Schepping en herschepping (2)

Inleiding
In het vorige artikel werd aandacht gegeven aan de wonderen, die in de Bijbel staan opgetekend, met name in de schepping en ook tijdens de zondvloed. De Heere openbaart Zich in Zijn Woord als een wonderdoend God. Zo wordt dit ook bezongen in Psalm 98:1: ‘Dien groten God, Die wond’ren deed’, of zoals het onberijmd staat: ‘Want Hij heeft wonderen gedaan.’ In deze berijming worden de wonderen in de verleden tijd geplaatst. Maar in Psalm 72:10 staat de tegenwoordige tijd: ‘De HEER’, in Israël geprezen, doet wond’ren, Hij alleen.’ De onveranderlijke God doet wonderen in het heden, en zal ook wonderen blijven doen in de toekomst. Zo heeft Hij Zich geopenbaard aan Mozes: ‘JAHWEH: Ik zal zijn, Die Ik zijn zal’, of zoals een joodse rabbi deze Naam vertaalde: ‘Ík zal zijn, Die Ik zijn zou.’ Daarin wordt weergegeven dat de Heere zal zijn, zoals Hij in het verleden beloofd heeft te zullen zijn. In de vertaling van Zijn Naam zijn verleden, heden en toekomst met elkaar verbonden. Ook van de Zoon is een van Zijn namen: ‘Wonderlijk’ (Jes. 9:5). Bij de schepping was het Woord betrokken: ‘Alle dingen zijn door hetzelve gemaakt (...) In Hetzelve was het Leven’ (Joh. 1:3,4). Maar ook de Heilige Geest was betrokken bij de schepping. Zo zal een drie-enig God eveneens betrokken zijn bij de herschepping. Zoals de schepping wonderbaarlijk was, zo is de onderhouding van de schepping een groot wonder, en zal de herschepping het grootste wonder zijn.

Wedergeboorte
Door de val in het paradijs is de mens in zijn geestelijke doodsstaat terechtgekomen, niet meer in staat tot enig geestelijk goed en geneigd tot alle kwaad. In de wedergeboorte maakt Gods Geest een mens van geestelijk dood weer geestelijk levend, wordt hij herschapen. Zoals David bad: ‘Herschep mijn hart, en reinig Gij, o HEER’, die vuile bron van al mijn wanbedrijven; vernieuw in mij een vasten geest’ (Ps. 51:5). Daardoor vindt het wonder van de herschepping in beginsel reeds plaats in Gods kind tijdens zijn leven. Dit wonder van een drie-enig God is niet te begrijpen en te beredeneren, en is alleen te ondervinden.

Belijdenisgeschriften
In de Heidelbergse Catechismus wordt in zondag 22, in vraag 58, gevraagd: ‘Wat troost schept gij uit het artikel van het eeuwige leven?’ Met als antwoord: ‘Dat, nademaal ik nu het beginsel der eeuwige vreugde in mijn hart gevoel (a), ik na dit leven volkomen zaligheid bezitten zal, die geen oog heeft gezien, geen oor gehoord heeft, en in geens mensen hart opgeklommen is, en dat, om God daarin eeuwiglijk te prijzen (b).’ In de geloofsvorm en bekentenis van Athanasius wordt eveneens de wederopstanding van het vlees beleden: ‘En van daar (dat is Gods Rechterhand) komen zal om te oordelen de levenden en de doden; bij Wiens komst alle mensen weder zullen opstaan met hun lichamen; en van hun eigen werken rekenschap geven. En die goed gedaan hebben, zullen in het eeuwige leven gaan, maar die kwaad gedaan hebben, in het eeuwige vuur.’

Herschepping van hemel en van aarde
Dat de gehele schepping in barensnood zucht vanwege de zonden, is het voorteken dat eenmaal de aarde vernietigd en gereinigd zal worden in het laatste oordeel. De apostel Petrus zag dit in zijn tijd al heel duidelijk: ‘Dat in het laatste der dagen spotters komen zullen (...) en zeggen: ‘Waar is de belofte Zijner toekomst? (...) Want alle dingen blijven alzo gelijk van het begin der schepping (…) De Heere vertraagt de belofte niet, maar is lankmoedig over ons (...) Maar de dag des Heeren zal komen als een dief in de nacht, in welken de hemelen met een gedruis zullen voorbijgaan, en de elementen branden zullen, en vergaan, en de aarde en de werken, die daarin zijn, zullen verbranden (...) Verwachtende en haastende naar de toekomst van den dag Gods (...) Maar wij verwachten, naar Zijn belofte, nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, in dewelke gerechtigheid woont’ (2 Petr. 3:3-14). Ook de apostel Johannes mocht op Patmos, terwijl hij door zijn vijanden uitgeschakeld was, vertroost worden door het visioen, waarin de oordeelsdag reeds geschied was en hij mocht inzien in de nieuwe schepping. ‘En Die op den troon zat, zeide: Zie, Ik maak alle dingen nieuw’ (Openb. 21:5). Wij zijn daar inmiddels 2000 jaar dichterbij. Laat ons dan acht mogen geven op de Schriften en op de tekenen der tijden, die duidelijke taal spreken, dat de voleinding der tijden nabij komt.

Troostvol uitzicht
Het bijbelse toekomstbeeld heeft velen afgeschrikt, denkend aan de oordeelsdag. Maar de voleinding der tijden, waarin de zonden niet meer hun verstorend werk zullen doen, maar waar vrede met God allen en alles vervullen zal, heeft Gods kinderen in hun verdrukkingen en moeiten vertroost. Guido de Brès schrijft in artikel 37, met de dood voor ogen en een jonge vrouw en vijf kleine kinderen achterlatend: ‘En daarom is de gedachtenis van dit oordeel met recht schrikkelijk en vervaarlijk voor de bozen en goddelozen, en zeer wenselijk en troostelijk voor de vromen en uitverkorenen; dewijl alsdan hun volle verlossing volbracht zal worden, en zij aldaar zullen ontvangen de vruchten des arbeids en der moeite, die zij zullen gedragen hebben (...) Daarom verwachten wij dien groten dag met een groot verlangen, om ten volle te genieten de beloften Gods, in Jezus Christus, onzen Heere.’ Wanneer wij bij dit uitzicht mogen leven dan wordt te midden van alle kerkelijk geharrewar iets ondervonden van de vreugde en de troost, dat God Zijn kinderen eenmaal verlossen zal van alle zonden: ‘Er blijft dan een (sabbats)rust over voor het volk Gods’ (Hebr. 4:9).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen