Psalm 84:2

De dichter van Psalm 84 blijkt verstoken te zijn van de tempel-dienst. Een zaak, die hem bijzonder aan het hart gaat. Want ook al kan hij door omstandigheden het huis van God niet bezoeken, zijn hart is er wel. Hoe geldt ook hier: "Uit het hart zijn de uitgangen des levens". Hij hunkert naar de gemeenschap met zijn God. Kennen wij ook die gestalte? Is het huis des Heeren voor ons de plaats waar wij willen leven en sterven? Daaraan kunnen wij ons geloofsleven toetsen.

Waar het verlangen naar Gods huis ontbreekt is er of geen geestelijk leven, of is de temperatuur van ons geestelijk leven gedaald tot onder het vriespunt. We zijn koud, steenkoud.

Maar dan willen deze psalmwoorden koude en versteende harten week maken. Begeerte en verlangen wekken tot de gemeenschap met God, voor het eerst of opnieuw. Om mensen te verbinden aan God, Zijn huis en Zijn dienst.

Deze Psalm werd gezongen door de pelgrims op weg naar Jeruzalem. Jong en oud uit alle windstreken sloten zich aan bij de zingende pelgrims om zich met verlangen te stellen onder de bediening der verzoening. Immers, juist die bediening der verzoening maakte dat Godshuis zo lieflijk bij deze dichter. Daar woonde God, daar werd Zijn heil verkregen en het leven tot in eeuwigheid. Daar mocht hij zien hoe de offers werden geslacht tot verzoening van zijn zonden. Daar wist hij in het binnenste heiligdom de ark des verbonds, ten teken van Gods genadige tegenwoordigheid in en door Christus.

Grote en dierbare zaken, die ook nu nog in het huis des Heeren worden gevonden. Zalig die mens die onder de prediking van het Woord en de bediening van de Heilige Sacramenten een genadig God in Christus mag ontmoeten. Zou je hart dan niet begeren en bezwijken van verlangen naar de voorhoven des Heeren?

Dan schreeuwt de ziel tot de levende God: "Hoe lieflijk zijn Uw woningen, o Heere der heirscharen". Hoe meer Gods genade geproefd, gesmaakt mag worden, hoe zekerder het geloof zich verbonden weet aan Gods genademiddelen. Ja, des te meer gaan wij leven en ons bewegen in deze genademiddelen, want zonder dit alles kan het heilbegerige hart niet bestaan.

Toets je leven aan deze woorden. Kennen we dit begeren? Het verlangen naar God en Zijn gemeenschap?

"Zij gaan van kracht tot kracht steeds voort, elk hunner zal in het zaligst oord, van Sion haast voor Cod verschijnen".

Dordrecht, Ds. J.C. de Groot.

Dan mag het Godshuis hier beneden een voorportaal zijn van dat hemelse Heiligdom, waarheen al die begerig gemaakte zondaarsharten op weg zijn. Dan mag in Gods huis het heimwee naar dat Godshuis daar boven, naar dat Vaderlijk huis leven of verlevendigd worden. En juist dat maakt het begeren naar de voorhoven des Heeren des te lieflijker. Lieflijk, ja, daar is alles mee gezegd. Gods huis is me lief, Zijn dag is me lief, Zijn Woord is mij lief, Zijn kinderen zijn mij lief. Maar het allermeest is Zijn Zoon mij lief, in Wiens afgebroken en weer opgebouwde tempel ik mij geborgen mag weten voor tijd en eeuwigheid. Hij is mijn Heere en mijn God. De God der legerscharen. De JHWH Zebaoth, zoals de grondtekst zegt. Die getrouwe Verbondsgod, Die in Christus mij omringt met legerscharen van engelen, zodat niets en niemand mij meer kan scheiden van de liefde Gods, die daar is in Christus Jezus.

Zo reis ik getroost mijn pelgrimsweg. Want alle pelgrims, die door Gods genade dit heimwee mogen kennen, mogen het deze dichter nazingen:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen