-50).

Denk daaraan in uw nood en in uw pijn. Zie daar ergens bij Gods troon uw flesje staan. In dat gouden kruikje bewaart God uw tranen. Hij waakt erover. Hij weet door Zijn Zoon van heel dichtbij wat tranen zijn, hoe het ganse wee van een hart kan blinken in die tranen. Zie ook Joh. 16:27.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen