Grote blijdschap

Het is een onthullend bericht dat we lezen in dit korte vers. Blijkens het verband wordt met de stad een stad in Samaria bedoeld. Niet Samaria zelf, maar de 'stad van Samaria', vers 5. Algemeen wordt aangenomen dat Sichem, het godsdienstige centrum van Samaria zo wordt aangeduid. In die stad werd blijdschap; daar kwam blijdschap. Maar die blijdschap was er dus niet. Wat was er in die stad wel?

Daar was om te beginnen veel godsdienst, een mengseltje van wat Gods Woord zegt in de vijf boeken van Mozes, die voor de Samaritanen het Woord van God vormden en van heidense invloeden. Noem het maar eigenwillige godsdienst: je neemt wat uit het Woord en mengt dat met menselijke gedachten en opvattingen. Maar die godsdienst gaf geen blijdschap. Als gevolg van die godsdienst waren er tal van zonden tegen de eerste en de tweede tafel van Gods wet. Eigenwillige godsdienst is een vruchtbare voedingsbodem voor een leven in zonde. Maar dat leven gaf geen blijdschap. Er waren velen die bezeten waren van boze en onreine geesten; er was een complete machtsexplosie van de hel. Maar blijdschap gaf dat niet. En er was een verbazingwekkende openbaring van occulte machten en krachten in de persoon van Simon de tovenaar. De mensen vergaapten zich en stonden versteld. Maar ze vonden er geen blijdschap in.

Vindt u dat geen onthullende boodschap? Er was in die stad werelds en godsdienstig vermaak in overvloed. De mensen konden zich uitleven op allerlei manieren. Maar dat leven gaf geen vreugde! Je zou het onze jonge mensen willen inprenten en niet alleen de jongeren. Want wat is dit een actuele boodschap. Dat leven geeft geen blijdschap. Je kunt er in opgaan. Je kunt je er in uitleven. Je kunt er misschien leven op de manier van de rijke man uit de gelijkenis: alle dagen vrolijk en prachtig. Maar het geeft geen echte vreugde, geen blijvende vreugde. Er komt een moment dat je moet zeggen: nu hebben we het gehad. En dan is het voorbij en dan blijft alleen het eeuwige geween en de eeuwige pijn over. Wat u in de stad van de wereld en bij de eigenwillige godsdienst vindt, is hol en leeg.

Maar in die stad van Samaria, waar geen blijdschap was, kwam wel blijdschap. Filippus, de diaken, kwam in die stad als vluchteling en predikte er Christus. Het Evangelie klonk er, de goede en blijde boodschap dat God Zijn Zoon in de wereld gezonden heeft om zondaren zalig te maken. Misschien heeft Filippus in zijn prediking wel aangesloten bij de Schriften, die in Samaria voorhanden waren, zoals hij dat ook deed toen hij later bij de Moorman op de wagen klom. Hij heeft in ieder geval de Christus der Schriften gepredikt. Hij heeft Hem verkondigd in Zijn noodzakelijkheid voor het Adamskind, zoals dat in de boeken van Mozes getekend wordt: goed geschapen door God, afgevallen van God, zondaar geworden tegenover God. Een zondaar die voor God moet verschijnen en voor God niet kan bestaan. Hij heeft Hem gepredikt, Die als het Zaad van de vrouw de satan overwonnen heeft, Die als het Lam Zijn bloed gegeven heeft tot een schuilplaats tegen het oordeel. En de Heilige Geest heeft dat Woord kracht gegeven, zodat het harten opende en haken bleef en bracht tot het levende geloof in de Heere Jezus Christus. Zo kwam er blijdschap in die stad, in het hart van bewoners van die stad. Een blijdschap die geboren wordt in de droefheid naar God over de zonde. Een blijdschap, die vrucht is van het door de Geest gewerkte geloof, dat aan Christus verbindt en in Hem alles leert vinden. Die blijdschap is niet afhankelijk van de omstandigheden en kan door de satan niet geroofd worden en door de wereld niet verklaard worden.

Het is blijdschap in de Heere, zoals u die telkens weer tegenkomt in de Handelingen, waar het Woord Zijn kracht krijgt en de Geest Zijn overwinningen behaalt. U vindt ze bij de discipelen, als ze verwaardigd zijn voor de zaak van Christus smaadheid te lijden. Bij Filippus en die andere berooide vluchtelingen, die het land doortrokken, van alles beroofd, maar met in het "Weg wereld, weg schatten, gij kunt hart een schat, die hen deed getuigen: niet bevatten hoe rijk ik wel ben. 'k Heb alles verloren, maar Jezus verkoren, Wiens eigen ik ben." U vindt ze bij de kamerling, die met blijdschap zijn weg vervolgt, als hij door Christus gevonden is en Hem gelovig heeft omhelsd. Daar hebt u het geheim. Het is de verwonderde vreugde van de mens, die niet meer voor eigen rekening leeft, maar van de Heilige Geest uit de Schriften heeft leren geloven, dat hij het eigendom van Christus is, gekocht met Zijn bloed, verlost door Zijn kracht, verzekerd dat niemand of de handen van de Herder en kan scheiniets hem kan rukken uit de doorboorden van de liefde Gods.

Kent u die blijdschap die een voorsmaak van eeuwige vreugde in zich draagt? Ze komt daar waar Christus gepredikt wordt en de Heilige Geest blijdschap in U vind, hoop op Uw heil zingen leert: "Ik, Heere, die al mijn met al Uw gunstgenoten". Als u deze blijdschap nog mist, misschien denkt dat het voor ieder kan, maar niet voor u, let er dan nog even op, dat er blijdschap kwam in die stad. Dat is namelijk niet alleen een onthullend, maar ook een verrassend woord. Daar wordt de blijdschap geboren. In die stad! Daar zouden we het toch allerminst verwacht hebben. Daar is de zonde zo sterk, de macht van de duisternis zo groot, het verderf zo diep ingevreten in de samenleving. De diepte van de verlorenheid gaapt ons aan, als we het leven in deze stad bekijken. En daar komt het Evangelie, waarvan Filippus de dienaar mag zijn. Vers 5 zegt: "Hij kwam af naar die stad"; hij daalde af. Filippus moest de diepte in, om in die stad te komen. Dat heeft natuurlijk met de geografische ligging van die stad te maken. Maar er zit ook een diepere betekenis in. In Filippus komt het water uit de Heilsfontein, ontsproten aan de voet van het kruis, uit de Levensbron, die ontspringt onder de drempel van de tempel (Ezech. 47), de wereld instromen. En water zoekt altijd zijn weg naar de laagste plaatsen. Zo komt het Water des Levens tot de diepst gezonkene, de laagst gevallene. U ziet het al bij de Heere Jezus Zelf. Deze ontvangt de tollenaren en zondaren. Aan het kruis wordt Hij met de misdadigers gerekend.

Zo is het ook hier. In die stad hadden ze niets voor, maar alles tegen. Daar was niemand, die erom vroeg. Integendeel, ze dachten al een verlosser van God gekregen te hebben. Het is de stroom van het levende water, die zich in Filippus een weg baant naar die stad, en de ure is gekomen, dat de doden daar horen de stem van de levende God. Bent u zo'n verlorene, zo'n diep gezonkene, zo'n onreine zondeslaaf? Lees de tekst nog eens: "In die stad kwam er blijdschap!" Dat kan dus. Dat gebeurt. Zo gaat het welbehagen van God voort. Wat een gelukkig volk, dat zich in de diepte tot zijn eeuwige verwondering opgezocht weet door Hem, Die het water des levens is en ontdekt: Deze is de Christus. Zij zullen in Zijn Naam Zich al de dag verblijden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen