Levend water

Het léven missen

De Heere Jezus is in gesprek met een Samaritaanse vrouw. Wonderlijk om te zien hoe Hij gaandeweg het gesprek plaats maakt voor Zichzelf in het leven van deze zondares. In onze tekst is de Heiland bezig om het thema van de lichamelijke dorst (de inzet van het gesprek) om te buigen naar het thema van de geestelijke dorst en het lessen daarvan. De Heere legt het diepste gebrek van deze vrouw bloot. Ze mist het léven! Dat is onze diepste nood: we ademen wel, maar we léven niet… voor God! Wat is het noodzakelijk, dat de Heere ons dat Zelf doet zien. Wat moet ik immers met Jezus, als ik nergens gebrek aan heb? Hoe zal ik de waarde van het levende water zien, als ik geen dorst heb? De Heere gaat deze vrouw begerig maken. Hij doet dat door - zij het nog in verhulde bewoordingen - te wijzen op Wie Hij is en wat Hij geven kan: levend water.

Steeds weer dorst

De vrouw snapt echter helemaal niet watjezus bedoelt, als Hij over levend water spreekt. Ze denkt aan heel iets anders. Bij 'levend water' denkt ze aan het heerlijke, frisse bronwater dat vanuit grote diepte naar boven welde, in onderscheid van het regenwater dat in bakken werd opgevangen en bewaard. Nu keurt Jezus dat water uit de Jakobsbron niet af; integendeel; Hij heeft er Zelf om gevraagd. Maar het heeft slechts een beperkte werking. Het lest de dorst slechts tijdelijk. Verder reikt de gave van vader Jakob uiteraard niet. Het geldt voor ieder van ons; water uit aardse bronnen kunnen we niet missen. Zonder water kan geen mens lichamelijk leven. Je krijgt echter na aards water steeds weer dorst. Wat van beneden is, kan ten diepste niet verzadigen, ook al is het nog zo goed en mooi. Laat staan het zoute water van de zonde: dat lest de dorst al helemaal niet. Hoe meer we drinken van de zonde (zoals ook deze vrouw had gedaan), hoe onbevredigder we worden. Drink maar eens zout water. Het brengt je steeds verder van huis. Het zondewater leidt tot eeuwig verderf!

In eeuwigheid niet dorsten

'Maar zo wie gedronken zal hebben van het water dat Ik hem geven zal, die zal in eeuwigheid niet dorsten'. In Christus ligt alle zaligheid, alle heil, alle goeds. En waar Hij als de Gave van de Vader woning maakt in uw hart, daar brengt Hij alles mee voor een zondaar zoals u. Ja, Hij geeft het levend water, dat is: wat geestelijk leven wekt in een dood, dor en dorstig zondaarshart: de gave van de Heilige Geest. In Joh. 7: 37-39 zegt de Heiland: "Zo iemand dorst, die kome tot Mij en drinke. Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt, stromen van het levend water zullen uit zijn buik vloeien. (En dit zeide Hij van de Heilige Geest, Welke ontvangen zouden die in Hem geloven)."

Begerig naar levend water

Bent u begerig naar dat levende water? Dorst uw hart naar de Heere? Kom, o dorstigen, hier drinken uit die milde Heilsfontein. Daar zit de Heere elke dag bij de Put van Zijn genade, waaruit Hij Zijn gave, het levende water, schenkt: nieuw leven. Hij geeft het u zo graag en zo royaal vanuit de overvloed van Christus, die werkelijk onuit-put-telijk is!

Hij nodigt een oudere, bij wie het geestelijk zo muurvast zit; die al wat afgetobd en afgeprobeerd heeft. Hij nodigt een kind, dat er nog niet alles van begrijpt, maar weet dat het een nieuw hart nodig heeft. Hij nodigt een jongere, die de trekkracht en verleiding van de wereld aan den lijve ondervindt. Hij nodigt een zondaar, die denkt: zou het voor mij nog wel kunnen? Hij nodigt ü: kom tot Mij en drink. "Ik zal de dorstige geven uit de fontein van het water des levens om niet."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen