Strenge procedure voor heiligverklaring

Op zondag 11 oktober is de ”Grootste Belg”, pater Damiaan, te Rome heilig verklaard. Jozef De Veuster (pater Damiaan) heeft zich zijn leven lang ingezet voor de melaatsen op het eiland Molokaï, een verbanningsoord voor leprozen. In 1859 vertrok hij naar Hawaï. Tijdens een bezoek aan een van de eilanden van Hawaï, Molokaï, in 1873, werd hij zo diep geraakt door de ellende van de melaatsen dat hij besloot er te blijven. Gedurende zestien jaar heeft hij er gewerkt, tot zijn overlijden in 1889. In 1995 werd hij zalig verklaard en op 11 oktober 2009 volgde zijn heiligverklaring.

Uiteenlopende pluimage

Men is gaandeweg tot de ontdekking gekomen dat de Rooms-Katholieke Kerk zowat 25.000 heiligen bekend telt. Het gaat om personen van de meest uiteenlopende pluimage. De heilige Andreas Oxner was nog maar tweeënhalf jaar oud toen hij overleed. Antonius Abt werd 105. Hendrik II van Duitsland en Kunegonde vormden een keizerspaar. De heilige Isodorus van Madrid was een boer en ook zijn eenvoudige vrouw werd zalig verklaard. Johannes van Capestrano kon vliegen en Medardus van Noyon lachte altijd. Zelfs de broers van Jezus zijn heilig verklaard. En wat te denken van de heilige zevenslapers, die twee eeuwen lang sliepen om daarna de marteldood te sterven, en Sint-Wilgefortis, de gekruisigde vrouw met een baard.

Gelukkig waren de meesten niet zo excentriek. Maar omdat zij heel ” heilig” hebben geleefd en een grote deugdzaamheid aan de dag hebben gelegd en daarom –volgens Rome– op een bijzondere wijze bij God in de gunst staan, werden ze heilig verklaard.

Strenge procedure

Aan de heiligverklaring gaat heel wat vooraf. Wanneer iemand eenparig en spontaan door het hele volk als ”heilige” wordt aangewezen, dan ziet men daarin de stem van God: vox populi, vox Dei.

Vanaf 1170 werd de heiligverklaring aan de paus voorbehouden. Langzamerhand ontstond een strenge procedure, die in 1631 en 1634 door Paulus Urbanus VIII werd vastgelegd en in het kerkelijk wetboek van 1917 zijn voltooiing kreeg.

De Rooms-Katholieke Kerk gaat hierbij zeer omzichtig te werk. Een lange procedure van onderzoeken, getuigenverhoren en bewijsvoeringen moet worden doorlopen. Voor een heiligverklaring geldt de vereiste van twee wonderen. Als aan alle voorwaarden is voldaan, vervaardigt de paus, na het gevoelen der kardinalen en consultoren gehoord te hebben, naargelang het hem goeddunkt, een decreet uit waarin hij bepaalt dat men “veilig tot de plechtige heiligverklaring kan overgaan”. (c. 2140).

Goed en nuttig

Vervolgens ligt voor iedereen de weg open om tot de heilig de toevlucht te nemen. Het concilie van Trente leert: ”Het is goed en nuttig de heiligen smekend aan te roepen en de toevlucht te nemen tot hun gebeden, invloed en voorspraak om weldaden te verkrijgen van God door Zijn Zoon, Jezus Christus, onze Heer, die alleen onze Vrijkoper en Verlosser is. Degenen die ontkennen dat de heiligen moeten worden aangeroepen of beweren dat zij niet voor de mensen bidden, of dat dit in strijd is met het Woord Gods of met de eer van de enige Middelaar tussen God en mensen, Jezus Christus, of dat het dom is hen om iets te smeken, houden er een goddeloze mening op na” (Denz. 984).

Nergens in de Bijbel lezen we iets over gebeden tot overleden heiligen. De Heere verbiedt dit: ”Onder u zal niet gevonden worden (…) een bezweerder, die met bezwering omgaat, of die een waarzeggende geest vraagt, of een duivelskunstenaar, of die de doden vraagt” (Deut. 18:11).

Zou God dan afhankelijk zijn van de voorspraak der heiligen? Het is alsof God door de gebeden van de heiligen zou moeten bewogen worden om naar onze gebeden te luisteren en naar onze noden om te zien. De Bijbel leert dat de Heere God de bij uitstek betrouwbare God is. Die ene Rots waarop wij kunnen bouwen (Jes. 44:21). Heeft God, door Jezus Christus, ons niet gegeven wat geen mens of geen engel ons zou kunnen bieden, namelijk verzoening van onze zonden? Zouden wij met zo’n grote en machtige God nog een beroep moeten doen op de ”heiligen”, opdat onze gebeden zouden worden verhoord? De Bijbel is zonder meer duidelijk genoeg wanneer daarin wordt verklaard dat wij ”vrijmoedigheid hebben om in te gaan door het bloed van Jezus…” (Hebr. 10:19).

“Hij kan volkomen zalig maken degenen, die door Hem tot God gaan, alzo Hij altijd leeft om voor hen te bidden” (Hebr. 7:25).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen