Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De Olympische gedachte

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De Olympische gedachte

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Beijing
De titel van deze aflevering in de rubriek ‘Actualia’ zal sommige lezers wellicht wat vreemd voorkomen. ‘Hoe komt een onderwerp als de Olympische Spelen in het Kerkblad terecht?’ Wel, als we de actualiteiten wat volgen deze dagen, dan blijkt het in elk geval een onderwerp te zijn dat veel publieke aandacht vraagt. Er gaat geen dag voorbij of je hoort er wel wat van. Eén dezer dagen stond nog in de kranten te lezen dat radiozenders de komende weken honderden uren gereserveerd hebben voor de berichtgeving uit Peking en werkgevers vrezen voor de prestaties van werknemers die halve tot hele nachten bij de televisie de wacht zullen houden.

Intussen lijken de protesten tegen het land dat deze spelen dit keer mag organiseren te verstillen. De Spelen staan van oudsher immers mede in het teken van de verbroedering! Landen en volken die elkaar politiek amper verdragen, kunnen elkaar op het sportieve podium kennelijk wel ontmoeten. In dat licht is het opmerkelijk, om niet te zeggen wrang, dat de organisatie van de Spelen toevertrouwd is aan een land waar toch nog wel van het nodige onrecht jegens mensen sprake is. Er wordt voor de ogen van de hele wereld een vertoning van sportiviteit opgevoerd, terwijl achter de coulissen nogal wat leed verstopt is. Regeringsleiders breken er zich het hoofd over of ze nu wel of niet de zogenaamde openingsceremonie zullen bijwonen. Toch gaat het intussen gewoon door. Waarom? Heeft het te maken met het feit dat China een aanzienlijk deel van de wereldbevolking voor zijn rekening neemt? Of komt het misschien omdat het land een wel heel serieuze factor is voor wat betreft de wereldeconomie? Geld of macht: ze zullen ongetwijfeld wel ‘medespelers’ zijn.

Olympia
Waar we intussen niet aan voorbij kunnen gaan, betreft de herkomst van deze spelen. Zonder alle details te noemen, is het van belang te weten dat de Spelen hun oorsprong hebben in de Griekse stad Olympia. Ze werden vanaf de negende eeuw voor Christus gehouden, en wel ter ere van de oppergod Zeus. Aanvankelijk vonden de Spelen dan ook plaats op de velden voor de tempel. Toen de omvang toenam, werd er in Olympia echter een stadion gebouwd met plaats voor 40.000 toeschouwers. Veel later, in de vierde eeuw na Christus, zal de Romeinse keizer Theodosius I de Spelen verbieden. Deze keizer die de christelijke religie sterk bevorderde, zag de Spelen als een heidens feest en bande ze uit.

Eerst aan het eind van de negentiende eeuw worden de Olympische Spelen op initiatief van een Franse baron nieuw leven ingeblazen. Twee motieven speelden de hoofdrol: de sportieve prestaties én de onderlinge verbroedering van sporters en volkeren. Nu hebben we op sportiviteit op zichzelf niets tegen. Het lichaam is een schepping Gods en heeft goede en gezonde beweging nodig. Ook het zoeken naar meer vriendschappelijke omgang onderling is nobel. Ieder zal echter wel begrijpen: de wijze waarop de zaken vormgegeven worden, de wijze waarop sporters gezien worden en dikwijls bezig zijn, de verafgoding die ermee gepaard gaat en het geld dat ermee gemoeid is, maken dat we maar moeilijk positief kunnen zijn over de Olympische gedachte.

Sterker nog: op veel manieren doet het denken aan de afgodendienst die in het oude Olympia onlosmakelijk met deze spelen verbonden was. De oude goden zoals Zeus zijn van het toneel verdwenen, maar nieuwe zijn verschenen. De houding van Theodosius I mag ons wel te denken geven.

Jeruzalem
Na de twee genoemde steden schrijven we de naam van de stad Gods. Waarom? Om nog een stichtelijke wending aan een artikel over een seculier onderwerp te geven? Nee. Wel omdat ook voor de apostel de sportiviteit van zijn dagen nog weleens aanleiding was voor een beeldspraak met een geestelijke strekking. We komen dan op heel wat meer uit dan de onder de mensen veel geroemde Olympische gedachte.

Als de apostel Paulus aan Timotheüs schrijft over het wettige strijden (2 Tim. 2:5), ontleent hij dat aan het worstelen zoals dat in zijn tijd beoefend werd. Bekender nog is het beeld dat hij later in de brief gebruikt als hij schrijft: ‘Ik heb den goeden strijd gestreden, ik heb den loop geëindigd, ik heb het geloof behouden’ (2 Tim. 4:7). En ook de schrijver van de Hebreeënbrief heeft het over de loopbaan die ons voorgesteld is (Hebr. 12:1). Zoals Paulus ook aan de Korinthiërs het beeld van de loopbaan (‘stadion’) voorhoudt. Zo’n loopbaan als in Olympia gebouwd werd.

Op deze wijze willen we dan ook het Olympische festijn dat straks losbarst in deze ‘Actualia’ kritiseren én dienstbaar maken als stof tot overdenken. We stonden even stil bij de lopers in het stadion van Olympia. We stonden even stil bij de Spelen in de stadions van Beijing. Maar het gáát intussen om de loopbaan die de Schrift ons voorstelt: de loopbaan des geloofs. Het gaat erom die te lopen én met de apostel díe loop ook te eindigen. Immers, dán alleen wacht de kroon, de prijs die onverderfelijk is! Het gaat om de loop naar Jeruzalem.

Ik begrijp dat er (jongere) lezers zullen zijn die liefhebber zijn van sportief bezig zijn. Ik hoop dat die lezers er ook zijn! Wel, wij mogen voor onszelf op verantwoorde wijze daarmee bezig zijn. Echter, als het gaat over de wijze waarop de wereldse mens met deze zaken omgaat én op zoveel manieren tegen het Woord ingaat, raad ik je aan het gebed bij je te houden: ‘Wend, wend mijn oog van de ijdelheden af’ (Ps. 119).

Zoek de dingen die boven zijn. In een heilige wedren. Om te vergeten hetgeen achter is: Paulus bedoelt daarmee zijn oude leven in de zonde, toen hij meende een rechtvaardige te kunnen zijn voor God zónder de genade van Christus. Om ons te strekken naar de dingen die vóór zijn. Naar het eeuwig wel voor wie Hem ootmoedig vrezen. De zonden te ontvluchten en te jagen naar het nieuwe leven.

Waar dat gebeurt in de kracht en de Geest van Christus, daar zal de kroon der rechtvaardigheid wachten. En wel voor allen die Christus’ verschijning liefgehad hebben.

Dit artikel werd u aangeboden door: Hersteld Hervormde Kerk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 augustus 2008

Kerkblad | 12 Pagina's

De Olympische gedachte

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 augustus 2008

Kerkblad | 12 Pagina's