De Nederlandse Geloofsbelijdenis (25)

Van het laatste oordeel
Ten laatste geloven wij, volgens het Woord Gods, dat, als de tijd, van den Heere verordend (die allen creaturen onbekend is), gekomen, en het getal der uitverkorenen vervuld zal zijn, onze Heere Jezus Christus uit den hemel zal komen, lichamelijk en zienlijk, gelijk Hij opgevaren is (Hand. 1:11), met grote heerlijkheid en majesteit, om Zich te verklaren een Rechter te zijn over levenden en doden; deze oude wereld in vuur en vlam stellende om haar te zuiveren. En alsdan zullen persoonlijk voor dezen groten Rechter verschijnen alle mensen, zowel mannen als vrouwen en kinderen, die van den aanbeginne der wereld af tot den einde toe geweest zullen zijn, gedagvaard zijnde door de stem des archangels en door het geklank der bazuin Gods (1 Thess. 4:16). Want al degenen die gestorven zullen wezen, zullen uit de aarde verrijzen, de zielen te zamen gevoegd en verenigd zijnde met haar eigen lichaam, in hetwelk zij zullen geleefd hebben. En aangaande degenen die alsdan nog leven zullen, die zullen niet sterven gelijk de anderen, maar zullen in een ogenblik veranderd en uit verderfelijk onverderfelijk worden. Alsdan zullen de boeken (dat is de consciëntiën) geopend, en de doden geoordeeld worden (Openb. 20:12), naar hetgeen zij in deze wereld gedaan zullen hebben, hetzij goed of kwaad (2 Kor. 5:10). Ja, de mensen zullen rekenschap geven van alle ijdele woorden, die zij gesproken zullen hebben (Matth. 12:36), die de wereld niet dan voor kinderspel en voor tijdverdrijf acht; en dan zullen de verborgenheden en geveinsdheden der mensen openbaarlijk voor allen ontdekt worden. En daarom is de gedachtenis van dit oordeel met recht schrikkelijk en vervaarlijk voor de bozen en goddelozen, en zeer wenselijk en troostelijk voor de vromen en uitverkorenen; dewijl alsdan hun volle verlossing volbracht zal worden, en zij aldaar zullen ontvangen de vruchten des arbeid en der moeite, die zij zullen gedragen hebben; hun onnozelheid* (=onschuld) zal door allen bekend worden, en zij zullen de schrikkelijke wraak zien, die God tegen de goddelozen doen zal, die hen getiranniseerd, verdrukt en gekweld zullen hebben in deze wereld. Dewelke overwonnen zullen worden door het getuigenis hunner eigen consciëntiën, en zullen onsterfelijk worden, doch in zulker voege, dat het zal zijn om gepijnigd te worden in het eeuwige vuur, hetwelk den duivel en zijn engelen bereid is (Matth. 25:41)).

Het laatste artikel is aan de beurt voor de overdenking. Dit laatste artikel van de Nederlandse Geloofsbelijdenis wijst ons op het einde aller dingen. Er komt aan alles een eind, behalve aan de nimmer eindigende eeuwigheid. De apostel Petrus zegt: ‘Het einde aller dingen is nabij; zijt dan nuchteren en waakt in de gebeden’ (1 Petr. 4:7). Er komt een eind aan onze levenstijd, een einde aan de genieting der zonde, een einde aan de uitleving van de begeerlijkheden van het vlees. Echter, er komt eveneens een einde aan de strijd van de oprecht gelovige. De strijd zal niet altijd duren. Hoe onmisbaar is daarom de voortdurende waakzaamheid door middel van het gebed, opdat wij staande gehouden worden wanneer de verzoekingen en verleidingen met alle kracht op ons afkomen.

Er komt ook een einde aan de oefening van het ware geloof door de gelovige. Als straks het eind van de pelgrimsreis daar is, dan is het niet meer nodig om het Woord en de belofte Gods voor waar te houden. Het beloofde mag dan immers ten volle aanschouwd worden. Er komt een eind aan de geloofsstrijd. Het hopen op de HEERE en de waarheid van Zijn Woord, dat bestreden en aangevochten wordt, neemt een einde. De levende hoop is een vrucht van het werk van de Heilige Geest in het hart. Deze hoop is levend, daar zij zich richt op de levende Christus. Deze hoop is ook vast en gewis, daar ze gegrond is op de gewisse waarheid van het Woord Gods. Echter, deze hoop mag dan verwisseld worden in aanschouwen. Christus Jezus, de Koning der Kerk, mag dan gezien en aangebeden worden. Geen verstoring zal hier een einde aan maken, geen zonde zal hier meer tussen komen en geen onderbreking van de lof van Hem zal meer ervaren worden.

Er komt geen einde aan de liefde Gods. Deze liefde zal zich dan juist ten volle openbaren. Daarom zegt de apostel Paulus dat de liefde meerder is dan het geloof en de hoop (1 Kor. 13:13). ‘Van dien dag en ure weet niemand dan Mijn Vader alleen’, zo spreekt Christus. Hoeveel speculaties zijn er al geweest en hoeveel berekeningen niet gemaakt. Echter, het is niet het belangrijkste te weten, wanneer die dag en ure er zal zijn. De oprecht gelovige weet van de taak en opdracht om getrouw te zijn in hetgeen de HEERE hem heeft opgedragen. Hij moet de raad Gods vervullen. ‘Zalig is die dienstknecht welken zijn heer, komende, zal vinden alzo doende’ (Matth. 24:46). Daar gaat het ten diepste om. Het tijdstip van de komst des Heeren is door de Vader vastgesteld. Dit tijdstip is het beste en het meest geschikte tijdstip. Het is immers door God bepaald. Belangrijk voor u en mij is de vraag aan welke zijde wij zullen staan. Zijn wij bereid om de grote ontmoeting aan te gaan? De wereld lacht en spot om deze dag. Zij leven naar het goeddunken van hun hart. Het ‘Laat ons eten en drinken en vrolijk zijn; want morgen sterven wij’, is daarbij de hoofdgedachte. De apostel Petrus had ook te maken met zulke spotters met de leer aangaande de laatste dingen. Zij vroegen al spottend: ‘Waar is de belofte Zijner toekomst? Want van dien dag, dat de vaderen ontslapen zijn, blijven alle dingen alzo gelijk van het begin der schepping’ (2 Petrus 4). Wat hebben de tijdgenoten van Noach gespot en gehoond. Echter, er kwam een dag dat de deur van de ark gesloten werd. De vloed van de toorn Gods verdierf hen. Hieruit kunnen wij leren dat de lankmoedigheid des HEEREN groot is, maar ook een grens kent.

Velen leven in een oppervlakkige overtuiging verder. Zij denken niet na over de eeuwige dingen en bekommeren zich niet over die grote dag. Zij weten niet wat hun ontbreekt. Ja, ook op het kerkelijk erf zijn er velen, die in het gevaar verkeren zoals de dwaze maagden. Hun wandel is onberispelijk. In hun hand is de lamp van het Woord en de zuivere belijdenis. Hun gezelschap bestaat uit de wijze maagden. Echter, de olie, dat is de toepassing aan het hart, ontbreekt. Hier hebben zij geen enkele zorg om. Hoe nodig om ons steeds te onderzoeken of wij deze olie in het vat hebben. Dit is de toepassing aan ons hart. Dit is de liefde Gods. David kende die voortdurende zorg. Hij verwoordt dit in Psalm 139 vers 24: ‘En zie of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg.’

De oprecht gelovigen leven ook niet altijd bij deze grote dag. Davids bede is of de Heere hem steeds wil leren hoe vergankelijk hij is (Psalm 39). De apostel Paulus moet de gelovigen telkens weer opwekken om te denken aan en uit te zien naar deze dag. De dag dat Hij, Christus, zal wederkomen tot verheerlijking van Zijn Naam, tot verlossing van Zijn Kerk en tot verplettering van al Zijn vijanden. De belijdenis zegt: ‘Ten laatste geloven wij ...’ Dit is de vaste en zekere overtuiging in het hart, gegrond op het Woord, gewerkt door de Geest en geoefend door het geloof. Is dit ook uw deel?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen