BEN JE WEL EENS BLIJ?

Beste Broeder Vanhuysse,

U stelde me de vraag: "Ben je wel eens blij, in de kerk, onder de preek en zo?" Ik heb er best wel een poos over na lopen te denken wat ik hier nou precies op moest antwoorden. Ik vond het best wel moeilijk. Een feit is het in elk geval dat als de preek je niet boeit, slecht voorbereid is of enorm gecompliceerd in elkaar zit (neem de preken van Boston die ik eens een keer ergens hoorde) je ronduit baalt en je hoopt dat het maar zo snel mogelijk afgelopen mag zijn.

Blij in de kerk? Als ik naast mijn vriendin zit wel. Ik zeg u eerlijk dat ik mij niet kan heugen ooit eens met heel veel zin naar de kerk gegaan te zijn. Waarom nog nooit? Heel simpel: ik krijg op school ontzettend veel informatie op dit gebied. Anderhalf uur stil zitten om te luisteren naar iets waar je nooit naartoe gegaan zou zijn als het niet zo hoorde, daar heb je dan niet zoveel zin in.

U heeft het natuurlijk al door: ik ben geen persoon die zich wederom geboren weet. Uw reaktie weet ik nu ook al: wat is dat erg en wat mis je dan veel enz. Het is niet hatelijk bedoeld, maar het is me al zo vaak verteld hoe erg het is om zonder God te leven, dat ik er totaal afgestompt van zou worden.

Meneer, het is toch idioot datje in de kerk kunt zitten, waar je hoort hoe erg het is als je verloren gaat, terwijl je ('we', want er zijn er, zeker weten, meer dan alleen ik) ondertussen doodgemoedereerd nog een mentosje in de mond steekt? Het bewijst toch hoe de mensen eraan gewend zijn. Is dat gek? Ik vind van niet. Zeg tegen een gezond mens dat hij morgen sterven gaat. Misschien is hij de eerste keer nog bang, maar als je het hem een volgende keer weer zegt, lacht hij je vierkant uit. Ja, zegt u misschien, maar je bent doodziek door je zonden.

Met mijn verstand zeg ik 'ja', want ik heb het ook zo geleerd. Maar mijn gevoel zegt keihard: onzin!!!, ik heb het toch goed naar m'n zin? Misschien is dat wel mijn probleem: ik weet dat ik vol zonde ben, dat ik bekeerd moet worden, gewassen door het Bloed van Jezus Christus; goed, u kent de catechismus ook, dus u kent de volgorde en hoe het moet. Gaaf toch, zo'n aanwijsboekjeú! Bij mij op school zeggen ze soms: het is bijna een aanwijsboekje van hoe word ik zalig? Er zijn helaas twee dingen die ervoor zorgen dat het je niet lukt: je kunt toch niks goeds uit jezelf. Of, en dat is als je heel eerlijk redeneert: met je verstand zou je zalig kunnen worden, maar je hart is er niet bij, dus kan God het ook niet wassen van je zonden. Ben je weer even ver.

En weest u nou's eerlijk. Ik weet bijna niet meer wat nou wel waar is en wat niet. De een 'slingert' met de uitverkiezingsleer, een tweede komt aan met het algemene aanbod van genade, een derde zegt dat je God moet volgen en je bent zalig, een vierde zegt: als je gedoopt bent en je leeft netjes, dan kom je er wel, een vijfde… een zesde… de zevenentwintigste… Telt u het aantal scheuringen maar in Nederland en je hebt het aantal accentverschillen.

Welke van deze is juist??? En als je dat weet… ben je even ver, want dan kun je het met je verstand allemaal min of meer beredeneren, voor zover het voor je verstand vatbaar is, en dan voel je nog niks… en schiet je het doel waarvoor je leeft, wedergeboorte, nog voorbij.

Misschien zegt u: ga op zoek in de Bijbel, en je vindt het antwoord wel. Toch moet ik u zeggen: vaak niet. De moeilijke stukken, meestal tegelijkertijd de kern van het geloof, vind ik moeilijk te begrijpen.

Dus ga je een verklaring zoeken… om tot de conclusie te komen dat die tekst op tien verschillende manieren wordt uitgelegd… zoek daar dan als niet-theoloog (en de theologen weten het vaak al niet) de goeie maar uit.

Zegt u: moet je erom bidden. Maar ik doe dat. Ik lees een aantal verklaringen en kies er de volgens mij meest bijbelgetrouwe uit. Twee dagen later komt er iemand die mij uitlegt dat die verklaring helemaal onjuist is, op grond van die en die tekst. Goed, geloof je dat, kom je thuis, vertel je datje nu 's een verklaring voor die en die tekst hebt, en je legt het uit. Krijg je bijna weereen shock, want zij weten te vertellen dat geen van de twee verklaringen kloppen, ja, zelfs geeneen van de tien, en dan komen zij met een elfde aandragen. Wanneer werd mijn gebed nu verhoord? Werd het niet verhoord? Of zit ik ergens fout???

Conclusie: het zit hier fout, namelijk:

* Met je verstand kun je het allemaal wel beredeneren, maar je voelt er innerlijk niks van.

* Door het gigantische aanbod van verschillende leren en accentverschillen weet je niet meer watje moet kiezen, zelfs niet als je de Bijbel leest.

Ik was dus een enorm eind van het begin afgedwaald: als ik eenmaal in de kerk ben, vind ik het soms wel fijn en soms héél fijn. Maar dat de inhoud van de preek heel bepalend is lijkt me inmiddels duidelijk.

Een preek die je aanspreekt, is veel sneller om dan een rommelige preek, met allerlei omhalingen en herhalingen.

Als u me zou vragen wat voor soort preken me aanspreken, moet ik eerlijk zeggen dat ik dat niet goed weet. Het gaat vooral om de manier waarop gepreekt wordt, en boeien kun je als dominee… of je kunt het niet. Een dominee met een boodschap spreekt je ook veel meer aan dan een die geen boodschap heeft. En je merkt het gewoon of iemand dat heeft of niet. Ik heb eens bij een dominee gezeten, die totaal geen gebruik kon maken van zijn stem, gewoon omdat hij dat niet kon. Maar hij had een boodschap. Even jezelf inspannen om 'erin' te komen en je bent a.h.w. gevangen. Terwijl een dominee, die heel boeiend preekte, me toch 'leeg' naar huis liet gaan, omdat hij wel mooie verhaaltjes had, maar geen boodschap. En al ben je dan niet bekeerd: ik ga naar de kerk om de Waarheid te horen, en geen verhaaltjes van een dominee!

Beste Henk

Met veel genoegen heb ik uw brief gelezen. Het doet mij goed dat je in alle openheid en zeer eerlijk jezelf even kunt uitspreken en uitschrijven, én dat je in dit spreken en schrijven je hart openlegt voor de Heere God. Ik dacht zo bij het lezen: 't is net alsof de Heere bij elk woord dat je schrijft, je vol bewogenheid aankijkt, en elk gevoelen dat je verwoordt. Zelf zo intens aanvoelt. Er is er toch maar Eén, Die van harte en met een zuivere bewogenheid meeleven kan en meeleven wil, en dat is de Heere God. Uw God en mijn God! Wat is het toch vertroostend wanneer we zo, vanuit deze bi|belse gedachte, ons hart mogen uitstorten.

Ik wil maar onmiddellijk inhaken op uw vraag en op uw moeite om een goed en bevredigend antwoord. Mag ik allereerst dit stellen: het is voor ons allen diep beschamend dat we met ons 'groot' verstand héél veel kunnen vatten en zelfs de orde des heils met grote deskundigheid weten te presenteren, terwijl ons hart er niet bij kan. O, wat is mijn verstand toch eng en bekrompen om te kunnen vatten dat de Heere God, Hij de volkomen Rechtvaardige, toch niet ziet naar mijn ongerechtigheden en mijn vieze hart, maar dat Hij mij in Zijn Zoon Jezus Christus aanziet!! Weet je wat mi jn diepe blijdschap is? Dat ik in Hem mag zijn, veilig en wel in Hem geborgen! Ik mag Hem kennen als mijn schuldovernemende Borg!

Henk, het is het heerlijkste wat u overkomen kan. Dat je, -o, al zijn er dan nog veel vragen en twijfels-geloven mag, op grond van Zijn vaste belofte(!), datje zelfs niets meer hoeft aan te brengen om Hem gunstig en je toegenegen te stemmen. Want je kunt het niet; en ik kan het niet, en uw dominee kan het niet… en dat 'kunnen' hoeft ook niet meer! Want Jezus heeft Zijn Vader gunstig gestemd, doordat Hij voor ons tot zonde is geworden. Zijn Kruis is de enige zekerheid, het anker mijner ziel! Daarin is alles volbracht!

O, wat heb ik vroeger getobd om mijn ziele-vuiligheid, om mijn hartverlammende ongerechtigheid. En ik dacht nog wel met het vernisje van mijn ijver mezelf te kunnen oppeppen tot een heilig en vurig strijdertje, de Heere welgevallig. Maar -o wat is dit beschamend- al mijn ijver en al mijn getob om de reinheid en de redding mijner ziel heeft mij geen stap dichter bij de Heere kunnen brengen. Ik kan mezelf niet reinigen. Ik kan mezelf niet redden! Het Bloed van Jezus Christus reinigt en redt! Zijn Bloed heeft reinigende kracht tot en met het uiterste van onze schuld! Goddelijk volmaakt en Goddelijk kostbaar!

Alleen maar geloven?

Och, ik hoef je dat niet nog eens te herhalen. Zoals je zelf zegt: met je verstand kun je het wel beamen maar je schiet er niets mee op, zolang het enkel in je hersens bligft hangen!

Het moet ten diepste een zaak van hart worden! En dat is nu juist het problem, waarmee we allen zo kunnen tobben.

Met heel ons groot verstand, met al de kennis die we erin hebben opgeslagen, zijn we toch volslagen onmachtig om ook maar iets van zonde, van onreinheid, van hebzucht uit ons hart te verwijderen. De zonde heeft zich erin vastgebeten, zoals het slangegif zich vastzette in het hart van het murmurerende volk in de woestijn. Hopeloos verloren!

Maar wat een liefde, wat een grote genade heeft de Heere God aan dat 'ongevoelig en hardnekkig' volk gegeven. Voor het oog een dwaze zaak, die koperen slang op een paal. Welk verstandig mens zou nu redding verwachten van zo'n koperen ding?! Waarom had God niet een wat moeilijker opdracht gegeven dan alleen maar te kijken naar die paal?

O, wat zijn wij toch vitters op Gods handelen! Moest de Heere het niet op deze wijze bedenken opdat er, desondanks, toch nog verzoening en redding zijn kon voor mensen die, gebeten door het slangegif, uit zichzelf geen kik meer geven konden? Alleen maar geloven?

Alleen maar geloven in God en Zijn Woord? Ook al kan ik het dan met mijn verstand niet steeds begrijpen?

Ja, mijn goede vriend, alleen maar geloven. Alleen maar kijken. En wie kijkt, zal leven; maar wie niet kijkt, zal sterven. Zo simpel heeft de Heere het verordend! Maar wij, mensen, willen er altijd één of andere voorwaarde aan verbinden. Dat is ook vandaag zo. We willen het altijd een stuk ingewikkelder maken dan de Heere het leert in Zijn Woord. Maar ten diepste is het zo eenvoudig: kijken naar Jezus Christus en Die Gekruisigd! Wie op Hem ziet, door het geloof, zal leven!

Leven, omdat Hij genoeg gedaan heeft, omdat Hij uw schuld betaald heeft. Leven, omdat Zijn gerechtigheid ons wordt toegerekend. Hij heeft immers al de geboden Gods onderhouden, 'plaatsvervangend'.

Leven, omdat Zijn heiligheid mij wordt toegerekend en Hij al mijn onheiligheid en viezigheid bedekt.

Wanneer je zo -door het geloof- op Christus mag zien, dan mag je vrede in je hart ontvangen. Je hoeft dan niet meer te vrezen voor de toorn van God. Je mag zeker weten dat God is verzoend en dat jij verzoend bent met God.

Is er iets heerlijker te bedenken en iets heerlijker te begeren dan dit?

Met een open hart

Hoort deze evangelische rijkdom niet 'DE' boodschap te zijn van elke prediking? Daar verlang je toch naar? Dat zou je toch willen indrinken als zoete wijn? Ik kan goed begrijpen, Henk, datje weieens baalt van preken, die vrij gecompliceerd kunnen zijn. Luther zei het al:

"Men moet niet met grote woorden exerceren, prachtig en kunstvol, om te laten zien hoe geleerd men is, want dan zoekt men eigen eer. Men moet zich aanpassen aan zijn gehoor, en dat ontbreekt de meeste predikanten. Eenvoudig prediken is een grote kunst. Christus geeft ons het voorbeeld: Hij predikt over het mosterdzaad en de akkerbouw en gebruikt allemaal gelijkenissen, aan het boerenleven ontleend."

Maar is het ook niet zo dat we met z'n allen dusdanig verwend zijn geworden? Wordt ons de rijkdom van het Woord niet elke zondag opnieuw op een presenteerblaadje aangereikt?

Kunnen wij nog beven voor het Woord van God? O, ik weet het wel, dat doen we niet zo vlug. Het ligt niet in onze aard. Ons oor en ons hart neigen niet naar de roepstem van God. Van nature zijn we als een dove adder, die haar oor toestopt (Ps. 58:5). Het oor der wijzen echter zoekt wetenschap, zegt de spreukendichter (Spr. 18:15).

Zoeken wij naar wetenschap uit God? Naar de 'kennis des Heeren'?

Hoe rijk zijn degenen die deze kennis begeren en erom bidden! Het is een kennis die het hart vervult met rust en vrede, ja met de vriendelijkheid des Heeren.

Kijk, dat doet nu het Woord! Het is een kracht Gods tot zaligheid voor eenieder d ie gelooft! Dat mag ook voor u zo zijn. Dat mag ook voor je meisje zo zijn. Vertrouw je maar toe aan dat Woord. Vraag het de Heere dat Hij je die liefde tot het Woord geve.

Mocht je 't samen doen, samen met je lieve vriendin: horen en geloven!

O hoe rijk en gelukkig maakt het Woord,

'k Heb het zelf zo mogen ontvangen.

Ik gun het ook u, van harte!

OORLOGSMISDADIGER DOOR R.-K. KERKLEIDING BESCHERMD

Gedurende 40 jaar is de Franse oorlogsmisdadiger Paul Touvier die door de Franse rechter ter dood was veroordeeld, door de R.-K. Kerk in kloosters verborgen gehouden. Dat blijkt uit een rapport dat een commissie van gerenommeerde historici in opdracht van kardinaal A. Decourtray heeft uitgebracht. "Hoe was het mogelijk dat zoveel hooggeplaatste kerkelijke figuren, onder andere kardinaal Gerlier, kardinaal Villot en de bisschoppen Duquaire, Gouet, Rodhain, Ancel met naast hen talloze priesters, religieuzen (= kloosterlingen) en leken, zich hebben laten overtuigen van een ter dood veroordeelde nazi?, zo vraagt Harrie Smeets die het rapport gelezen heeft, zich afin De Bazuin.

Wat hun motieven zijn geweest, is voor mij minder belangrijk; maar dat dit gebeurd is vlak voor het jaar 2000 - Touvier werd op 24 mei 1989 in een klooster in Nice gearresteerd - onthult opnieuw dat de R.-K. Kerk er niet voor terugschrikt zich heel concreet met de politiek te bemoeien. Nu hebben ze dat gedaan door een oorlogsmisdadiger uit de hand van de wereldlijke rechter te houden - Touvier kan niet meer veroordeeld worden, omdat de oorlogsmisdaden in Frankrijk na 40 jaar verjaard zijn. Maar waarom zouden ze dan ook niet eigen rechtertje spelen en mensen die Rome-gevaarlijk zijn, ter dood veroordelen en dat vonnis, eveneens clandestien, uitvoeren? Is dit een vrees die voortkomt uit antipapisme of uit werkelijkheidszin?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen