Verlegen om de werking van de Heilige Geest

Kracht en zegen

De bruid uit het Hooglied is verlegen om de werking van de Heilige Geest, als ze bidt: "Ontwaak, Noordenwind, en kom, gij Zuidenwind". Zij kende de kracht en de zegen van die wind in haar leven. Ze weet waar ze het over heeft en ze weet dus ook waar ze naar verlangt. Mogen we dat geloofsleven nu ook kennen? Om uit de Geest van Christus bediend te worden? Dan wordt de Heere Jezus verheerlijkt in ons leven. Dan weten we van verlangen naar Hem. En ook van het vervuld worden in dit verlangen: "Want zo Hij vertoeft, verbeidt Hem, Hij zal gewisselijk komen".

Hij weet ons te vinden

Of weten we er nog niets van? Net als al die feestvierende Joden in Jeruzalem. Godsdienstig tot en met, aan offers geen gebrek en toch vijanden van Jezus. Dit geslacht is in de kerk van vandaag niet uitgestorven. Een levende kerk kent helaas ook vele dode ranken. Maar gelukkig, de wind dringt door tot in de meest verborgen hoeken en gaten, komt door de kleinste kiertjes heen. Hij weet ons te vinden. En laten we nuchter zijn: het moet één keer de eerste keer zijn. Zo is het met alles. Ook met de werking van de Geest. Vandaar dat zo'n gebed ook bitter hard nodig is. Voor elk mens, bekeerd of onbekeerd. Vijand of vriend. Maar ook voor de kerk in haar geheel. Wat zien we uit naar het nieuwe leven onder jong en oud. Naar waarachtig geloof en bekering, opdat de kerk niet ten onder zal gaan aan grenzeloze oppervlakkigheid en een godsdienst zonder wezen. Het is 'in' om gelovig te zijn. We moeten 'groeien in het geloof, zo heet dat dan, zonder dat ooit het ware zaligmakende geloof door de Heilige Geest in het hart werd geplant. Hoe kunnen we nu groeien als ons leven geen wortels heeft? Daarom, laten we met de bruid meebidden: "Ontwaak, Noordenwind, en kom, gij Zuidenwind". Let er eens op hoe direct de wind door de bruid wordt aangesproken. In bevelende vorm eigenlijk. De bruid geeft bevel aan de Geest om tot haar te komen. Het is de Heilige Geest Zelf, Die er de bruid toe aanzet om zo tot Hem te bidden. Ze mag dat doen en kan dat doen, omdat zij zich één mag weten met haar Bruidegom. Bruid en Bruidegom met elkaar verenigd door de Heilige Geest. Hij de mijne en ik de Zijne. In Openbaring 22 horen we iets soortgelijks. Daar zegt de Geest samen met de bruid: 'Kom!' Ook weer die gebiedende wijs. Zo laat Christus Zich verbidden, door Zijn Geest en Zijn bruid.

Een Godverheerlijkend gebed

Waarom roept de bruid nu om de komst van de Geest? Om haarzelf? Nee, ze wil haar Bruidegom, de Heere Jezus Christus grootmaken. En daarom is het een Godverheerlijkend gebed. Ze bedoelt zichzelf niet. Ze bedoelt haar Bruidegom. Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen. Kennelijk is het windstil in haar hart geweest. Dat is niet best. We moeten weten wat het in het hete Midden-Oosten betekent als het windstil is. Dan is het met recht verstikkend heet. Dan heb je geen leven. Maar de wind zorgt voor koelte, maar vooral ook voert hij op zijn tijd regen aan.

Van levensbelang

Wind is dus van levensbelang. Nu, zo hebben we deze tekst te lezen. Zonder wind geen leven of vrucht. Is dat geen bijzonder beeld voor het werk van de Heilige Geest? 'Geest' is in het Hebreeuws ook hetzelfde woord voor adem en wind. Nu, daar is direct alles mee gezegd. Zonder wind, zonder geest, geen adem, geen leven dus! Dat beeld moeten we goed vasthouden om deze tekst te verstaan. Eerst het gebed om de Noordenwind. Begrijpelijk als de hitte van de dag de hof doet verzengen. Wanneer alles snakt naar wind en koelte. De noordenwind zorgt er ook voor dat er heerlijke koelte wordt aangevoerd. Een wind ook die de lucht zuivert van benauwdheid en de ronddwarrelende stofdeeltjes wegblaast. Wat is het dan heerlijk als er een windje opsteekt. Je voelt je een ander mens als er zich verkoeling aandient, doordat de wind opsteekt. Nu, dat wordt bedoeld in dit woord: "Ontwaak, Noordenwind". Dat wil zeggen: 'Wind, steek eens op,' verlangend naar verkoeling, geest en leven. En zo ook het gebed om de Zuidenwind: "Kom, gij Zuidenwind". De zuidenwind is de warme wind die de warme vochtige lucht van de zee aanvoert en zo de belangrijkste hoeveelheid regen meebrengt. Dat is de wind die ervoor zorgt dat de bruid kan zingen: "Een milde regen zond G' o Heer', op Uw bezwijkend erfdeel neer." Het gaat in dit gebed dus om verkoeling en regen. Het zijn de beide winden die samen zorgen voor alle levensontstaan en alle levensvoortbestaan in de vruchtbaarheid. Want waar water, warmte, wind en een hof is, daar is het voortbestaan van het leven. Dan bloeien de specerijenbomen en planten.

Het verlangen van de bruid

De bruid verlangt naar die gestalte. Ze wil niet anders dan dat haar hart een gewaterde hof is, zodat zij vruchtbaar kan en mag zijn voor haar bruidegom. Dat kan nu alleen wanneer die liefdeswinden haar hart doorwaaien, omdat ze door diezelfde wind aan de weet is gekomen dat uit haar geen vrucht zal zijn in der eeuwigheid. Ze weet dat haar hof een hof is die Hij Zelf gemaakt heeft, want Hij heeft haar het hart genomen. Hij deed stromen uitbarsten in de wildernis. Dat was haar geboorte uit de Geest.

Deze Geest moet waaien in ons leven, wil er leven zijn. Zo vloeien Zijn specerijen uit. Onze vrucht wordt uit Hem gevonden. Vruchten en geuren die vloeien van het kruis. Die liefdegeur moet elk tot liefde nopen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen