‘Ik kan niet alles zien; daarom: vergeef!’

Ook u zal het gevoel wel eens bekruipen ‘het niet meer te zien zitten’. Dit gevoel ontstaat nogal eens, omdat we het overzicht kwijtgeraakt zijn op onze complexe samenleving. Alleen al de informatiegolf! Er is wel beweerd, dat wij bijvoorbeeld door het lezen van een Elseviers Magazine al meer informatie te verwerken krijgen, dan een middeleeuwse boerenarbeider in zijn hele leven! En omdat we niet alle informatie meer kunnen overzien, kan het niet anders of we zondigen, zonder dit opzettelijk te willen. Immers, zelfs een zorgvuldig gevoerd beleid voert op z’n minst tot de zonde van de nalatigheid. Niet zelden zullen anderen daarvan de dupe worden of erger. Ook omdat alles zo gespecialiseerd is en daarmee vaak gefragmentariseerd, raken we het overzicht kwijt: ‘Je kunt nu eenmaal niet over alle data beschikken.’

De oude ziekte van de melancholie (letterlijk: ’zwartgalligheid’) steekt in onze tijd vernieuwd de kop op. Immers, veel meer dan ooit zijn we eenzaam en lijden aan zelfmedelijden: ‘Niemand begrijpt hoe ik eronder lijd’, of: ‘Wat helpt het dat ik me druk maak; alles gaat toch gewoon door.’ Niet zelden groeit daaruit ‘wrok’. Wrok omdat we ons miskend voelen. We pogen iets recht te zetten en het wordt door een ander afgebrand. Wrok, omdat juist die ander ‘het erbij laat zitten’. Eén stap verder, en we verwijten God - al zullen we dat wellicht nooit hardop zeggen – ‘Waarom heeft de Heere dit toegelaten?’ Ten diepste is dat hoogmoed, omdat we daarmee impliciet beweren beter te weten dan Hij, hoe ons kerkelijk beleid gemaakt moet worden. Hoe zwart is deze gal die dan in Gods aangezicht uitgespuwd wordt. Hoe kan het stormen van binnen als we (s)preken, vergaderen, onderwijzen met goede en vrome woorden, terwijl de wrok van binnen wrikt.

Hoe worden we daarvan genezen?

Luther was een groot kenner van de menselijke ziel. Hij zei eens: ‘Als er geen droefenissen waren, die ons leven tot een ellende maakten, dan zouden ons wel de zonden - en in het bijzonder die, dat men zo gemakkelijk tot hoogmoed vervallen kan - maken dat we een afkeer van dit leven kregen. (...) Als we al gebukt gaan onder veel ellenden en zonden, dan nóg zijn we trots, hoogmoedig en verachten nóg God en Zijn gericht. We vallen in velerlei en zware zonden. Daarom is er geen hoop, dat we in dit vlees zonder zonde zouden kunnen leven, en we moeten maar gewoon erkennen: ‘O, Heere Jezus, hoe vaak en hoe zwaar heb ik gezondigd! U ziet het, ik kan niet alles zien; daarom: vergeef!’

Luther erkende dus niet alleen zijn zonde, maar beleed ook zijn machteloosheid. ‘Ik kan niet alles zien...’, zei hij. Ook hij worstelde in zijn tijd al met gebrek aan overzicht. Maar in plaats van te gaan wrokken, zei hij: ‘Daarom, vergeef!’ Dit inzicht van Luther is genezend en geruststellend in onze dagen. Luther verweet niets aan God of de mensen om hem heen, maar vroeg om vergeving voor hemzelf. Daardoor ging de storm van onrust liggen, die wrok veroorzaakt. Stormen vernielen altijd. Wijlen ds. J.J.Poort zei eens: ‘Wrok wordt wrak...’

Zou de kerkelijke verdrukking die we meemaken niet een 21e eeuwse kastijding kunnen zijn van ’s Vaders wege, die gaat bewijzen dat we geen bastaarden maar zonen zijn, als we maar verdragen? (Hebr. 12:6-8) Nu zal ook een kind van God niet naar verdrukking uitzien. Het zoekt de kenmerken van het ware geloof liever in troostrijke ervaringen. Is er echter één kenmerk, dat zo duidelijk is als dit: ‘Ik hoop in al mijn klachten op Zijn onfeilbaar woord?’ Wat zijn dat voor soort klachten, die bewijzen dat we het Leven in Christus kennen? Dan klagen we evenals Luther vaak vanwege onze zonden. Dat doet namelijk alleen een levend mens (Klaagl. 3:39). Dan vrezen we Gods toorn vanwege onze zonden. De Heilige Geest alleen verwekt de bede: ‘O HEERE, straf mij niet in Uw toorn en kastijd mij niet in Uw grimmigheid’ (Ps.6:2).

Lijdt u onder grote werkdruk, slapeloosheid, minachting en laster omwille van het Woord van God? Dat was ook de bevinding van Paulus: ‘In arbeid, in waken (...) door kwaad gerucht en goed gerucht...’ (2 Kor. 6:5-8). Hoort u ook nogal eens: ‘Wat u daar zegt, is niet meer van deze tijd (deze wereld)?’ Leg dan ook maar uit: ‘Ik ben ook inderdaad niet meer van deze wereld’ (Hebr. 11:38)... Lijdt u ook onder de haat van mensen? De Heere zegt: ‘Mij komt de wrake toe’ (Rom.12:19). De HEERE kan immers wel alles zien; daarom: leef!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen