Gedenken … nu!

De tijden veranderen en wij met hen; aldus luidt een oud Latijns spreekwoord (tempora mutantur et nos cum illis).

Dat is echter niet steeds het geval. Er zijn ook mensen, die niet met de tijd meegaan. Ze verstarren. Ze zitten vol heimwee te kijken naar de vervlogen'gouden'tijd. Zo maken ze zichzelf onvruchtbaar.

De Bijbel is van de ene kant een Boek dat telkens herinnert aan een ontzaggelijk rijk verleden. Heel onze geloofsverwachting wordt daarin gebouwd op feiten, die eenmaal geschied zijn en zich in die bepaalde vorm nooit meer zullen herhalen: het kruis, de opstanding en de hemelvaart van Christus en de uitstorting van de Heilige Geest op de Pinksterdag.

Maar al die onherhaalbare heilsfeiten uit het verleden zijn gericht op het heden. Ze spreken elk mens die NU leeft, aan: "Want God was in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende; en heeft het woord der verzoening in ons gelegd. Zo zijn wij dan gezanten van Christus' wege alsof God door ons bad; wij bidden u van Christus' wege: Laat u met God verzoenen. Want Hem die geen zonde gekend heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem" (2 Kor. 5:19-21). "HEDEN, indien gij Zijn stem hoort, zo verhardt uw harten niet" (Hebr. 3:7 en 4:7, waardoor het oude Psalmwoord van Ps. 95:7 ineens weer tot brandend heden wordt gemaakt).

Gedenken, terug kijken naar het verleden, is dus een grondtrek van ons christelijk geloof.

Maar dat gedenken moet vruchtbaar worden gemaakt door het geloof van NU. De Heidelbergse Catechismus stelt bij de bespreking van de grote heilsfeiten steeds de vraag: Wat voor nut heb ik daar NU van? De gekruisigde en opgestane Heiland richt tot ieder van ons NU de oproep: "Bekeert u en gelooft het Evangelie!" (Mk. 1:15).

Er zijn christenen, die deze oproep tot bekering krachteloos maken met een beroep op een nog verder verleden: Gods eeuwige uitverkiezing. Dat is echter onjuist.

Het is volkomen waar dat we ons alleen dan zullen bekeren en zalig worden, wanneer wij daartoe door God zijn uitverkoren. De Schrift is daarin heel duidelijk.

Maar nergens zult u in de Bijbel vinden, dat de oproep om ons NU te bekeren afgezwakt wordt door een beroep op de uitverkiezing. Nergens vinden we een tekst, waarin gezegd wordt: "Wacht maar met je bekering, totdat God je bekeert".

Ik weet dat dit een kruis is voor ons redenerend verstand. Het lijkt zo onlogisch. Wij zijn geneigd om te denken: "Als mijn bekering dan toch van God afhangt, laat ik dan maar afwachten, totdat Hij mij misschien ooit bekeert".

Maar dat is dan ook een van de redenen, waarom de Heere Jezus tot de knappe theologieprofessor Nicodemus zei (en via hem nog steeds zegt tot ieder van ons), dat hij moest wedergeboren worden, de geestelijke gezindheid van het kind moest aanvaarden, en dat hij er anders niets van zou begrijpen.

Ons christelijk geloof is (gelukkig!) niet gebouwd op redeneringen, op diepzinnige theologische stelsels, maar op feiten, op de grote daden van Gods genadige liefde in het verleden.

Rond 31 oktober gaan we weer terugzien naar een heerlijk ingrijpen Gods in de geschiedenis: de Reformatie van de zestiende eeuw die begon met het aanslaan van de 95 stellingen door Maarten Luther op 31 oktober 1917.

Maar uit dat grijze verleden komt het glanzende heden op ons af: Hoe staat het met de reformatie van onze kerken en met de reformatie van onszelf? Leven wij NU uit die levende, bijbelse grondbeginselen van de Reformatie van toen: Alleen de Schrift, alleen door genade en geloof in Christus alleen?

Ook de Schriftgeleerden en Farizeeën zagen terug naar het verleden, desondanks heeft Jezus hun het "Wee u, gij geveinsden!" in het gezicht geslingerd: "Wee u, want gij bouwt de graven der profeten op en versiert de graftekenen der rechtvaardigen". Met een beroep op de grote mannen Gods uit het verleden weigerden zij zich te bekeren in het heden.

Er is een gedenken tot onze vertroosting, maar ook een gedenken van feiten uit het verleden die een vermaning voor ons in het heden inhouden: "En deze dingen zijn geschied ons tot voorbeelden, opdat wij geen lust tot het kwaad zouden hebben zoals zij lust hebben gehad" (1 Kor. 10:6).

Daarom nog eens: Indien gij HEDEN Gods roepstem hoort, verhard dan uw hart niet. Bekeer u NU!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen