Ethiek in de prediking (3, slot)

Zowel bij afwijkende relatievormen, het mediagebruik als bij de jeugdcultuur gaat het over gedrags-patronen. Het zijn zaken die in de media vaak de nodige aandacht krijgen. Het gaat echter om meer, namelijk om het totale gedrags- en leefpatroon. Waardoor wordt ons gedrag en leven in deze wereld bepaald? Door de wereld, door veruitwendiging of door het Woord van God?

Wereldgelijkvormigheid
De wereld stelt heel andere eisen aan ons levensgedrag dan de Bijbel. In de wereld gaat het om het ‘ik’. Ik doe waar ik zin in heb, ik volg de trends die in de wereld gelden. In de Kerk gaat het om ‘Gij’: Wat wilt Gij dat ik doen zal? In het Oude Testament wordt Israël vermaand om zich niet te vermengen met andere volken en hun gewoonten en goden niet na te volgen. En in het Nieuwe Testament klinkt de vermaning: ‘En wordt dezer wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de vernieuwing van uw gemoed, opdat gij moogt beproeven, welke de goede en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij’ (Rom. 12:2). Christenen leven wel midden in de wereld en hebben hun taak of roeping in de wereld, maar zijn niet van de wereld. Toch heeft de wereld een invloed op ons denken en handelen. Dat blijkt wel uit het feit, dat wij de grenzen opzoeken van wat naar onze opvatting nog wel kan en dat we soms grenzen verleggen. Het zit ons in het bloed om zo ver mogelijk mee te gaan met de wereld in plaats van zo dicht mogelijk bij Gods Woord te blijven. Ook in kerk en gemeente hebben wij de wereldgelijkvormigheid niet buiten de deur gehouden. We doen mee met de nieuwste trendy mode, we tooien onze kinderen in dure merkkleding, anders vallen zij uit de toon. We zeggen dat het niet in de buitenkant zit en vervolgens is bij sommigen de jurk of de rok verruild voor de broek. U kunt het zelf wel met voorbeelden aanvullen. In de prediking dient ons levensgedrag onder de kritiek van het Woord gesteld te worden. Het gaat daarbij niet om futiliteiten. Het gaat in Gods Woord echter wel om de buitenkant als expressie van de binnenkant. Leer en leven gaan hand in hand. Aan de vruchten wordt de boom gekend.

Veruitwendiging
Een nauwgezet geloofsleven en gedrag in onderlinge samenhang is door en door bijbels. Het gaat immers om het geloof en de vruchten. Wij moeten ons er echter voor hoeden om onszelf een last op te leggen, die te zwaar is om te dragen. En zeker mogen wij die last niet opleggen aan anderen. Soms wordt tot in de kleinste details voorgeschreven hoe anderen moeten leven, wat zij wel of niet mogen. Van enige ruimte om daarin te verschillen is geen sprake. En het is toch goed gereformeerd om te zeggen, dat wij in de hoofdzaken één moeten zijn maar in de bijzaken mogen verschillen. En zegt de Schrift niet: Wie het zonde is, die is het zonde. Het opleggen aan anderen van regels voor zaken, die niet het wezen van Gods Woord raken, werkt de veruitwendiging van de godsdienst in de hand. En nog erger: het werkt hoogmoed in de hand, want we zijn toch beter dan die anderen! Het is nodig om in de prediking het onderscheid te laten zien tussen hoofdzaken en bijzaken.

De enige regel: Gods Woord
Zowel voor het geloof als voor de levenspraktijk is Gods Woord de norm. Wat niet naar het Woord Gods is, heeft geen dageraad. Laten wij in de prediking ook bij ethische onderwerpen een duidelijk geluid laten horen. Niet academisch, maar practicaal. En laten ouders en opvoeders onze jongeren in leer en leven voorgaan in geloven en belijden en in een leven overeenkomstig Gods wil.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen